เมารัก INTOXICATION

“ น้อง…น้องคะ ” เสียงหวานใสที่ทักจากด้านหลังทำให้พวกผู้ชายกลุ่มใหญ่ที่กำลังพูดคุยกันอยู่ชะงักเงียบเสียงไปครู่หนึ่ง สายตาทุกคู่หันไปมองทางสาวแว่นเป็นตาเดียวกัน “ มีอะไรเจ้ ” หนึ่งในกลุ่มพูดถามเมื่อเห็นหล่อนยืนจ้องหน้าพวกเขาเขม็ง มือบางปัดควันบุหรี่ที่ลอยมาปะทะจมูกด้วยความรังเกียจ เธอไม่ได้แพ้กลิ่นบุหรี่แค่เกลียดกลิ่นเหม็นๆของมันเท่านั้น ที่เข้ามาเตือนเพราะมันเป็นลานจอดรถหน้าห้างสรรพสินค้าที่มีคนเดินเข้าออกเยอะแยะ แถมอยู่ใกล้ป้ายรถประจำทางที่มีคนยืนออกันอยู่เต็มไปหมด ถ้าไม่ตาบอดก็น่าจะเห็นแล้ว “ ที่นี่เป็นลานจอดรถ คนเดินเข้าออกเยอะแยะ พวกน้องๆช่วยไปสูบบุหรี่กันที่อื่นได้ไหมคะ ” “ ว่าไงนะป้า ” หนุ่มหน้าตี๋ตวัดสายตามองอีกฝ่ายเขม็ง กรี๊ดด..ป้าเหรอ ไอ้เด็กบ้าปากเสีย สายตาคงมีปัญหาแน่ๆ หน้าตาเธอออกจากสวยใสเบบี้เฟซขนาดนี้ อายุแค่ยี่สิบสี่มองตรงไหนป้ากัน “ ตรงนี้สูบไม่ได้นะ เขาห้ามสูบ ” พวกเขาแทบไม่สนใจแถมมองหญิงสาวตรงหน้าราวกับอากาศธาตุ “ ไม่เห็นมีป้ายห้ามสูบเลยป้า ” หนุ่มอีกคนถามกลับมาด้วยน้ำเสียงยียวนกวนประสาท “ ช่วยไปสูบที่อื่นได้ไหม มันรบกวนคนอื่นเขาไม่เห็นเหรอ ” เธอพูดย้ำอีกครั้ง หันไปมองคนที่เดินเข้าออกตรงลานจอดรถ ทุกคนคงคิดแบบเดียวกันกับเธอแต่ก็ไม่มีใครกล้าพูดอะไรออกมา “ นี่ป้า สูบตรงนี้มันหนักส่วนไหนของป้าเหรอไง คนอื่นเขายังไม่เห็นเดือดร้อนเลย ป้าจะเดือดร้อนแทนไปทำไมกัน ” หนุ่มคนเดิมพูดตอบกลับหน้าตาเฉย สามัญสำนึกรู้จักไหมย่ะ.. “ สร้างมลพิษให้คนอื่นอยู่ได้ ไม่มีสามัญสำนึกไม่รู้หรือไงว่ามันไม่ใช่ที่สูบบุหรี่อ่ะ ” “ อีป้านี่กวนประสาทว่ะ จะหาเรื่องกันเหรอไง ” พอได้ยินคำว่า ‘ อีป้า ’ จากที่เฉยๆก็รู้สึกโมโหขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก เธอก้าวเท้าเข้าไปใกล้กว่าเดิมเตรียมอ้าปากจะพูดอะไรต่อพลันสายตาก็เหลือบไปทางหนุ่มร่างสูงที่ยืนสูบบุหรี่อยู่ไม่ห่างจากรถสปอร์ตหรูและห่างจากที่เธอยืนอยู่ไม่กี่ก้าว ร่างสูงเดินเข้ามาในระยะที่สามารถเห็นใบหน้าได้อย่างชัดเจน หญิงสาวนิ่งอึ้งมองอีกฝ่ายคล้ายตกตะลึง เครื่องหน้าคนตรงหน้าสวยไปหมด ไม่ว่าจะเป็น ตา จมูก ปาก ผู้ชายคนนี้ดูเหมาะกับคำว่าสวยมากกว่าคำว่าหล่อ หน้าตาดีจริงๆ ถ้าบอกว่าเป็นดาราหรือนายแบบเธอก็เชื่อสนิทใจ ชายหนุ่มกวาดสายตามองอีกฝ่ายตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า ริมฝีปากบางได้รูปดูดบุหรี่ฟอดใหญ่ก่อนจะพ่นควันสีขาวขุ่นใส่ใบหน้าอีกฝ่ายเต็มๆ หญิงสาวไอค่อกแค่กสำลักควันบุหรี่ที่ลอยเข้าตาเข้าจมูกจนแสบตาแสบคอไปหมด “ แค่กๆ ทำแบบนี้ใส่คนอื่นได้ยังไงหา! ไอ้เด็กไร้มารยาท นายโตมาในสังคมแบบไหนกัน! พ่อแม่นายไม่.. ” น้ำเสียงใสแข็งกร้าวขึ้นตามอารมณ์โกรธ ยังไม่ทันพูดประโยคหลังริมฝีปากบางก็หุบลงอย่างรวดเร็วเมื่อปะทะกับสายตาดุดันของอีกฝ่าย “ ฮะ เมื่อกี้ป้าพูดว่าอะไรนะ ” ชายหนุ่มแสยะยิ้ม เดินตรงเข้าไปหาคนตรงหน้าอย่างหาเรื่อง ดวงตาคมเข้มดุดันคู่นั้นมองคนตัวเล็กที่สูงแค่ปลายคางของเขาด้วยสายตาไม่พอใจ ‘ น่ากลัว ’ “…” เธอกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ รู้สึกหายใจไม่ทั่วท้องเมื่อเห็นหนุ่มหล่อร่างสูงเดินเข้ามาประชิดตัว ถึงเธอจะไม่กลัวการมีเรื่องกับใคร แต่พอเห็นท่าทางคุกคามและสายตาดุดันที่อีกฝ่ายใช้มองมาก็รู้สึกชาวาบไปทั้งตัว กลิ่นแอลกอฮอล์ที่ลอยมาเตะจมูกทำให้เกิดความรู้สึกกลัวขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับเธอคนแถวนี้ก็คงไม่มีใครกล้าเข้ามาช่วยเป็นแน่ หารู้ไหมว่าคำพูดประโยคหลังกระทบใจคนฟังเข้าเต็มๆ คนที่พูดจาแบบนี้ใส่เขาส่วนมากมักไม่ได้กลับไปสภาพดีๆ “ พูดอีกทีสิป้า ” “ หูไม่ได้หนวกนิ คิดว่านายได้ยินชัดแล้วนะ ” หน้าตาก็ดีแต่ทำไมนิสัยเลวแบบนี้.. คำก็ป้าสองคำก็ป้า ไอ้เด็กปากเสีย พ่อแม่ไม่สั่งสอนหรือสอนแล้วไม่รู้จักจำ “ ถะ..ถอยไป อย่าเข้ามาใกล้ฉันนะ ” เท้าเล็กก้าวถอยกรูดไปด้านหลัง “ กลัว? เมื่อกี้ยังปากแจ๋วอยู่เลย ” เขาโน้มใบหน้าลงมาใกล้ ดวงตาคมกริบจ้องมองอีกฝ่ายราวกับมองสัตว์ตัวเล็กๆ เขาไม่อยากมีเรื่องกับผู้หญิง ปกติเขามักจะใจเย็นและเฉยๆเสียด้วยซ้ำแต่ผู้หญิงตรงหน้าดันปากดีพูดยั่วโมโหเขาก่อน “ เงียบทำไม ” เขาดึงแว่นตากรอบใสออกจากใบหน้าเรียวเล็ก ชะงักไปเล็กน้อยเมื่อเห็นหน้าตาอีกฝ่ายชัดๆ ใบหน้าจิ้มลิ้ม ดวงตาคู่งามเหมือนตากวางนั้นเบิกกว้างมองมาที่เขาอย่างตื่นตระหนก คนตรงหน้าไม่ดูป้าเลยสักนิด ที่มองดูแก่คงเพราะแว่นตากับชุดทำงานสไตล์บรรณารักษ์ที่หญิงสาวสวมใส่มากกว่า ชายหนุ่มไม่ได้สนใจอะไรมาก