“อั๊ยยะ... เดี๋ยวนี้หัดมีความลับกับพ่อนะ” เขมชี้หน้าลูกชาย
“พ่ออยากอุ้มหลานเหรอ รอของพี่เมฆไปก่อนแล้วกัน”
“เฮ้อ... คำตอบสุดท้ายใช่ไหมเนี่ย แม่เราได้กินแห้วอีกแล้ว” เขมส่ายหน้า
“หิวมากๆ แล้วครับพ่อ รีบกลับบ้านเหอะ จะว่าไปก็เหนื่อยเหมือนกัน คืนนี้ผมนอนที่บ้าน พรุ่งนี้ค่อยเข้าไปนอนที่ในสวนนะครับ” หมอกบอกกับเขม
“ตามใจสิลูก” สองพ่อลูกกอดคอกันเดินออกไปขึ้นรถด้วยความสนิทสนม
“ตาล... ตาล... ตาลจ๋า อย่าไป กลับมา ตาล...” คีรีละเมอ ยกสองมือขึ้นไขว่คว้าอยู่ในอากาศ
ญาดารีบลุกขึ้นด้วยความตกใจ แต่พอได้ยินชื่อที่เขาร้องเรียกลั่นไปทั้งห้อง คือชื่อของเมียเก่า แม่ของขุนเขา เธอก็น้ำตาริน
‘สุดท้าย พี่คีรีก็ไม่เคยลืมคุณตาลใช่ไหมคะ’ เธอตัดพ้อ น้ำตาตกใน ก่อนจะเขย่าตัวของสามีเบาๆ
“คุณพี่คะ คุณพี่...”
“เอ๊ย...” คีรีรีบลุกขึ้นนั่ง เหงื่อพราวไปทั้งใบหน้า เขายกมือขึ้นกุมที่หน้าอก แล้วหายใจเร็วๆ
ญาดาเอื
