ราชอาณาจักรเดอนีเซีย เมืองทางเหนือที่งดงาม ในราวสิบปีที่แล้วผู้คนที่นี่อยู่อย่างมีความสุข
ด้านตะวันออกของเมือง เป็นเหมืองเพชรขนาดใหญ่ พื้นที่ทางตอนใต้เป็นป่าขนาดใหญ่ที่อุดมสมบูรณ์ มีแหล่งน้ำขนาดใหญ่ที่สามารถปลูกพืชไร่ ปลูกข้าวได้อย่างดี
ทั้งทำเลที่ตั้งของราชอาณาจักรเดอนีเซียช่างดีเยี่ยม
ในคราที่เปลี่ยนตำแหน่งของแกรนด์ดยุค อีธาน เขาดูแลชาวเมืองเป็นอย่างดี ผู้คนได้รับการพัฒนาคุณภาพชีวิตให้ดีขึ้น คนเร่ร่อน และผู้คนต่างถิ่น ก็พากับอพยพมายังเดอนีเซีย แกรนด์ดยุคอีธานอ้าแขนรับทุกคนเป็นพลเมืองเดอนีเซียโดยถูกกฏหมาย เรียกได้ว่าดินแดนเดอนีเซียเป็นเมืองในฝันของหลายๆ คนที่อยากไปอาศัยอยู่
แกรนด์ดยุคอีธาน…..
บนท้องฟ้าไร้ซึ่งแสงสว่างอย่างที่ควรจะเป็น ในยามกลางวันหรือกลางคืนท้องฟ้าก็แปรผันเป็นสีดำ ราวกับท้องฟ้ากำลังตอกย้ำความเจ็บปวดของเขา
ในอ้อมกอดปรากฏร่างสตรีงดงาม เธอหลับตาในอ้อมกอดเขาราวกับกำลังฝันหวาน แต่ทว่าในความเป็นจริงร่างงามเย็นเฉียบ ไร้ซึ่งลมหายใจ….
เขาบรรจงใช้มือที่กลายเป็นสีดำเข้มหวีผมให้เธอ ร่างกายเขาจะกลายเป็นปีศาจเต็มตัวแล้ว อีกไม่นาน….รอเขามีพลังมากพอก่อน เธอคงจะฟื้นคืน
เรื่องราวเริ่มต้นที่อะไรกันนะ…ทำไมระหว่างเขาและเธอถึงได้เดินทางมาถึงจุดนี้….
สิบสองปีที่แล้ว…
รินา ริเวียธาน พานพบเพียงครั้งเดียว เธอได้ยึดพื้นที่ในใจของเขาไปหมดทั้งใจ
เหตุใดพระเจ้าถึงบรรจงปั้นแต่งมนุษย์ให้งดงามตราตรึงใจถึงเพียงนี้กัน…..ใบหน้างามนั้นทุกคราที่มองราวกับจะฉุดเขาลงห้วงแห่งวังวนที่นางสร้างขึ้น เขาจมลงไปเรื่อยๆ จมลง จมลง จนหาทางขึ้นไม่เจอ
ในงานเลี้ยงฉลองพิธีบรรลุนิติภาวะที่พระราชวังจัดขึ้น
เขามองกระจกนับครั้งไม่ถ้วน มือที่ขยับปกเสื้อแล้วขยับอีก อีธานพยายามอย่างยิ่งที่จะสร้างความมั่นใจให้ตัวเอง เขาคือแกรนด์ดยุคอีธานผู้ครองดินเเดนเดอนีเซีย ในคราวที่ยกทัพไปปราบกบฏตัวเขายังไม่ประหม่าเท่านี้เลย
เขาเดินทางมาก่อนเริ่มงานหนึ่งชั่วโมง
“ท่านแกรนด์ดยุค…”
สตรีมากมายพยายามส่งสายตาหวานหยดย้อยมาหาเขา บางคนก็นำผ้าเช็ดหน้าที่ปักลายมาให้
อีธานได้เพียงแต่ยื่นมือไปรับ แล้วส่งให้องครักษ์เอาไปเผาทิ้ง!!!
ด้วยความลำคานสตรี เขาจึงเดินไปยังสวนบริเวณด้านหลังพระราชวัง อากาศยามค่ำคืนที่เงียบสงบทำให้เขาผ่อนคลายลง
เขานั่งพักอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่…พลันสายตาเหลือบไปเห็นสตรีที่เขารอยคอยมาตลอด….
“รินา….”
