Chapter 4
1458 คำ
ไม่นานหญิงสาวก็เดินทางมาถึงที่คฤหาสน์หลังใหญ่ของคชาภัทร เธอมองไปโดยรอบอย่างตื่นตะลึงในความร่ำรวยของเขา
'มหาเศรษฐีระดับเอเชีย สปอนเซอร์รายใหญ่ของช่อง เหอะ!'
หญิงสาวเบะปากออกมาอย่างหมั่นไส้ก่อนจะกอดอกไม่ยอมลงจากรถ ใหญ่พยายามโน้มน้าวให้หญิงสาวลงมาแต่ว่าเธอก็ไม่ยอมบอกว่าจะอยู่ที่นี่จนกว่าพวกเขาจะพาเธอไปส่งที่เดิม
"ไม่ลงเข้าใจมั้ย พาดาราไปส่งที่บ้านด้วยค่ะ"
"เข้าไปข้างในก่อนเถอะครับคุณดารา แล้วผมสัญญาว่าจะพาไปส่งที่บ้านตามเดิม"
"ไม่!"
เธอยืนยันคำเดิมไม่ยอมลงไปจากรถ เล็กเห็นท่าไม่ดีเข้าไปเรียกเจ้านายด้วยความรีบร้อน
"นายครับคุณดารามาถึงแล้ว แต่ว่าเธอไม่ยอมลงจากรถครับ"
"ฉันจัดการเอง"
เขาลุกขึ้นเดินออกไปจากตรงนั้นใช้เวลาไม่นานก็มาถึงหน้าบ้านโดยมีใหญ่พยายามโน้มน้าวให้หญิงสาวลงมา ชายหนุ่มขยับเข้าไปใกล้ลูกน้องของตัวเองก่อนจะแตะที่ไหล่
"ฉันจัดการเอง"
เขาโค้งตัวเล็กน้อยก่อนจะขยับออกไปที่อื่น ชายหนุ่มเดินไปยังประตูรถยื่นมือไปตรงหน้าหญิงสาว
"ลงมาสิหนู"
"ไม่ลง! จับฉันมาทำไม ไอ้คนใจร้าย ไอ้คนใจดำ"
เธอตะโกนใส่หน้าชายหนุ่มอย่างเหลืออด เขาจะใช้อำนาจมากเกินไปแล้ว บ้านเมืองมีกฎหมายไม่ใช่ว่าใครจะอยู่เหนือมันได้
"แล้วถ้าฉันอยาก 'เอา' จะยอมมาดีๆโดยไม่ต้องบังคับป่ะ"
เขาถามเธอด้วยความใจเย็น ควบคุมอารมณ์ตัวเองให้นิ่งที่สุดปล่อยให้มีคนบ้าพยศคนเดียวก็พอแล้ว
"ไม่! ไม่มีทาง"
หญิงสาวปฏิเสธเสียงแข็ง เอ่ยออกมาอย่างมั่นใจว่าไม่มีทางที่จะยอมมาหาเขาด้วยความเต็มใจ เขามีแฟนอยู่แล้วนั่นเป็นสิ่งที่ผิด แต่ถึงแม้ว่าจะโสดก็ไม่ควรทำแบบนี้กับเธอ
"งั้นก็ช่วยไม่ได้ ถ้าฉันอยากเมื่อไหร่จะให้ลูกน้องไปอุ้มเธอมาแล้วกัน..."
เขายักไหล่อย่างไม่มีความสำนึกใดๆกับการกระทำของตัวเอง หญิงสาวกำหมัดแน่นอย่างโกรธจัดด่าอะไรไปก็ไม่มีความรู้สึกผิดเลยแม้แต่น้อย ชายหนุ่มขึ้นไปบนรถก่อนจะพยายามอุ้มหญิงสาวลงมา เธอดีดดิ้นไปมากอดเบาะรถแน่นไม่ยอมปล่อย
"จะลงไปดีๆหรือจะให้เอาในรถ"
"กรี๊ดดดด ไอ้คนจิตใจสกปรก"
หญิงสาวร้องลั่นออกมาเมื่อเขาโน้มใบหน้ามาซุกไซ้ตามซอกคอ เธอเผลอปล่อยมือตีหน้าอกเขาหลายทีนั้นทำให้ตัวเองพลาดท่าถูกเขาอุ้มออกไป
"ปล่อยนะ!"
