Chapter 3

1322 คำ
ดารารัตน์กลับมาถึงที่บ้านในเวลาต่อมา เธอวิ่งเข้าไปในห้องนอนของตัวเองร้องไห้เจ็บใจที่ตัวเองไปเสียรู้เขาซะได้ "ไอ้คนเลว นึกว่าจะเป็นคนดีเสียอีก คนรวยนิสัยเลว กรี๊ดดดดดด" หญิงสาวร้องโวยวายออกมาเสียงดังลั่นบ้าน คนอื่นได้ยินเสียงก็สะดุ้งตกใจไปตามๆกัน "เกิดอะไรขึ้น เสียงน้องเรารึเปล่า" คุณแม่หันไปมองหน้าลูกชายทั้งสองคนที่ตอนนี้กำลังช่วยกันลงโปรแกรมโทรศัพท์ใหม่ให้ท่านอยู่ ธาดาพี่ชายคนโตหันไปมองหน้าธารันน้องชายคนกลางก่อนจะเอ่ยออกมา "ไปดูน้องแกหน่อยไป" "ดูซีรี่ย์มั่ง พี่ไม่ชินหรือไง" ทั้งสามคนมองหน้ากันก่อนจะหันไปสนใจสิ่งตรงหน้าต่อ เธอก็เป็นแบบนี้แหละไม่เห็นแปลก ปล่อยให้เป็นบ้าอยู่ในห้องคนเดียวนั่นแหละ หลังจากที่ร้องไห้อยู่นานหญิงสาวก็หลับไปเพราะก่อนหน้านี้เหนื่อยพอสมควรแล้ว ส่วนชายหนุ่มหลังจากที่กลับมาที่บ้านก็มานั่งดูละครที่หญิงสาวเคยแสดง เรื่องล่าสุดเป็นเพื่อนนางเอกน่ารักสดใสเชียว "น่ารักจัง เฮ้ยๆ" เขาร้องโวยวายออกมาใส่หน้าจอโทรทัศน์ เมื่อมีนักแสดงที่เป็นผู้ชายมากุมมือหญิงสาวเอาไว้ "ทำไมต้องถึงเนื้อถึงตัวด้วย" เขาทำหน้าบอกบุญไม่รับก่อนจะส่งข้อความไปต่อว่าบีบีที่สร้างละครแบบนี้ออกมา 'ทำไมละครช่องเธอต้องถึงเนื้อถึงตัวกันด้วยบีบี' เขาปาโทรศัพท์ลงอย่างหงุดหงิดก่อนจะถอนหายใจออกมาอย่างเซ็งแล้วใช้รีโมตกดปิดไม่ดูต่อ "สงสัยจะไม่ได้แสดงละครแล้วละมั่ง" เขาถอนหายใจออกมาอย่างเซ็งๆก่อนจะกดโทรศัพท์ไปหาลูกน้องเพื่อให้ทั้งสองคนหาเบอร์โทรของดารารัตน์มาให้เขาตอนนี้ "เอาเบอร์โทรศัพท์ของกดารารัตน์มาหน่อย" (นายครับนี่มันเที่ยงคืนแล้วนะครับ ผมจะไปหามาจากไหน) "ไม่รู้แหละไปหามาจะเอาตอนนี้" เขากดวางสายก่อนจะมานอนเล่นระหว่างที่รอให้ใหญ่กับเล็กหาเบอร์ของหญิงสาวมาให้ ไม่นานก็มีข้อความส่งมาเป็นเบอร์ติดต่อของดารารัตน์ เขายิ้มออกมาก่อนจะกดโทรศัพท์ไปหาหญิงสาวแต่ว่าโทรเท่าไหร่เธอก็ไม่รับ "ทำไมไม่รับวะ!" เขามองนาฬิกาตอนนี้เป็นเวลาตีหนึ่งกว่า เพิ่งจะตีหนึ่งเองนอนแล้วเหรอ... เขามองโทรศัพท์อย่างเสียอารมณ์ก่อนจะถือไปชาร์จแบตเตอรี่จากนั้นก็เดินไปล้มตัวลงนอนบนเตียง 'พรุ่งนี้ค่อยโทรแล้วกัน' เช้าวันต่อมา... หญิงสาวตื่นนอนในตอนเช้าตาดำคล้ำไปเหมือนหมีแพนด้า เธอเดินลงมาชั้นล่างมองหาคุณแม่แต่เหมือนว่าจะไม่มีใครอยู่ "หายไปไหนกันหมด" หญิงสาวบ่นออกมาเสียงเบาก่อนจะเดินไปหน้าบ้านเจอคุณแม่ยืนคุยอยู่กับคุณพ่อหน้าบ้าน "ทำไรกันคะสองคนนี้" คุณพ่อเห็นลูกสาวคนเล็กก็ยิ้มออกมาก่อนจะเดินมาสวมกอดเธอไว้แน่น ดารารัตน์ดันตัวท่านออกก่อนจะเอ่ยเสียงเรียบ "ไม่ต้องมากอดเลย มาทำอะไรที่นี่คะ" "พ่อก็อยากเจอลูกเจอเมียไง ทำไมมาไม่ได้เหรอ ใช่สิพ่อมันหมาหัวเน่าตัวคนเดียวนี่" เขาเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงน้อยใจ ดารารัตน์เบะปากออกมาเล็กน้อยก่อนจะเดินไปกอดแขนคุณแม่ทันที "ถ้าพ่อทำตัวดีคงไม่ต้องมาอยู่จุดนี้หรอกค่ะ" "พ่อสำนึกผิดแล้วไง ให้อภัยแล้วเรากลับมาอยู่เป็นครอบครัวกันนะ พ่อจะเลิกเจ้าชู้มีแม่จ๋าคนเดียว นะคุณผมขอมาอยู่ด้วยนะ" คุณแม่มองอดีตสามีก่อนจะเบือนหน้าไปทางอื่น