“ไล่แล้วจะให้กลับไปอีกทำไม”
พลอยไพลินโวยวาย ไม่พอใจเมื่อคลินท์เก็บข้าวของของเธอแล้วให้เลขานำไปที่รถ ส่วนตัวเธอก็ถูกเกลี้ยกล่อมให้ตามกลับไปที่คอนโดหลังจากที่คุณหมอปล่อยให้กลับบ้านได้ ใบหน้างามบึ้งตึงขณะที่จ้องใบหน้าหล่อเหลานิ่งด้วยสายตาขุ่นขวาง
“ก็ตอนนี้อนุญาตให้กลับได้แล้วไง”
“แล้วจะให้ไปอยู่ในฐานะอะไร ไหนว่าไม่ชอบคนโกหกไง เมื่อวันคุณไล่ฉันออกมาเองจำไม่ได้แล้วเหรอ”
“จำได้สิ ผมจำได้ว่าไล่คุณออกไปในฐานะลูกจ้าง แต่คราวนี้ผมให้คุณกลับในฐานะคนรัก เมื่อวานคุณบอกกับผมเองว่าคุณรักผม รักแล้วก็ต้องกลับไปอยู่ด้วยกันสิ”
“ใครรักคุณ ฉันไม่ได้รักคุณเสียหน่อย ไปไกลๆเลย”
“จะปฏิเสธก็ได้นะ แต่ผมมีเบนลีและการ์ดอีกของคนมายืนยันคำพูดของคุณเมื่อวาน รับรองทุกคนต้องยืนยันได้แน่ว่าคุณบอกรักผมจริงๆ”
“แล้วไง บอกรักแล้วไง แต่ตอนนี้ไม่รักแล้ว”
พลอยไพลินยักไหล่ เชิดหน้า ทำท่าไม่รู้ไม่ชี้ เลยถูกชายหนุ่มขยับมาประ