"อยู่นิ่งๆหน่อยดารา"
เขาอุ้มหญิงสาวเข้ามาในบ้านเดินขึ้นบันไดไปยังชั้นสองก่อนจะพาเธอเข้าไปในห้องนอนแล้วโยนเธอลงบนเตียงไม่แรงมากนัก
"โอ๊ยยยย"
"สมน้ำหน้าใครใช้ให้ฤทธิ์เยอะ"
เขาหันหลังจะไปหยิบผ้าเช็ดตัวก่อนจะเบิกตากว้างอย่างตกใจเมื่อหญิงสาวอ้าปากงับแขนเขาจนเป็นรอย
"เฮ้ยๆ"
"สมน้ำหน้าใครใช้ให้จับฉันมา"
หญิงสาวผลักชายหนุ่มออกห่างก่อนจะรีบวิ่งไปหมายจะเปิดประตู เขาได้สติวิ่งไปจับหญิงสาวไว้ก่อนจะโอบเอวเธอไว้แล้วอุ้มมาโยนลงบนเตียง
"พูดให้มันเพราะๆหน่อย เป็นเด็กเป็นเล็กให้มันน่ารักหน่อย"
"กรี๊ดดดด ปล่อยนะ!"
ดารารัตน์ร้องโวยวายออกมาเมื่อถูกชายหนุ่มกระชากเสื้อจนขาดหวิ่น ตอนแรกเขาว่าจะทะนุถนอมเธอดีๆแต่ดื้อแบบนี้มันก็ต้องใช้ความรุนแรงแบบนี้แหละ
"ยอมดีๆไม่ชอบ ชอบให้ใช้ความรุนแรง หึ"
เขาดึงเสื้อเธอออกพร้อมกับชั้นในก่อนจะขึ้นไปคร่อมบนตัวหญิงสาวแล้วใช้ริมฝีปากดูดเม้มหน้าอกอย่างแรง หญิงสาวใช้มือทั้งสองคนจิกผมเขาอย่างแรง คชาภัทรนิ่วหน้าเล็กน้อยก่อนจะดึงมือของเธอออกแล้วจับรวบไว้เหนือหัว
"อ๊ายยย ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้"
"แสบนักนะ อยากโดนเอาจนหมดแรงใช่มั้ย จัดให้"
เขาใช้ริมฝีปากดูดเม้มโลเลียหญิงสาวจนเธอบิดตัวเกร็งไปหมด มันทั้งเสียวซ่านและกลัวในเวลาเดียวกัน มันไม่ใช่ครั้งแรกแต่เธอยังไม่ชิน อีกอย่างมันไม่ใช่การเต็มใจยอมแต่เขาขืนใจเธอต่างหาก
"กรี๊ดดดดดดดด ไอ้คนเลว"
หญิงสาวร้องออกมาเสียงดังลั่นเมื่อความเป็นชายของเขาล่วงล้ำเข้ามาในตัวของเธอ ชายหนุ่มใช้มือทั้งสองข้างจับข้อแขนเธอไว้ก่อนจะขยับความเป็นชายเข้าออกช้าๆก่อนจะเร่งความเร็วจนเธอไม่มีแรงต่อต้าน
"อ๊ะ เจ็บ"
"อดทน ใครใช้ให้ดื้อล่ะ"
เขาทำรุนแรงกับหญิงสาวเป็นเชิงสั่งสอนให้รู้ว่าถ้าพยศแบบนี้ต้องเจออะไร หญิงสาวเริ่มนิ่วหน้าด้วยความเจ็บปวด เขาเห็นใบหน้าของเธอก็ลดความเร็วลงเกรงว่าเธอจะเจ็บไปมากกว่านี้
"จะดื้ออีกมั้ย"
"ฮึก! ไอ้คนใจร้าย มันเจ็บนะ"
หญิงสาวร้องไห้ออกมาน้ำตาซึมมองชายหนุ่มอย่างตัดพ้อไม่มีความนุ่มนวลกับเธอเลยสักนิดใจร้ายสุดๆ เขาโน้มใบหน้าไปจูบหน้าผากของหญิงสาวขยับใบหน้าเข้าไปกระซิบข้างใบหู
"ขอโทษ ถ้าหนูยอมดีๆแต่แรกก็ไม่ต้องเจ็บตัวแบบนี้"
