Bedtime Story คืนร้อนอ้อนรัก

ตอนที่ 13

เรื่องกลุ่มดาวตกที่พยายามจะลักพาตัวกันให้ได้โดยไม่คำนึงถึงอันตรายนั่นอาจจะเพราะความสามารถบางอย่างของเธอเป็นที่ต้องการ หรือเพราะมีใครบางคนต้องการตัวถึงขนาดทุ่มไม่อั้นขนาดนี้ซึ่งพอจะเดาได้ว่าเป็นใคร

ส่วนเรื่องเพชรสีดำที่ให้พี่ไคโรประมูลแทนเหตุผลก็ง่ายๆนั่นคือส่วนประกอบชิ้นชุดท้ายที่ตามหาอยู่ ใครหลายคนเชื่อว่าหากสะสมครบก็สามารถเปิดประตูคุกลับที่กักขังคนสำคัญเอาไว้

ในตอนนี้เธอมีทั้งหมดห้าชิ้นขาดแค่ชิ้นสุดท้ายเท่านั้นก็จะได้รู้ว่าสิ่งที่บอกเล่ากันมาเงียบๆในวงการใต้ดินนั้นเป็นจริงไหมเพราะคนที่สำคัญก็ถูกขังอยู่ที่นั่นเช่นกัน

อีกแค่ไม่กี่วันเราจะได้เจอกันแล้ว

อดทนอีกนิดนะ!

การที่ให้พี่ไคโรประมูลแทนเหตุผลอาจจะเห็นแก่ตัวมากไปหน่อยเพราะหลายคนที่รู้เรื่องนี้จะพุ่งเป้าไปหาเรื่องเขาแทบทุกทางจนรับมือแทบไม่ไหว ต่อให้จะยิ่งใหญ่ขนาดไหนแต่ก็ใช่ว่าทุกคนจะหวาดกลัวซะหน่อย เธอจะสร้างความเสียหายให้กับเมืองนี้เพื่อเบี่ยงเบนความสนใจทุกอย่างและยังจ้างนักฆ่าสาวฝีมือดีที่เป็นเพื่อนเก่าในอดีตเข้ามาปลอมตัวเพื่อความแนบเนียนในช่วงที่เธอหายตัวไปสักพัก หากว่ามีคนเข้าใกล้หรือรู้เรื่องนี้ก็ให้ลงมือฆ่าได้เลยไม่มีการยกเว้นใดๆทั้งสิ้น

อาทิตย์หน้าที่นี่จะลุกเป็นไฟ

แค่คิดก็รู้สึกสนุกแล้ว!

หลังจากอาบน้ำเรียบร้อยแล้วก็ใส่ชุดคลุมอาบน้ำยืนมองด้านล่างจากระเบียงห้องด้วยความรู้สึกปลอดโปร่งเพียงไม่กี่นาทีที่ได้ดื่มดำกับความเงียบสงบก็มีคนตัวใหญ่สวมกอดพร้อมก้มลงมาหอมแก้ม

"ตรงนี้ลมแรงนะไปดื่มไวน์ในห้องเถอะ"

"อาบน้ำไวจัง"

"ก็อาบคนเดียวเลยเร็วแต่ถ้าอาบกับลาเบลคงช้ามาก"

"ความจริงแล้วถ้าพี่ไคโรอยากมีเมียก็ไม่น่าจะใช่เรื่องยากเลยนะคะ พี่ไคโรมีทุกอย่างพร้อมหมดแล้วทั้งเงินทองทั้งอำนาจแถมสถานะก็โสดมาหลายปีไม่ใช่รึไงคะ แค่การหาผู้หญิงสักคนหนึ่งมันน่าจะดีกว่าโรลเพลย์ผัวเมียแบบนี้"

"มันไม่ใช่ใครก็ได้ไงลาเบล ผู้หญิงที่อยากให้เป็นเมียก็ต้องเป็นคนที่พี่รักเท่านั้นแหละ"

"แล้วพี่ไคโรรักใครคะ?"

บอกว่ารักเธอตอนนี้จะดีไหม?

