CHAPTER 14
จนป่านนี้อาจเลิกกันแล้วก็ได้ใครจะไปรู้?
จนกระทั่งเข้ามาคลับประจำผมมาที่นี่เพื่อเข้ามาดูแลร้านในยามที่ไอ้พวกนั้นไม่อยู่อีกอย่างก็พึ่งรู้ตัวว่าได้พามิชาเข้ามาด้วยทั้งๆ ที่ไม่เคย
มิชาเข้ามาทำแผลบนใบหน้าทั้งที่ผมเองก็ไม่ได้สั่งให้ทำยอมรับว่ามือเธอค่อนข้างเบามากไม่ทำให้เจ็บเลยจนกระทั่งเกือบเสร็จเธอกับใช้นิ้วกดลงแผลด้วยความแรงระดับหนึ่งที่ส่งผลให้ใบหน้าของผมชาไปทั่วจนเผลอส่งเสียงร้องทันใดนั้นเองเธอก็เหมือนพึ่งรู้สึกตัว ดูเหมือนว่ามิชาก็คิดบางเรื่องอยู่เหมือนกันถึงได้ดูเหม่อลอยจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวแบบนี้ แต่ผมก็ไม่รู้ว่าเรื่องอะไร
เพียงไม่นานนักทั้งสองอย่างที่แอลสั่งก็ถูกนำมาเสิร์ฟถึงโต๊ะด้วยความรวดเร็วมากดูๆ แล้วแอลมีอำนาจพอสมควรและเหมือนพนักงานจะให้ความเคารพไม่น้อย
ก็เขาเป็นเจ้าของนิ
มันก็ไม่แปลกอะไรเลยด้วยซ้ำไปที่จะให้พนักงานทุกคนอยู่ในโอวาทของตัวเองอีกอย่างในเมื่อเขาก็เ
