สำนักมังกรฟ้า ตั้งอยู่บนเขาจิ่วซานทางทิศใต้ติดเมืองหลวง เยว๋หว่านเดินขึ้นเขาแบบสบายอกสบายใจนานแล้วที่มันไม่ได้ออกมาในป่าเช่นนี้ ประมาณสองเค่อเฉินหมิงเยว่ก็มองเห็นบันไดทางขึ้นมีซุ้มประตูด้านข้างมีป้ายหินสลัก"สำนักมังกรฟ้า"ขนาดเท่าความสูงของนางพอดี มีเวรยามยืนอยู่หลายคน จึงลงจากหลังม้าจูงเยว๋หว่านเดินเข้าไปหา
“เด็กน้อย เจ้ามาหาใคร”
“พี่ชาย ต้องเดินขึ้นเขาอีกไกลไหมกว่าจะถึงสำนักมังกรฟ้า”
เฉินหมิงเยว่เลือกถามชายหนุ่มที่มีรูปร่างกำยำสูงใหญ่ ใบหน้าดูมีอัทยาศัยมากกว่าคนอื่นๆ ที่หน้าตาเคร่งเครียดจ้องมองมาอย่างกับจะหาเรื่องตีกับตนอย่างงั้น
“ขาสั้นๆ อย่างเจ้านี่นะ ข้าว่าสักสองสามชั่วยามน่าจะถึง แต่ว่านะที่นี่มิใช่ที่เล่นสำหรับคุณชายน้อยเช่นเจ้า เจ้าขึ้นไปมิได้หรอก”
“พี่ชาย ข้านำโอสถมาส่งให้นายท่านผู้เฒ่ามิทราบว่าพอจะเข้าไปได้หรือไม่”
“เอ๊ะ เจ้าเด็กนี่ พูดไม่รู้เรื่องหรือไรแอบอ้างเช่นนี้มีพิร
