Chapter 2
1798 คำ
ตลอดเวลาภายในงานดารารัตน์นั่งคุยสนุกอยู่กับช่างแต่งหน้าและทีมงานคนอื่น เธอไม่สนิทกับดาราคนอื่นเท่าไหร่ ไม่ใช่ว่าไม่มีใครคบนะแต่เธอรู้สึกว่าเวลาไปคุยด้วยแล้วมันเหมือนข่มกันตลอดเวลา ฉันมีแบรนด์เนม มีรถหรูราคาแพง มีโทรศัพท์เครื่องหนึ่งราคาครึ่งแสน เสื้อผ้าตัวละหลายหมื่น ซึ่งมันอาจจะไม่ใช่ความชอบของเธอจึงคุยกับพวกเขาไม่รู้เรื่อง ข้าวของพวกนี้คุณพ่อของเธอสามารถซื้อให้ได้ง่ายดายแต่เป็นเธอเองที่ไม่เคยเรียกร้องอยากได้ และไม่ขอเงินท่านใช้ตั้งแต่เรียนจบ ทำงานหาเงินเลี้ยงตัวเองมาตลอด
"ดาราพี่ชายเราอ่ะหล่อจัง ทำไมไม่พามากองถ่ายด้วยอ่ะอยากเจอบ้าง"
"นั่นสิไม่เห็นพามาบ้างเลย ทำไมหวงพี่เหรอ"
"ว่าไม่ได้นะจ้ะ บ้านนี้เค้าหน้าตาดีทั้งบ้าน ไม่หวงสิแปลก"
ทีมงานคนอื่นเอ่ยแซวหญิงสาวหลายคน ส่วนตัวเธอไม่รู้หรอกว่าหน้าตาดีมั้ยแต่พี่ชายทั้งสองคนหล่อมาก หน้าตาได้พ่อมาเต็มไม่อย่างนั้นพ่อของเธอจะมีสาวๆมาติดตรึมเหรอไง
"เคยชวนแล้วค่ะพี่บอกว่าไม่อยากมา กลัวมีแมวมองมาติดต่อให้เข้าวงการแล้วน้องสาวจะไม่เกิด หลงตัวเองชะมัดว่ามั้ยคะ"
หญิงสาวหัวเราะออกมากับทีมงานคนอื่นอย่างสนุก เธอได้ทำงานในวงการถึงแม้ว่าจะไม่ได้โด่งดังอะไรมากมายนักแต่ว่าหญิงสาวก็มีความสุขที่ได้มีมิตรภาพดีๆจากกองถ่าย ไปเล่นละครที่ไหนก็จะเจอพวกพี่เขาตลอดจนกลายเป็นสนิทกันไปเลย
"เค้าหล่อนี่จ้ะจะพูดแบบนั้นก็ไม่ผิด"
"ใช่ๆ คนหล่อทำอะไรก็ไม่ผิดยะ"
ดารารัตน์ส่ายหน้ายิ้มๆก่อนจะขอตัวไปห้องน้ำสักครู่หนึ่ง เธอเดินออกมามองหาทางไปห้องน้ำก่อนจะเข้าไปจัดการธุระส่วนตัวจนเรียบร้อยจากนั้นก็เดินออกมา หญิงสาวหยุดชะงักไปเมื่อเจอผู้ชายสองคนยืนดักอยู่ทางออก
"เอ่อ ขอทางหน่อยค่ะ"
"เชิญคุณดารารัตน์ไปเจอเจ้านายผมหน่อยได้มั้ยครับ ท่านอยากคุยด้วย"
หญิงสาวทำหน้าคิ้วขมวดเหมือนคิดอะไรบางอย่าง หน้าตาสองคนนี้คุ้นมากก่อนจะร้องอ๋อออกมาทันที
"จำได้แล้วคุณสองคนคือลูกน้องของคุณคชาภัทรใช่มั้ยคะ"
"ใช่ครับ นายผมอยากเจอคุณดารารัตน์"
เธอพยักหน้าอย่างเข้าใจในสิ่งที่ทั้งสองคนกำลังจะสื่อ ก่อนจะเดินตามไปเพราะอยากจะรู้เหมือนกันว่าเขาจะคุยอะไรกับเธอ เมื่อมาถึงห้อง VIP เธอก็เปิดประตูเข้าไปข้างในก่อนจะสะดุ้งเมื่อประตูถูกปิดสนิทไม่สามารถเปิดออกไปได้
"อ๊ะ! ทำไมประตูล็อค"
หญิงสาวโวยวายออกมาก่อนจะเคาะประตูให้คนข้างนอกได้ยิน เธอเริ่มรู้สึกแปลกอะไรบางอย่างก่อนจะสะดุ้งตาโตเมื่อมีคนโอบเอวเธอจากทางด้านหลัง
"อ๊ะ!"