เธอไม่อยากให้เขากลับมาเพราะขี้เกียจต้องมาฟังว่าวันนี้จะมีอีหนูคนไหนโทรมาอีก เบื่อ.... "คุณกลับไปเถอะ เดือนนี้โอนเงินค่าเลี้ยงดูมาหรือยัง" "โอนแล้วไงครับ สองแสนบาทครบทุกบาททุกสตางค์ไม่มีตกหล่น ทำไมเปลี่ยนเรื่องอ่ะ ดาราช่วยพ่อหน่อย" "ไม่เอาอ่ะหนูไม่อยากยุ่งด้วย คุยกับแม่เองแล้วกัน ไปนะคะพ่อรักนะ..." หญิงสาวเอ่ยออกมาก่อนจะเดินหนีทั้งสองคนทันที หนีความเจ้าชู้ของพ่อมาเจอคนเจ้าเล่ห์แบบคชาภัทรอีก ชีวิตเธอนี่มันน่าสงสารจริงๆ หวังว่าเขาจะไม่มายุ่งวุ่นวายกับเธออีก เมื่อคืนร้องไห้ระบายทุกอย่างออกไปหมดแล้ว เพราะฉะนั้นวันนี้เธอจะเริ่มต้นใหม่อยู่กับปัจจุบันให้ได้ หญิงสาวเดินขึ้นมาในห้องนอนตรงไปยังโทรศัพท์ที่ตอนนี้ส่งเสียงร้องอยู่บนหัวเตียง "ใครโทรมา" เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูหน้าจอเป็นเบอร์แปลกที่ไม่เคยรู้จัก และมีสายเรียกเข้าที่ไม่ได้รับอีกหลายสาย "สวัสดีค่ะดารารัตน์พูดสายค่ะ" (ดารา...) เธอหยุดชะงักไปอย่างสงสัยในน้ำเสียงของชายหนุ่ม ทำไมมันคุ้นเคยเหมือนเคยได้ยินที่ไหนมาก่อน "ใครคะ..." (ฉันเอง คชาภัทร) หญิงสาวได้ยินชื่อของชายหนุ่มก็รีบกดวางสายทันทีอย่างตกใจ นี่เขาเอาเบอร์ของเธอมาจากไหน แล้วจะโทรมาทำไมอีก ไหนคุยกันแล้วไงว่าต่างคนต่างอยู่ เธอรีบปิดโทรศัพท์ทันทีเพราะไม่อยากจะคุยกับเขา "ผู้ชายเฮงซวย! ไม่ต้องโทรมาอีกนะ" ตู้ดๆๆๆๆ คชาภัทรที่พูดยังไม่ทันขาดคำก็ถูกหญิงสาวตัดสายใส่เสียก่อนก็หลับตาลงช้าๆอย่างระงับอารมณ์ของตัวเอง เขาลืมตาขึ้นมาพ่นลมหายใจออกมาช้าๆให้ตัวเองสงบลงก่อนจะกดโทรออกไปหาลูกน้องของตัวเอง "ใหญ่ ไปพาดารารัตน์มาที่บ้านตอนนี้ เดี๋ยวนี้!" เขากดวางสายก่อนจะปาโทรศัพท์ลงเตียงอย่างหงุดหงิด เธอกล้ามากเลยนะที่ตัดสายใส่ฉัน อย่าให้เจอนะจะลงโทษจนพูดไม่ออกเลย... "แล้วเราจะได้เห็นดีกัน ดารารัตน์" ทางด้านของใหญ่กับเล็กตอนนี้เขาจอดรถอยู่หน้าบ้านของหญิงสาว กำลังวางแผนหาวิธีให้เธอออกมาแต่ยังคิดไม่ตก "เอาไงดีวะเล็ก" "แกให้ใครก็ได้ในช่องB1โทรเรียกให้เธอไปหา แล้วเราค่อยดักกลางทางเอาก็ได้" ใหญ่พยักหน้าอย่างเข้าใจก่อนจะทำตามแผนที่วางไว้ ไม่นานหญิงสาวก็เดินออกมาเปิดประตูหน้าบ้านเพื่อจะเอารถออก ใหญ่กับเล็กวิ่งไปหาเธอทันที หญิงสาวเห็นทั้งสองคนก็ตาโตก่อนจะเอ่ยเสียงดังลั่น "คุณ! มาทำอะไรที่นี่" "นายให้มารับคุณดารารัตน์ไปหาที่บ้านครับ" หญิงสาวได้ยินแบบนั้นก็ตาโตอย่างตกใจก่อนจะรีบปิดประตูบ้านให้แน่น เล็กวิ่งไปอุ้มหญิงสาวขึ้นมาพาดบ่าก่อนจะพาไปขึ้นรถที่จอดรออยู่ ส่วนใหญ่ก็ปิดประตูหน้าบ้านให้หญิงสาวเรียบร้อยทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น "กรี๊ดดดดด ไอ้พวกบ้าจับฉันมาทำไม" หญิงสาวร้องโวยวายออกมาเสียงดังลั่น ทั้งสองคนมองหญิงสาวก่อนจะเอ่ยขอโทษขอโพย "ขอโทษครับ ยอมไปดีๆเถอะนะครับคุณดารา พวกผมไม่อยากมีปัญหากับนาย" หญิงสาวทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ มองทั้งสองคนที่คงจำใจทำตามคำสั่งเจ้านายอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ 'ไอ้ผู้ชายเฮงซวย อย่าให้เจอนะจะกัดแขนให้เลือดไหลเลย ฮือออออ'
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม