ในที่สุดก็มีคนกล้าเป็นชายฉกรรจ์มีอายุราวสี่สิบเดินหน้าออกมาถาม เขานำคนในสำนักลงมาตามสัญญาณขอความช่วยเหลือพบเพียงเหล่าศิษย์ที่ทำหน้าที่เฝ้าทางเข้าสำนักนอนร้องโอดโอยทั้งยังสอบถามได้เพียงว่ามีคนเข้ามาหาเรื่อง โดนทำร้าย คนขึ้นเขาไปที่สำนักแล้ว เมื่อเตรียมจะพาคนกลับขึ้นไปก็เห็นเด็กหนุ่มเดินลงมาอย่างสบายๆ
“ข้า บอกแล้วว่า เอาโอสถมาส่ง เป็นพวกเขามิรู้ดีชั่วเอง ข้าส่งเรียบร้อยแล้ว ข้าไปล่ะ”
เฉินหมิงเยว่ทำมือสองข้างโบกออกประกอบว่าข้าบอกเขาแล้วเป็นพวกเขาที่ไม่ฟังนางเองต่างหาก ห่างไปไม่ไกล เยว๋หว่านกำลังวิ่งเยาะๆ มาหานาง
“ไปถึงไหนมา เก่งมากพวกเรากลับกันเถอะ คนพวกนี้น่ารำคาญ”
นางปรายตามองมิมีผู้ใดเข้ามากขัดขวางในครานี้
“ฝากบอกเจ้าสำนักด้วย ข้าจะเดินทางไกลไว้โอกาสหน้าค่อยพบกันใหม่”
ทั้งหมดเงียบไปชั่วอึดใจ ซวยแน่แล้ว เจ้าเด็กหนุ่มนั่นรู้จักเจ้าสำนัก คนในที่นี้ทั้งหมดคงไม่พ้นถูกลงโทษกันหมดแน่ โดยเ
