กาแฟร้อน ๆ ถูกวางไว้บนโต๊ะเบื้องหน้าของปรินทร์ในขณะที่เจ้าตัวไม่ได้สนใจจะดื่มมันเพราะสายตาคมกริบเอาแต่ยืนจ้องเลขา ฯ ตัวดีที่ก่อเรื่องไว้ตั้งแต่เช้า
“ท่านประธาน เอ่อ...คุณปรินทร์ดื่มกาแฟก่อนไหมคะ” มินรดาพยายามบ่ายเบี่ยงเปลี่ยนเรื่องคุย ทั้ง ๆ ที่ยังอับอายกับเรื่องเมื่อเช้าจนแทบจะแทรกแผ่นดินหนี
“เรายังคุยกันไม่จบนะ”
“อ๋อ เรื่องเอกสารนี้ใช่ไหมคะ อันนี้เป็นรายละเอียดที่พี่สุฝากมาให้...”
“ไม่ใช่ ! ” มือหนาทุบลงบนโต๊ะเสียงดัง ทำเอาคนตัวเล็กรีบถอยกรูด “ฉันหมายถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อกี้ เธอบอกจะอธิบายแต่พอแต่งตัวเสร็จก็วิ่งไปเอากาแฟมา”
“คือ...หนู...ไม่สิ...มุกต้องขอโทษจริง ๆ ค่ะ พอดีว่าเสื้อมันเปียกแล้วพี่ปัดบอกว่าหุ้นส่วนคนสำคัญจะมา มุกก็เลยแก้ปัญหาเฉพาะหน้าด้วยการถอดมันผึ่งไว้กับพัดลม” มินรดาอธิบายพร้อมกับรอยยิ้มแห้ง ๆ
“แล้วทำไมถึงเปียกมาขนาดนั้น”
“มุกนั่งวินมาน่ะค่ะ” หญิงสาวตอบไปตามคว