เธอกำลังยื่นผ้าเช็ดหน้าให้บุรุษผู้หนึ่ง…
“รินา…จะบอกว่าค่าจ้างข้าแพงนะ”
เธอหัวเราะคิกคักอย่างชอบใจ
“ฮาลัว…ฝากให้เขาด้วยนะ ข้ารู้ว่าเขาไม่มีทางมาสถานที่เช่นนี้…”
ใบหน้างามปรากฏแววเศร้าสร้อย
“รินา….ข้าเห็นแก่ความเป็นสหายมานานขอกล่าวกับเจ้าตรงๆ …”
เธอยกมือขึ้นปิดปากบุรุษที่สวมชุดนักบวชไว้ ใบหน้างามยกยิ้มอย่างเศร้าใจ
“ข้า…รู้แล้วฮาลัว….ข้ารู้ดี”
เธอค่อยๆ ลดมือลงพร้อมทั้งหันหน้าหนีนักบวชฮาลัว
“….ว่าไม่มีทางเป็นไปได้”
นักบวชฮาลัวยกมือขึ้นขยี้ผมรินาเบาๆ
“เอาน่ารินา…บุรุษมีเป็นร้อยให้เจ้าเลือก…..ตัดใจเสียเถิด”
เธอหันมาหาฮาลัวแล้วหัวเราะน้อยๆ
เขายกมือกุมอกแน่น….
เธอมีคนรักอยู่แล้วงั้นเหรอ???
แถมเป็นรักต้องห้าม….ใครกันกล้าเมินเฉยต่อความรู้ของนาง
ความรู้สึกเจ็บปวดและหนักหน่วงที่หัวใจ ทำเอาเขารู้สึกแข้งขาอ่อนไปหมด
เขาแพ้ตั้งแต่ยังไม่ได้เริ่มต่อสู้เลยงั้นเหรอ?
แกรนด์ดยุคเช่นเขา ไม่เคยรู้สึกไร้ศักดิ์ศรีเช่นนี้มาก่อน
ไม่ได้…ปล่อยนางไปไม่ได้!!!!!
เขาต้องทำอะไรซักอย่าง….อะไรที่ต้องดึงนางมาหาเขา ผูกมัดนางเอาไว้ ไม่ให้นางหนีไปไหน ไม่ให้นางไปพบคนรักเก่าของนาง
องค์จักรพรรดิ…..
เขาเดินทางไปหาองค์จักรพรรดิทันที!!!
งานบรรลุนิติภาวะเริ่มขึ้น นักดนตรีบรรเลงเพลงเบาๆ ให้ผู้คนในงานได้จับคู่กันเต้นรำ รินามีบุรุษมากมายมาขอเต้นรำคิวยาวเป็นหางว่าวไม่เว้นแม้แต่องค์รัชทายาทเเลนด์สล็อต
องค์รัชทายาทที่ได้ชื่อว่ามีภรรยามากมายเต็มพระราชวังเล็ก องค์จักรพรรดิ์เองก็ชราภาพมากแล้ว ขุนนางทั้งหลายต่างส่งบุตรสาวเข้าพระราชวังขององค์รัชทายาท อำนาจที่องค์รัชทายาทแลนด์สล็อตมีนั้นมากมายเหลือคณานับ
รินา สตรีงามย่อมคู่ควรกับบุรุษเช่นเขา ตำแหน่งจักรพรรดินี ควรคู่และคู่ควรแก่นาง สตรีที่เพรียบพร้อมทั้งหน้าตา กริยาท่าทาง การศึกษา และราชตระกลู
ราชตระกูลริเวียธาน เดิมทีแลนด์สล็อตชอบวิเวียน มากกว่ารินา แต่วิเวียนดันมีสัญญามั่นหมายกับนักบวชชั้นต่ำ
สตรีที่ตาต่ำเช่นนั้นไม่คู่ควรกับเขาอยู่แล้ว รินายังไม่มีสัญญาหมั้นหมายใดๆ แลนด์สล็อตเองก็มีเพียงสนมเท่านั้น ตำแหน่งพระชายายังว่างอยู่
แลนด์สล็อตยิ้มกริ่ม ก่อนจะยื่นมือไปหารินาที่ยืนอยู่
“เลดี้รินา ให้เกียรติเต้นรำกับเราซักเพลง”
รินาทำหน้าตากลืนไม่เข้าคลายไปออก เธอลังเลและยังไม่ยอมส่งมือให้เขาสักที มีเพียงเขาที่ยื่นมือแข็งค้างอยู่ สายตานับร้อยคู่จับตามองมาทางเขา
“ขออภัยด้วยองค์รัชทายาท….หม่อมฉันเต้นไม่ค่อยเก่ง”
เธอส่งยิ้มให้เป็นมารยาทก่อนจะทำความเคารพแล้วเดินจากไป….ทิ้งให้เขายื่นมือค้างอยู่เช่นนั้น
เขา…รู้สึกเสียหน้าเป็นอย่างมาก!!!!