ถึงหน้าตาพอไปวัดไปวาได้แต่อีกฝ่ายก็ดูธรรมดามากเมื่อเทียบกับผู้หญิงสวยๆ ทุกคนที่เขาเคยเจอ “ อ๊ะ เอาคืนมานะ ” เธอชักสีหน้าไม่พอใจใส่อีกฝ่าย เขย่งเท้าขึ้นขณะเอื้อมมือออกไปยื้อแย่งแว่นตาออกจากมืออีกฝ่ายแต่ชายหนุ่มกลับไวกว่า เขาชูมันสูงขึ้นกว่าเดิมจงใจแกล้งให้คนตัวเล็กกว่ากระโดดไขว้คว้ามัน ร่างเล็กเบียดกายเข้ายื้อแย่งลืมความกลัวเมื่อครู่ไปชั่วขณะ ความสูงที่ห่างกันเกือบยี่สิบเซนทำให้ทรวงอกอวบอิ่มเบียดเสียดเข้ากับแผ่นอกกว้างของชายหนุ่มอย่างไม่ตั้งใจ ใกล้ชิดจนได้กลิ่นน้ำหอมอ่อนๆ จากตัวเธอ มือเล็กปัดป่ายถูกลำตัวของชายหนุ่มหลายครั้งโดยไม่ได้ตั้งใจ พอถูกเนื้อต้องตัวกันใกล้ชิดผู้ชายย่อมมีปฏิกิริยากับเรื่องพวกนี้ไวเป็นปกติอยู่แล้ว “ อ่อยเหรอป้า เอานมมาถูอยู่ได้ ” ดวงตาคมกริบกวาดสายตามองหน้าอกของอีกฝ่ายแว็บนึง ถึงมีเสื้อเชิ้ตปิดอยู่เขาก็รู้สึกว่ามันใหญ่ใช่เล่น อาจจะคัพซีเลยด้วยซ้ำ “ กรี๊ดดด.. ไอ้เด็กบ้า! ปากเสีย เอาแว่นฉันคืนมานะ พูดไม่รู้เรื่องหรือไง เอาคืนมา! ไม่งั้นนายเจอดีแน่ ” พอได้ยินคำพูดหยาบคายของอีกฝ่ายก็รีบขยับตัวออกห่างทันที “ ฮ้า! อยากเจอดีจัง ” ริมฝีปากหยักสวยเหยียดยิ้มหยัน ดวงตาคมเข้มเป็นประกายขบขัน เสียงขู่ฟังยังไงก็เหมือนเสียงลูกแมวส่งเสียงแง้วๆมากกว่า อย่างเธอจะไปทำอะไรเขาได้แค่จะเอาแว่นตาคืนยังไม่มีปัญญา ยังไม่ทันที่ชายหนุ่มจะพูดตอบโต้อะไร เพื่อนในกลุ่มก็พูดขัดจังหวะออกมาเสียก่อน “ จิน มึงเลิกเล่นเหอะ พวกมันจะมากันแล้วว่ะ” หนุ่มหน้าตี๋มองไปยังคนทั้งคู่ที่กำลังยื้อแย่งของกันเหมือนเด็กเล็กๆ ชายหนุ่มอัดบุหรี่เข้าปอดฟอดใหญ่ก่อนทิ้งบุหรี่ที่เหลือค่อนมวนลงบนพื้น ปลายเท้าบดขยี้มันกับพื้นถนน เหลือบสายตามองเพื่อนแต่ละคนที่แยกย้ายกันขึ้นรถของใครของมัน เสียงสตาร์ทรถดังกระหึ่มลานจอดรถกว้าง เขาจัดการโยนแว่นตาคืนให้เธอก่อนเดินกลับไปยังรถสปอร์ตที่สตาร์ทเครื่องรออยู่ก่อนแล้ว รถยนต์แต่ละคันเคลื่อนที่ออกจากลานจอดไปจนหมด ทุกอย่างรอบตัวเงียบสงบและกลับเข้าสู่สภาวะปกติเหมือนก่อนหน้านี้ไม่มีเหตุการณ์อะไรเกิดขึ้น ริมฝีปากเล็กพ่นลมหายใจออกมาอย่างโล่งอกที่เหตุการณ์เมื่อครู่ผ่านไปด้วยดีโดยไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับเธอ วันนี้.. เธอก็แค่โชคร้ายนิดหน่อยที่เจอเรื่องแย่ๆ เท่านั้นเอง