CHAPTER 15
สิ้นเสียงลงรอยยิ้มเหยียดที่มีลักษณะเป็นของตัวเองก็ผุดขึ้นทันทีอย่างเปิดเผยซึ่งในสายตาของฉันแล้วนั้นมันชัดเจนมากที่สุดว่าแอลเขาได้พูดมันมีความจริงจังผสมอยู่สังเกตได้จากสายตาคู่นั้นถึงแม้จะออกมาให้เห็นเพียงเสี้ยววินาทีก็เถอะทั้งนี้แน่นอนว่าเขาต้องทำแบบที่พูดจริงๆ แน่แต่ในอีกแง่หนึ่งที่สมองฉันได้คิดแย้งขึ้นมันมีคำว่าฉันอาจจะคิดมากไปก็เป็นไปได้แต่เพื่อความไม่ประมาทมากเกินไปทางที่ดีฉันควรเตือนไอ้ชินเสียแล้วเพราะถ้าคนอย่างแอลพูดแบบนี้มันเชื่อยาก
ฉันรับรู้เพียงอย่างเดียวนั่นก็คือไอ้ชินตกในอันตรายในฐานะเพื่อนฉันต้องเตือนหรือบอกมันไม่ว่าจะด้วยวิธีไหนที่ทำให้ได้รับรู้เร็วที่สุดในขณะนี้ เพราะมันเป็นความผิดของฉันด้วยในตอนที่เจอมันโดยบังเอิญบนสะพานเราสองคนคุยกันไปเรื่อยๆ จนกระทั่งสายตาของฉันดันไปสะดุดกับหญิงชายคู่หนึ่งในร้านกาแฟมันไม่ห่างมากฉันรับรู้ได้ทันทีว่าผู้ชายคนนั้นที่นั่งกับโบว์เป็