อกหักเปล่าๆ

เขาเลือกจะจูบกระหม่อนบางแทนคำตอบที่อยากให้เธอรู้แต่ก็ขี้ขลาดเกินกว่าจะรับความผิดหวังเพราะระหว่างเราตอนนี้คนที่รู้สึกเต็มร้อยมันคือเขาคนเดียว เขายังไม่อยากจะฟังคำพูดให้หยุดรักหรือวาจาเฉือดเฉือนใจจากเธอ เขาแค่ต้องรอเวลาให้ระหว่างเราผูกพันทางความรู้สึกกันมากกว่านี้ไม่ว่าจะเป็นทั้งร่างกายจิตใจก่อนจะเอ่ยปากพูดอะไรออกไป

อย่างน้อยเธอก็มีเขาแค่คนเดียว

อย่าพึ่งเบื่อกันนะ

เธอหมุนตัวในอ้อมกอดหันหน้าไปหาเขา มือวางทาบหน้าอกกว้างลูบไล้ช้าๆจนถึงลำคอออกแรงเพียงน้อยนิดให้ใบหน้าหล่อโน้มลงมาจูบแทนคำพูดทุกอย่าง ริมฝีปากบดเบียดอย่างอ่อนโยนก่อนจะผละออกแล้วยิ้มกว้างให้ เราสบตากันท่ามกลางความเงียบแล้วบดเบียดริมฝีปากไปอีกครั้งอย่างตั้งใจเสพสุขให้มากที่สุด

ลิ้นอุ่นกวาดเลียไปทั่วกลีบปากทั้งดูดทั้งเม้มแล้วขบกัดในบางครั้งก่อนจะสอดแทรกเข้าครูดผ่านไรฟันชวนให้รู้สึกสยิว ลิ้นอุ่นตวัดพลิกพลิ้วด้วยความหิวกระหายแต่อ่อนโยนไม่ตะกละตะกลามอย่างครั้งก่อนที่ผ่านมา จูบสลับกันรุกสลับกันรับนัวเนียด้วยความใคร่อย่างไม่สามารถจะหยุดได้อีกต่อไปแล้ว

ชุดคลุมตัวสวยหลุดร่นเผยแผ่นหลังขาวเนียนละเอียดแต่ก่อนที่มันจะร่วงลงไปกองที่พื้นมือใหญ่เลื่อนลงไปประคองบั้นท้ายเด้งอุ้มขึ้นกระเตงขึ้นมา เรียวขาเล็กตวัดรัดแน่นลำแขนเล็กก็โอบกอดลำคอแน่นเช่นกัน จูบเต็มไปด้วยความหิวกระหายปลุกเชื้อเพลิงความใคร่ในตัวให้ลุกโชนอย่างที่ไม่มีน้ำอะไรจะดับได้นอกเสียจากน้ำนมแสนคาวสีขาวขุ่นที่จะหลั่งรดออกมาเมื่อสุขสมอารมณ์หมาย

ร่างบางแสนเย้ายวนนอนแผ่หราบนเตียงสีดำสนิทภายในห้องสว่างไสวมองเห็นทุกอย่างชัดเจน ผิวขาวผ่องเต็มไปด้วยรอยจูบสีแดงช้ำประปรายไปทั้งหน้าอกลามไปถึงลาดไหล่และลำคอ สองเต้าอวบเคลื่อนตามจังหวะการหายใจที่ไม่คงที่นัก ช่วงล่างที่บวมแดงจากการถูกกระแทกมาไม่ถึงชั่วโมง

สวยขนาดนี้ใครจะไม่หลงได้ละ!

