ตอนที่ 11
1147 คำ
เขาเดินไปพร้อมกับเธอพร้อมด้วยเงินอีกห้าแสนตามที่เจ้าตัวต้องการและพึ่งเห็นว่าเธอสวมถุงมือสีดำสนิท ใบหน้าสวยไม่ได้แสดงความรู้สึกอะไรมากมายไปกว่ายิ้มแสนปลอมเหลือเกิน เธอเดินตรงไปหาชายคนหนึ่งที่ยืนตรงลานน้ำผุในจุดที่สามารถมองเห็นได้จากทุกตึกที่รายล้อมบริเวณนีั
"เธอเล่นแรงไปนะ"
"เอาน่าคนเราต้องมีพลาดบ้างฉันก็แค่กันเอาไว้ก่อนเฉยๆ"
"ร้ายมากระวังจะไม่มีใครเอา!"
ไอ้เด็กเวรนี่ผีเจาะปากมาพูดรึไง!?
เขานี่ไงจะเอาเธอเป็นเมีย!!
ในระยะเวลาไม่ถึงห้านาทีทุกอย่างก็กลับมาเป็นเหมือนเดิมราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น ลาเบลจับมือเขาเดินนำไปที่รถด้วยอารมณ์ที่ดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัดจนเผลอคิดว่าเรื่องที่เธอกำลังทำมันจะทำให้ใครหลายคนต้องหลั่งเลือดได้
หนึ่งในนั้นอาจจะเป็นเขาที่เจ็บตัว
"ธุระจบหมดแล้วใช่ไหม?"
"อื้ม เสร็จแล้วนับต่อจากนี้ฉันจะอยู่กับพี่ไคโร"
"จะอยู่กับพี่งั้นเหรอ!?"
"ก็ตลอดหนึ่งอาทิตย์ไง งงอะไรเหรอคะ?"
"เปล่า!" แค่เผลอคิดถึงคำว่าตลอดไปจนน่าโมโหแต่ก็ช่างมันเถอะถึงยังไงซะเสียงภายในใจก็ไม่อาจจะมีใครได้ยินเท่ากับเขาอีกแล้วว่าต้องการอะไร
รถแล่นบนท้องถนนที่ติดขัดอีกครั้งด้วยความเคยชินเลยทำได้เพียงแค่เปิดเพลงทำลายความเงียบระหว่างเราเพียงเท่านั่นเอง เขามีเรื่องอยากจะคุยกับเธอเยอะแยะเต็มไปหมดแต่กลับไม่รู้ว่าจะเริ่มต้นยังไง ในเมื่อสถานะของเราตอนนี้ก็ชัดเจนอยู่แล้วว่าไม่สามารถเปิดเผยได้ง่ายๆแน่นอน เมื่อเธอไม่เคยเปิดใจและไม่ยอมให้ใครล้ำเส้นความเป็นส่วนตัว
เขารักหมดหัวใจ
แต่เธอคือผู้หญิงไร้หัวใจ
ความรักคือยาพิษดีๆนี่เอง!
กว่าเรามาถึงบ้านก็ค่ำแล้ว แม่บ้านรีบยกอาหารเย็นและเครื่องดื่มที่สั่งออกมาเตรียมพร้อมก่อนจะรีบออกไปทันทีเพราะว่าเขาชอบความเป็นส่วนตัวที่สุด อีกอย่างคือยังไม่ต้องการให้ใครรู้เรื่องลาเบลในตอนนี้เพราะหวั่นใจว่าจะมีหลายคนพยายามบุกมาทำลายช่วงเวลาดีๆของเราสองคนไป
นานๆทีจะมีโอกาสดีแบบนี้
ต้องจีบเมียให้ได้!!
"อิ่มแล้วเหรอ?"
"ค่ะ ฉันอยากไปอาบน้ำแล้วก็อยากดื่มไวน์ดีๆอีกสักแก้ว"
"เดี๋ยวพี่จัดการให้เอง"
"จะรอนะคะ"
"ไม่เกินห้านาที"
"พี่ไคโรใจดีที่สุดเลย" เธอขยับลุกจากที่นั่งของตัวเองเดินไปกอดเขาจากด้านหลังวางใบหน้าลงที่บ่ากว้างพร้อมกับรอยยิ้มหวานที่เขาชอบ เพียงไม่กี่วินาทีมือใหญ่ดึงตัวเธอให้นั่งลงบนตักอุ่นแล้วท่อนแขนก็โอบกอดเอวบางกระชับแน่นขึ้น ใบหน้าหล่อซุกเข้าที่หน้าอกอยู่เสี้ยววินาทีก็เงยหน้ามองด้วยแววตาอ่อนโยน
"ลาเบล…ย้ายมาอยู่กับพี่ไหม?"
"ในฐานะอะไรดีละคะ?"
"แล้วอยากเป็นอะไรดีละ?"
"ตอนนี้ยังไม่รู้ค่ะ แต่อีกไม่นานฉันจะย้ายออกจากโรงแรมแอลแน่นอน"
"ย้าย!"
