ริมฝีปากบางสั่นระริก เช่นเดียวกับมือไม้ ไม่อยากจะคิดเลยว่าชายหนุ่มที่ยืนอยู่ตรงหน้าจะกล้าเดินเข้ามาทักทายอีกครั้งหลังจากที่ทำลายชีวิตเธอจนป่นปี้ไม่มีชิ้นดี
“ดีใจนะที่ยังจำกันได้” กฤษณะเหยียดยิ้ม ละสายตาจากมินรดาหันไปสนใจชายหนุ่มที่หน้าตาค่อนไปทางยุโรปแทน “ยินดีด้วยนะ ในที่สุดเธอก็เจอคนที่พร้อมจะเลี้ยงดู”
คำพูดดูถูกถากถางดังออกมา อาจเป็นเพราะหน้าตาของปรินทร์มันเลยทำให้กฤษณะคิดว่าเขาคงจะฟังภาษาไทยไม่ออก
“อย่ามายุ่งกับฉัน” หญิงสาวเอ่ยลอดไรฟันเพราะไม่อยากให้อีกคนล่วงรู้ไปถึงเรื่องส่วนตัวของเธอ
“ทำไมต้องเฉยชากับฉันขนาดนั้นด้วยล่ะ เธอควรจะดีใจนะที่ฉันทำให้ผู้หญิงทึ่ม ๆ ซื่อ ๆ อย่างเธอขายออกจนได้เป็นคุณหญิงของนายฝรั่งแบบนี้น่ะ”
“เลิกพล่ามแล้วกลับไปที่ของนายซะ ก่อนที่ฉันจะประจานความชั่วของนายให้ผู้หญิงคนนั้นรู้” มินรดาชะเง้อมองไปยังที่นั่งของเหยื่อรายใหม่ ซึ่งกำลังฉีกยิ้มหน้าระรื่นมาให้โดยไม่