เธอร้องออกมาก่อนจะหันขวับไปมองทางด้านหลัง คชาภัทรมองเธอด้วยสายตาที่อยากจะกลืนกินหญิงสาวทั้งตัวนั่นทำให้เธอเริ่มรู้สึกกลัว
"คุณ... ปล่อยหนูนะคะ"
"มาคุยกันก่อนมั้ย ฉันมีข้อเสนอดีๆมาให้นะ"
หญิงสาวเงยหน้ามองชายหนุ่มอย่างระแวง ข้อเสนออะไรที่ทำให้เขาต้องเรียกให้เธอมาคุยด้วยเป็นการส่วนตัวขนาดนี้
"ข้อเสนออะไรคะ"
เขาโอบเอวพาหญิงสาวไปนั่งลงตรงโซฟา เธอเซล้มลงไปอยู่บนตักของชายหนุ่ม ดารารัตน์รีบดันตัวลุกขึ้นแต่ว่าไม่สามารถสู้แรงของเขาที่ดึงเธอไว้ได้เลย
"ปล่อยหนูก่อนได้มั้ยคะ"
"ฉันอยากให้หนูมาเป็นเด็กของฉัน แลกกับทุกสิ่งที่อยากจะได้ทุกอย่าง และฉันจะสนับสนุนให้หนูได้เป็นนางเอกของช่องB1ด้วย"
เธอตาโตอย่างตกใจ ใครจะคิดว่าเขาจะพูดประโยคแบบนี้ออกมาจากปากของคนที่มีเจ้าของแล้วเช่นเขา ใครๆก็รู้ว่าเขาเป็นคนรักของประธานช่องB1 แล้วถ้าเกิดว่าเธอจับได้ขึ้นมาอนาคตที่เธอคาดหวังไม่ดับวูบไปเหรอ ไม่มีใครกล้าเสี่ยงหรอก
"ดาราว่าไม่ดีกว่าค่ะ ถึงตอนนี้ดาราจะไม่ได้เป็นนางเอกแต่ว่าหนูก็ภูมิใจในสิ่งที่ตัวเองเป็นอยู่ เพราะมันคือความพยายามของตัวเอง"
"ใครๆก็อยากดังทั้งนั้น คิดดีๆนะ หนูจะได้เล่นเป็นนางเอกเรื่องหน้าเลย รู้ใช่มั้ยว่าฉันเป็นสปอนเซอร์รายใหญ่ของช่อง จะให้ใครเล่นบทบาทไหนก็ได้"
เขาเอ่ยออกไปเสียงเรียบ ในใจคิดว่าคงไม่มีใครกล้าปฏิเสธข้อเสนอดีๆแบบนี้ แต่เหมือนเขาจะคิดผิดเพราะหญิงสาวดูเหมือนไม่สนใจเลย
"ไม่เอาค่ะ ถึงหนูจะดูต่ำต้อยแต่ว่าก็มีศักดิ์ศรีนะคะ ถ้าไม่มีอะไรแล้วหนูขอตัวก่อนค่ะ"
เธอพยายามจะลุกออกจากตักของเขาแต่ว่าชายหนุ่มไม่ยอมปล่อยแถมยังรัดเธอแน่นขึ้นไปอีก
"แล้วหนูอยากได้อะไรล่ะ ฉันให้ได้ทุกอย่าง"
เขาไม่ใช่คนที่อายุอานามน้อยๆ ตอนนี้ดารารัตน์อายุ23ปี แต่เขาปาไป35ปีแล้ว มันห่างกันมากจนเขาคิดว่าไม่มีทางที่จะมาขอเบอร์ตามจีบเหมือนวัยหนุ่มสาวหรอก อยากได้ก็ต้องเอาแต่ใจแบบนี้แหละ
"หนูไม่อยากได้อะไรทั้งนั้นค่ะ คุณช่วยปล่อยหนูได้มั้ยคะ"
"แต่ฉันอยากได้หนู และฉันต้องได้"
เขาไม่สนใจว่าเธอจะยอมหรือไม่ ถ้าเขาจะเอายังไงเขาก็ต้องได้เธอตามที่ต้องการ ชายหนุ่มโน้มใบหน้าหญิงสาวเข้ามาก่อนจะจูบหญิงสาวอย่างดูดดื่ม ดารารัตน์รู้แล้วว่าตัวเองไม่รอดแน่ถ้ายังอยู่ตรงนี้ เธอพยายามขัดขืนแต่ดูเหมือนว่าเขาจะยิ่งมีอารมณ์มากขึ้นไปอีก
