ตำหนักที่ 3
ลี่เฉิน
ภายในห้องนอน อีกไม่ถึงหนึ่งชั่วยามฟ้าก็จะสว่างแล้ว หากแต่หลี่ฮองเฮายังคงเด้งไปเด้งมาอยู่บนเตียง นางถูกจับให้นอนหงายอยู่ขอบเตียง สองขาถูกถ่างออกกว้าง กาบหอยบอบช้ำจากการถูกใช้งานเป็นเวลานาน
“พับ พับ พับ”
หลี่ฮองเฮาไม่เหลือเรี่ยวแรงแม้แต่จะเปล่งเสียงอ้อนวอนให้เจ้าขันทีปลอมผู้นี้หยุด
“อืมม อืมม อืมม”
หวังเฟิงครางออกมาด้วยความสุขสม นี่เป็นน้ำที่หกของคืนนี้ เขามองดูหลี่ฮองเฮาที่ขาทั้งสองถูกถ่างออกกว้าง กาบหอยนางเริ่มมีน้ำขาวขุ่นไหลซึมออกมา
“พรวด!”
หลังถอดถอน น้ำขาวขุ่นจำนวนมากไหลออกจากประตูหยก หวังเฟิงค่อยๆ เดินไปหยิบอ่างน้ำและผ้าสะอาด
“ฮองเฮา ต่อไปนี้เราจะมาหาท่านทุกคืน เพียงแต่ยามเช้าเราไม่อาจอยู่รับใช้ท่านได้”
หวังเฟิงใช้ผ้าสะอาดชุบน้ำเช็ดไปตามหอยกาบและร่างกายนาง เขาทำความสะอาดนางทุกส่วน แม้แต่ผ้าปูเตียงก็จัดการเปลี่ยนใหม่ให้นาง
ตำหนักเย็น
หวังเฟิงเข้ามาในห้องพ
