“เงินที่คุณพ่อให้ผมมาอุ้มบริษัทมันแค่ห้าล้านเองนะครับ” ชายหนุ่มพยายามอ้อนวอน “แต่ในเอกสารนี่...”
“ค่าเสียเวลาของลูกสาวกู ที่คบกับมึงมาสองปีไง!” มงคลตวาดลั่น “มึงโชคดีที่ยังไม่ได้เจาะไข่แดงลูกสาวกู ไม่อย่างนั้นกูจะเรียกเงินมึงสักร้อยล้าน ไอ้อัปปรีย์!”
ด้ามปืนถูกกระแทกลงยังกกหูจนนพวินทร์รู้สึกชา เสียงวิ้งดังก้องในโสตประสาท ชายหนุ่มกลัวก็กลัว แต่ก็ไม่อยากจะเซ็นชื่อเพื่อเป็นหนี้มหาศาลขนาดนี้เลย เขาจะหาที่ไหนมาชดใช้กัน ที่ไหน ที่ไหนนะ...
อ้อ! เงินของวิภาไง!
วิภาร่ำรวยมหาศาลเพราะมรดกของพ่อแม่ แค่ห้าสิบล้านแค่นี้ เล็กน้อยจะตายสำหรับการได้เขาไปเป็นผัวจริงจัง ไม่ต้องหลบซ่อนเหมือนอย่างที่ผ่านมา!
ชายหนุ่มจรดปากกาเซ็นชื่อ ก่อนเงยมองมงคลด้วยรอยยิ้มเยาะ ไอ้แก่นี่ไม่มีทางข่มขู่เขาได้อีกแล้ว เขาจะไปหาวิภา ขอเงินมาจ่ายซื้ออิสรภาพจากอดีตภรรยาน่ารำคาญ! แล้วขายบริษัททิ้งไปนั่งกินนอนกิน บนกองเงินกองทอง