"ห้ามบอกใครนะคะ ฉันบอกเรื่องนี้ให้พี่รู้แค่คนเดียวนะ"
"ย้ายไปที่ไหน!?"
"ยังไม่มั่นใจเลยค่ะ แต่พอจะนึกออกอยู่ว่าที่ไหนเหมาะสมกับคนอย่างฉันบ้าง"
"ไม่ได้ทิ้งพี่ไปไหนไกลใช่ไหม?"
"ทิ้งอะไรกันคะ? เราก็แค่สนุกกันเฉยๆเองไม่ใช่เหรอ เดี๋ยวถึงเวลาพี่ไคโรก็น่าจะเจอคนที่รักแล้วพร้อมสร้างครอบครัวที่อบอุ่น พอถึงตอนนั้นก็น่าจะลืมช่วงเวลาของเราไปแล้วด้วยซ้ำ"
"ลาเบล…"
"ขึ้นไปรอข้างบนนะคะ" เธอก้มลงไปจูบหน้าผากเขาอีกทีแต่ไม่รู้ว่าเพราะอะไรอ้อมกอดถึงกระชับแน่นขึ้น ใบหน้าหล่อซบลงที่หน้าอกซ่อนสีหน้าแววตาไม่ให้อ่านออกได้ เธอไม่ได้พูดอะไรผิดไปซะหน่อยในเมื่อทุกอย่างมันก็แค่อารมณ์ชั่ววูบที่ยังมัวเมาเราสองคนให้กลับมาเสพสมกามากันเฉยๆพอถึงเวลาก็ต้องจากกัน ความจริงแบบนี้มันก็ดีต่อเราทั้งคู่ไม่ใช่รึไงที่ไม่ต้องมีความรัก ไม่ต้องมีความผูกพัน ไม่ต้องมีอะไรพิเศษเกินกว่าใครและไม่มีใครพูดถึงเหมือนว่าเรื่องนี้ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน
ต่อหน้าคนอื่นเรามันก็แค่พี่น้องเท่านั้น
ลับหลังก็ไม่มีใครรู้
"ก่อนไปจูบลาพี่หน่อยก็ดีนะ" จะไม่ยอมให้เธอหายไปไหนเด็ดขาดต่อให้ต้องลักพาตัวมาซ่อนไว้ในชั้นใต้ดินที่ลึกที่สุด หรือต้องล็อกประตูไปสักร้อยชั้นก็จะทำเพื่อกักขังเอาไว้ไม่ให้ความโดดเดี่ยวถาโถมเข้าหาในวันที่ถูกทิ้งไปอย่างโหดร้าย
เขาได้ไขว่คว้าตัวเธอมานอนกกกอดอย่างสาสมใจแล้วดันโลภมากไม่รู้จักคำว่าพอ สิ่งที่เกิดขึ้นในใจกำลังจะปะทุเหมือนภูเขาไฟที่ใกล้ระเบิดออกมา เพียงแต่ลาวานั้นไม่ทำให้ร้อนรนเพราะเต็มไปด้วยความรักที่ไม่รู้ทำไมถึงมากมายขนาดนี้
ลาเบลจะไม่มีทางหนีไปได้!!
เขาผละใบหน้าออกจากหน้าอกนุ่มเงยหน้ามองคนไร้หัวใจที่ไม่เคยรับรู้อะไรเกี่ยวกับความรักเลย เธอไม่เคยไว้ใจใครทั้งสิ้นต่อให้คนนั้นจะตายต่อหน้าก็ไม่ได้สนใจหรอก
มือเลื่อนจากเอวบางประคองใบหน้าสวยดึงให้โน้มลงมาจูบแผ่วเบาไม่ได้แลกลิ้นเหมือนทุกครั้ง ก่อนสบแววตาไร้ชีวิตชีวาที่นำพาตัวเองลงหลุมเสน่ห์อีกครั้งซ้ำแล้วซ้ำเล่าอยู่ร่ำไปโดยไม่รู้ว่าจุดจบจะเป็นยังไง
มือเล็กหยิบไวน์ขึ้นมากระดกลงคอจนหมดแก้วถึงวางไว้ที่เดิม แล้วยกขึ้นมาโอบกอดลำคอก่อนที่ก้มลงมาจูบอีกครั้ง แล้วจูบดูดดื่มปลุกเร้าอารมณ์ให้แตกซ่านไปพร้อมกัน ลิ้นอุ่นกระหวัดปัดป่ายไปมาด้วยความหิวกระหายอย่างหนักเพียงแค่ไม่กี่นาทีเสื้อก็ถูกจับถลกขึ้นเผยหน้าอกอวบแทบล้นทะลักที่โอบอุ้มด้วยชั้นในสีดำสนิทแบบครึ่งเต้าไร้ลวดลายใดๆทั้งสิ้น
ทำขนาดนี้แล้วเขาจะไปไหนรอด!
"กินไวน์พี่หมดแล้วพี่จะกินอะไรดีละตัวแสบ?"
"กินนมมั้งคะ"
"ไม่ต้องไปห้องนอนแล้วขอตรงนี้ก่อนแล้วกันนะ!"
- ผู้เขียน