"กรี๊ดดดด ปล่อยฉันนะไอ้คนบ้า"
"พูดดีๆไม่ชอบ ชอบให้ใช้ความรุนแรงใช่มั้ย"
เขาอุ้มเธอไปวางราบบนโซฟาก่อนจะซุกไซ้ตามตัวหญิงสาวอย่างหื่นกระหาย ตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยขืนใจผู้หญิงคนไหนมาก่อนในชีวิต นี่เป็นคนแรกที่เขาทำและมันก็ช่วยไม่ได้ใครให้เธอปฏิเสธเขาล่ะ
"อื้ออออ ไม่เอานะ ไม่เอา! กรี๊ดดดด"
หญิงสาวร้องออกมาเสียงดังลั่น เธอพยายามปัดป้องตัวเองจากการรคุกคามของชายหนุ่ม ประเด็นคือก่อนหน้านี้เธอดื่มไปเยอะพอสมควรจึงทำให้ร่างกายตอบรับสัมผัสของเขาสวนทางกับคำพูดของตัวเอง
"อ๊ะ อ๊ะ เจ็บ"
เธอร้องครางออกมาเสียงหลง มือเล็กจิกลงบนไหล่กว้างของชายหนุ่มกัดริมฝีปากของตัวเองไว้แน่นเมื่อเขาใช้มือสอดใส่เข้ามาในตัวของเธอ
"อย่าทำหนูเลย อ๊ะ"
"ตอนนี้ฉันต้องการหนู เพราะฉะนั้นยอมดีๆซะจะได้ไม่ต้องใช้ความรุนแรง"
เขาขึ้นไปคร่อมบนตัวของหญิงสาวก่อนจะถอดเสื้อผ้าของเธอที่มันเกะกะออกก่อนจะมอบสัมผัสอันเร่าร้อนให้เธออยู่นานเกือบชั่วโมง ดารารัตน์ร้องครางออกมาเสียงเบาความรู้สึกในตอนนี้ตีกันให้วุ่นมันทั้งอยากต่อต้านและต้องการในเวลาเดียวกัน เพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์แน่นอนที่ทำให้เธอไม่สามารถคุมตัวเองได้
'ความบริสุทธิ์ที่ฉันรักษามาทั้งชีวิต ตอนนี้มันไม่มีแล้ว ฮืออออออ'
หลังจากที่เขาเสร็จสมอารมณ์หมายก็จัดเสื้อผ้าของตัวเองให้เข้าที่ก่อนจะมองหญิงสาวที่นั่งร้องไห้อยู่ไม่ห่าง
"ฮืออออ ไอ้คนใจร้ายคุณข่มขื่นฉัน"
"แน่ใจเหรอว่าข่มขืน เหมือนว่าหนูจะเต็มใจนะ"
เขาอมยิ้มก่อนจะอุ้มเธอให้มานั่งลงบนตัก ได้แค่ครั้งเดียวเขาก็ติดอกติดใจผู้หญิงตรงหน้าเสียแล้ว ดารารัตน์ได้ยินแบบนั้นก็ร้องไห้ออกมาเยอะกว่าเดิม โกรธที่ไม่สามารถห้ามตัวเองได้ โกรธเขาที่หลอกเธอมาที่นี่
"ฮือออ ไอ้คนในร้าย คุณมันไว้ใจไม่ได้"
"หยุดร้องได้แล้ว ฉันจะรับผิดชอบหนูเองไม่ร้องนะ"
เขาใช้มือเกลี่ยน้ำตาที่มันไหลอาบแก้มหญิงสาว เธอร้องไห้ออกมาเสียงสะอื้นก่อนจะมองหน้าเขาแล้วตะโกนใส่หน้า
"ไม่ต้องมารับผิดชอบ ไอ้คนเฮงซวย!"