นี่คือยาพิษแห่งสรวงสวรรค์รึเปล่าก็ไม่มั่นใจเช่นกันแต่ถึงอย่างนั้นก็จะกลืนกินไม่เหลือเผื่อใครทั้งสิ้น ร่างใหญ่เคลื่อนตัวคลานบนเตียงนุ่ม สายตาจับจ้องมองคนตัวเล็กด้วยความหลงใหลเกินจะบรรยายออกมาได้ว่าเพราะอะไรกันแน่

ใบหน้าสวยเหมือนพระเจ้าบรรจงปั้นแต่งนั้นยิ้มกว้างให้ด้วยแววตาเจ้าเล่ห์เหมือนงูพิษตัวร้ายแล้วขยับตัวนั่งขึ้น ก่อนจะล้มตัวลงนอนในทิศทางที่ตรงข้ามกัน

เท้าเล็กวางเลยเหนือหัวไปแต่ใจกลางลำตัวแสนเย้ายวนนั้นอยู่ไม่หากจากใบหน้าเท่าไรนัก เขาก็อยู่ในตำแหน่งเช่นเดียวกันกับเธอเพื่อป้อนน้ำหวานให้กันและกัน

ทำแบบนี้กะเอาให้หลงจนตายเลยใช่ไหม?

ใครก็ได้ช่วยด้วย!!

"อื้ม…ทะ…ที่รัก…"

"เลียนิดเดียวเสียงสั่นเลยเหรอคะ?"

"อ่า…ลาเบล…"

"…อ่อนไหวจังเลยนะ"

น้ำเสียงเย้นหยันนี้มันเพราะมากจริงๆ เขาทำได้เพียงหรี่ตามองคนตัวเล็กที่กวาดลิ้นสีชมพูตัดกับแก่นกายสีคล้ำได้อย่างชัดเจน สีหน้าและแววตาช่างเซ็กซี่เกินจะบรรยายออกมาได้แต่ถึงอย่างนั้นจะมีความสุขคนเดียวได้ยังไงกัน

เขาจับเธอขึ้นมาอยู่บนตัวริมฝีปากสวยก็ยังไม่ผละออกจากแก่นกายที่ผลุบหายเข้าไปในปากเลย ลิ้นอุ่นที่กวาดเลียไปทั่วทั้งหัวบานเบอะสีแดงช้ำจนมันฉ่ำวาวไปด้วยน้ำลายใสไหลยืดออกมาเป็นเส้นเล็กๆ ลิ้นอุ่นละเลียดเลียไปทั้งลำร้อนที่เต็มไปด้วยเส้นเลือดปูดนูนให้อาบชโลมไปด้วยน้ำลายเสียจนแวววาว เขามองด้วยความลุ้นระทึกว่าเธอจะทำยังไงต่อ เพียงไม่กี่วินาทีลูกบอลก็ต้องหดเกร็งด้วยความเสียวกระสันเพราะถูกดูดเลียจนแทบคุมตัวเองไม่อยู่ ปลายเท้าจิกแน่นจนรู้สึกปวดหนึบในขณะที่ขาเริ่มสั่นเบาๆมวลความร้อนแผ่ซ่านไปทั่วทั้งตัวซ้ำแล้วซ้ำเล่า

"อื้อ…เมียจ๋า…"

"ผัวขาทนไม่ไหวแล้วเหรอคะ?"

"ผัวขา…"

"ก็ถ้าฉันเป็นเมียพี่ก็ต้องเป็นผัวไง…ใช่ไหมคะที่รัก?"

"เรียกบ่อยๆนะ"

ริมฝีปากหยักเหยียดยิ้มกว้างด้วยความชอบใจทั้งสิ่งที่เธอกำลังปรนเปรอและคำพูดน่ารักแบบนั้นถึงจะรู้ว่าไม่มีความรู้สึกจริงๆอยู่เลยก็ตามแต่หลอกกันบ่อยๆนะ เขาพร้อมจะเป็นคนโง่งมงายที่ถูกคำว่ารักครอบงำดีกว่าอยู่อย่างโดดเดี่ยวเหมือนที่ผ่านมา

ลิ้นอุ่นชื้นกวาดเลียกลืบดอกไม้ที่ยังบวมและมันจะบวมแดงกว่านี้แน่นอน เพราะตลอดหนึ่งอาทิตย์นี้จะไม่ทำอะไรนอกจากสานสัมพันธ์ทางกายซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนกว่าจะพอใจ แล้วจากนั้นก็วางแผนหาทางยื้อเธอไว้ด้วยกันต่ออีกนิด

นี่แหละสิ่งที่เขาต้องการ