เธอสะอื้นออกมาก่อนจะจิกเล็บลงบนแผ่นหลังของเขาเพื่อระบายความเจ็บ คชาภัทรได้สติเริ่มใจเย็นลงก่อนจะค่อยๆมอบความสุขให้หญิงสาวไม่เร่งรีบ เวลาผ่านไปนานเป็นชั่วโมง เขาสวมกอดเอวหญิงสาวไว้หลวมๆโดยที่เธอนอนคว่ำหน้ากระพริบตาปริบๆอย่างคนหมดแรง
"หิวมั้ยอยากกินอะไรรึเปล่า"
หญิงสาวไม่ตอบอะไรทั้งนั้นเหม่อมองไปตรงหน้านั่นทำให้ชายหนุ่มรู้สึกเอ็นดูเธอมาก เขาโน้มใบหน้าไปจูบศีรษะของเธอก่อนจะลุกขึ้นออกจากเตียงแล้วเข้าไปชำระร่างกายตัวเองในห้องน้ำ ดารารัตน์เหลือบสายตามองชายหนุ่มก่อนจะลุกขึ้นจากเตียงในสภาพเปลือยเปล่า เธอเปิดตู้เสื้อผ้าหาชุดคลุมมาใส่ให้มิดชิดจากนั้นก็เปิดประตูเดินลงมาชั้นล่าง
เธอมองซ้ายมองขวาตามหาห้องครัวเพราะตอนนี้เธอเหนื่อยแทบจะหมดแรง คอแห้งผากท้องร้องไม่หยุดคงเพราะใช้พลังงานไปเยอะมาก หญิงสาวเดินขากะเผลกเข้าไปในครัวก่อนจะเอ่ยขอน้ำเย็นสักแก้วให้ชื่นใจ
"หนูขอน้ำเย็นหน่อยได้มั้ยคะ"
แม่บ้านสามคนหันไปมองหน้ากันอย่างสงสัยว่าผู้หญิงคนนี้มาได้ยังไง พวกเธอเดินไปหยิบน้ำเย็นเทใส่แก้วก่อนจะยื่นไปให้หญิงสาวตรงหน้า
"นี่ค่ะน้ำเย็น"
ดารารัตน์ยกมือไหว้ขอบคุณรับแก้วมาไว้ในมือก่อนจะยกขึ้นดื่มรวดเดียวแทบจะสำลัก แม่บ้านทั้งสามคนนิ่วหน้าเล็กน้อยก่อนจะยิ้มออกมาอย่างตื่นเต้น
"กรี๊ดดดด คุณดาราใช่มั้ยคะ"
"ใช่จริงด้วยดารานี่นา"
ดารารัตน์สะดุ้งเล็กน้อยมองทั้งสามคนที่ดูตื่นเต้นเมื่อนึกได้ว่าเธอเป็นใคร หญิงสาวชี้นิ้วไปยังตัวเองก่อนจะเอ่ยถามเสียงเบา
"หนูเหรอคะ ใช่ค่ะชื่อดารา"
"พวกพี่เป็นแฟนคลับของคุณนะคะ แสดงละครเก่งมากเลยค่ะ ขอถ่ายรูปด้วยได้มั้ยคะ"
เธอมองทั้งสามคนอย่างมึนงงแต่ก็ยอมถ่ายรูปด้วยอย่างไม่ปฏิเสธ จากนั้นแม่บ้านก็พาเธอไปนั่งในห้องรับแขกขนมเค้ก คุ๊กกี้ น้ำผลไม้เต็มไปหมดบนโต๊ะตรงหน้าเอามาปรนเปรอเธออย่างเอาอกเอาใจ
"กินก่อนนะคะน่าจะหิว"
"งื้อ คุณสวยมากเลยค่ะ"
เธอหยิบคุ๊กกี้ใส่ปากมองทั้งสามคนก่อนจะยิ้มออกมาจนตาหยี ไม่คิดว่าคนที่ไม่โด่งดังอย่างเธอก็มีแฟนคลับมีคนที่ชอบด้วย น่าดีใจชะมัดเลยว่ามั้ยล่ะ
"ละครที่คุณเคยแสดงฉายด้วยนะคะ เราเปิดดูด้วยกันดีมั้ยคะ"
"คะ... อ่อ ดีค่ะ เปิดเลยๆ"
ดารารัตน์เอ่ยออกมาอย่างตื่นเต้นก่อนจะนั่งดูละครที่ตัวเองแสดงไปพร้อมกับแม่บ้านทั้งสามคน กินไปดูไปจนลืมไปว่าตัวเองมาที่นี่เพราะถูกอุ้มมา แถมก่อนหน้านี้ยังถูกเจ้าของบ้านขืนใจด้วย...
'งงตัวเองชะมัด'
- ผู้เขียน
