หลังจากอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ พลอยไพลินก็เดินมาหยิบโทรศัพท์ที่วางอยู่บนโต๊ะข้างหัวเตียง เมื่อเปิดดูคิ้วโค้งงามก็ต้องเลิกขึ้นสูง เมื่อได้รับข้อความจากบิดา
‘ดูแลตัวเองดีๆนะพลอย ป๊ารู้ว่าหนูโตพอที่ตัดสินใจด้วยตัวเองได้แล้ว ไม่ว่าตอนนี้หนูจะอยู่ที่ไหนหรืออยู่กับใคร ป๊าอยากให้หนูใช้ชีวิตอย่างมีสติ รู้จักเอาใจเขามาใส่ใจเรา อย่าดื้อ อย่าเอาแต่ใจ คิดให้ดีก่อนที่จะทำอะไรลงไป ป๊ารู้ว่าหนูเก่งและสามารถเอาตัวรอดได้ แต่ถึงยังไงป๊าก็อดเป็นห่วงไม่ได้อยู่ดี ป๊าขอให้หนูพบเจอแต่เรื่องดีๆและคนดีๆ หายโกรธป๊าเมื่อไหร่ก็กลับบ้านนะลูก…พลอยไพลินลูกรัก’
พลอยไพลินกวาดสายตาไล่อ่านข้อความของบิดาทีละบรรทัดช้าๆ ด้วยความรู้สึกหลากหลาย
อีกใจก็รู้สึกสับสน ลังเล
อีกใจก็รู้สึกอบอุ่น และตื้นตันใจ
ที่ได้รับรู้ว่าบิดายังรักและเป็นห่วงเธออยู่ แต่กระนั้นหญิงสาวก็ยังใจแข็งพอที่จะไม่พิมพ์ข้อความตอบกลับ เพราะเธอเกรงว่าจะเป็นแค่แ
