“ เปลี่ยนใจแล้ว ไปคอนโดของฉันดีกว่า พรุ่งนี้เช้าค่อยไปส่งเธอกลับแล้วกัน ”
“ ไม่เอาๆ ไปส่งพี่เดี๋ยวนี้เลยนะ นายจะเอาแต่ใจตัวเองแบบนี้ตลอดไม่ได้นะ คอนโดนายกับที่พักของพี่ไม่ได้อยู่ใกล้ๆเสียหน่อย พรุ่งนี้นายมีเรียนเช้าด้วยไม่ใช่เหรอ แล้วพี่ก็ต้องไปทำงานแต่เช้าเหมือนกัน นายจะได้ไม่ต้องเสียเวลาไปส่งอีกพี่ไง พาพี่ไปส่งที่อพาร์ทเม้นท์ดีกว่านะจิน ” ปากพูดไปสารพัดแต่ในใจกลับรู้สึกกลัวเรื่องอื่นมากกว่า ในหัวเด็กทะลึ่งอย่างเขาคงหนีไม่พ้นเรื่องนั้น
“ ไม่ทำอะไรหรอกน่า คืนนี้รู้สึกไม่อยากอยู่คนเดียวอยากมีคนไปนอนด้วยกันเฉยๆ ได้ไหม?”
“ ถ้าอยากหาเพื่อนนอนด้วยไม่จำเป็นต้องเป็นพี่ก็ได้นี่ มีคนอยากไปนอนเป็นเพื่อนจินเยอะแยะไป ..คนอย่างนายเนี่ยนะจะนอนเฉยๆ พี่ไม่เชื่อหรอก”
“ หมดไปหลายน้ำแล้ว คืนนี้ทำต่ออีกไม่ไหวแล้ว ” รอยยิ้มกระตุกขึ้นบนเรียวปากขณะเหลือบมองอีกฝ่ายที่ดูลนลานเลิ่กลักจนเดาได้ทันทีว่าคิดอะไรอยู่