"แล้วจะเอายังไง ให้เป็นเด็กเลี้ยงก็ไม่เอา จะดันเป็นนางเอกก็ปฏิเสธ จะให้ทุกอย่างที่อยากได้ก็ไม่เอา ตอนนี้จะรับผิดชอบก็เล่นตัวอีก ตกลงว่าต้องการอะไรไหนบอกหน่อย"
เขามองเด็กน้อยในอ้อมกอดที่ตอนนี้โวยวายอยู่บนตักของเขา เขารู้ว่าสิ่งที่ตัวเองทำมันผิดมากแต่เขายินดีที่จะรับผิดชอบทุกอย่างขอแค่เธอบอกมาว่าต้องการแบบไหนก็เท่านั้น
"ไม่ต้องมารับผิดชอบ มีแฟนอยู่แล้วยังจะมาอยากได้คนอื่นอีก เลวที่สุด! ครั้งเดียวก็เกินพอแล้วจากนี้ไปต่างคนต่างแยกย้าย ไม่ต้องมายุ่งเกี่ยวกันอีก ถือว่าครั้งนี้หนูทำบุญให้คุณแล้วกัน"
เธอดันตัวเขาออกก่อนจะวิ่งหนีออกไปทันที เธอเคาะประตูเสียงดังลั่น ใหญ่กับเล็กมองหน้ากันก่อนจะค่อยๆเปิดประตูจากทางด้านนอก ดารารัตน์มองทั้งสองคนอย่างโกรธแค้นก่อนจะร้องไห้วิ่งออกไปจากตรงนั้นทันที
"เกิดอะไรขึ้นครับนาย"
"ตามไปส่งเธอให้ถึงบ้านด้วย"
"ได้ครับ"
เล็กรีบวิ่งตามหญิงสาวไปไม่ให้คาดสายตา ใหญ่หันไปมองหน้าเจ้านายที่ดูอารมณ์ดีเป็นพิเศษ เหมือนว่าก่อนหน้านี้มีอะไรดียังไงอย่างนั้นแหละ
"เกิดอะไรขึ้นครับนาย เห็นคุยกันนานเป็นชั่วโมง"
"ไม่มีอะไรหรอก พรุ่งนี้พาดารารัตน์ไปหาฉันที่บ้านด้วยนะ"
เขาเอ่ยออกมาก่อนจะลุกขึ้นเตรียมตัวกลับบ้าน ใหญ่มองหน้าเจ้านายอย่างสงสัยก่อนจะเอ่ยถาม
"แล้วถ้าเธอไม่ยอมมา..."
"ก็อุ้มขึ้นรถมาเลย ถ้าพยศนักก็โป๊ะยาสลบไปเลยเป็นไง"
เขาเอ่ยติดตลกก่อนจะหันไปมองโซฟาตัวที่เขากับดารารัตน์มีความสุขด้วยกันก่อนหน้านี้
'หนีไปไหนไม่รอดหรอก อย่าพยายามเลยดารา...."
- ผู้เขียน