แลนสล็อตเอามือลงและกำลังจะเดินไปนั่งที่ประทับ แต่กลับมีสตรีมากมายเดินมาทักทายเขา พร้อมทั้งขออนุญาตเต้นรำ
ใช่แล้ว….เป็นเช่นนี้ถึงจะถูก
คนเช่นเขา องค์รัชทายาทแลนด์สล็อต….ล้วนไม่ขาดแคลนสตรี ขอแค่เขาเอ่ยปากเท่านั้น…..สตรีพวกนั้นย่อมหมอบคลานแทบเท้ามาหาเขา
รินา ริเวียธาน…..เธอไม่สนใจหรือไม่รักเขาแล้วยังไงล่ะ?
เดี๋ยวจบงานเลี้ยงนี้เขาจะไปขอราชองค์การแต่งตั้งพระชายา
ตระกูลริเวียธานยิ่งใหญ่แล้วไง?? กล้าขัดราชองค์การหรือ???
แลนด์สล็อตแสยะยิ้มแล้วก้มลงไปขบกัดเบาๆ บริเวณคอของดรุณีน้อยที่กำลังเต้นรำกับเขา เธอร้องครางเบาๆ อย่างเอียงอาย
สตรีผู้นี้ร้องครางได้ไม่เลว….ท่าทางคืนนี้เขาคงมีค่ำคืนที่หฤหรรษ์เป็นแน่
“อีธาน….ข้าดีใจยิ่งนัก”
องค์จักรพรรดิเอโทนี่ส่งยิ้มให้อีธานอย่างดีใจ ในมือเขาคือคำอนุญาติขอพระราชทานสมรส
ตั้งแต่พ่อแม่ของอีธานจากไปเขาก็ดูแลเลี้ยงดูเจ้าเด็กคนนี้มาตลอด
อีธานในแววตาขององค์จักรพรรดิเขาเป็นเด็กที่มีวัยเด็กแสนน่าสงสาร โศกนาฏกรรมของตระกลูเดอนีเซียถูกห้ามกล่าวและห้ามพูดถึง แต่ทว่าเรื่องนั้นยังคงแจ่มชัดในจิตใจขององค์จักรพรรดิเอโทนี่
องค์จักรพรรดิและสหายคนสนิทของเขาร่วมกันสร้างอาณาจักรเดอนีเซีย เบนีทิสมีบุตรชายเพียงคนเดียวคือโอเว่น
โอเว่นเป็นเด็กฉลาดเฉลียว เขาชมชอบเด็กคนนี้จึงได้ขอเบนีทีสให้โอเว่นมาเป็นบุตรบุญธรรม การเลี้ยงโอเว่นมาคู่กับองค์ชายใหญ่เจสันทำให้เขายิ่งเอ็นดูโอเว่น เด็กคนนี้ช่างพูดเกินใคร ผลการเรียนที่อคาเด็มมี่ก็ได้ที่หนึ่งของระดับชั้นเรียน
องค์ชายใหญ่เจสันนั้นเป็นคนฉลาดแต่ทว่าบุตรชายเขาขี้คร้านจนเกินไปเลยถูกโอเว่นเอาชนะอย่างง่ายดาย
เขารู้อยู่แก่ใจว่าสิ่งนี้เป็นปมในใจของเจสันมาตลอด แต่เขาเองก็จนใจจะแก้ปัญหา
คำพูดติดปากของเจสันคือ” ใช่สิ….เขาไม่เก่งเท่าโอเว่นนี่”
องค์จักรพรรดิมีปากเสียงกับองค์ชายใหญ่อยู่บ่อยๆ
จนถึงวันคัดเลือกองค์รัชทายาท….ตำแหน่งองค์รัชทายาทเป็นของเจสันอย่างไม่ต้องคาดเดา ถึงเขาจะรักและเอ็นดูโอเว่นแค่ไหน ก็ไม่สามารถแต่งตั้งโอเว่นเป็นองค์รัชทายาทได้ ด้วยชาติกำเนิดและอะไรอีกหลายอย่าง
ในงานเฉลิมฉลองการแต่งตั้งองค์รัชทายาท มีหลากหลายอาณาจักรส่งตัวแทนมาร่วมยินดี
ราชอาณาจักรแคนลุตส่งองค์หญิงพิเมร่ามาร่วมงาน
สตรีที่ดึงสายตาบุรุษทุกคนในงานไว้….
ไม้เว้นแม่แต่โอเว่นและเจสัน