สร้างรอย

959 คำ
บทที่5 สร้างรอย ผมดึงมันลงมาจูบอย่างดูดดื่ม มันเองก็ตอบสนองผมดีมาก โคตรเด็ดลิ้นโคตรดี เสื้อผ้าของผมถูกมันถอดออกจนหมด กี้มึงรุกแรงมาก ผมถอดเสื้อผ้าของมันออกจนหมดเช่นกัน ทำไมนะผมถึงได้ใจง่ายแบบนี้ นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ผมเห็นเรือนร่างของมัน ผมเห็นบ่อยแล้วแต่เพียงครั้งนี้มันมีอารมณ์มากจนผมทนไม่ไหวต้องจับมันพลิกมาเป็นฝ่ายนอน “ธามกูไม่เคยมึงเบาๆก่อนนะ” “กูรู้แล้ว” “มึงทำไมมันใหญ่ขนาดนี้วะ กูเริ่มกลัวแล้วนะ” ฉันมองไปที่ความเป็นชายของมัน ใหญ่มาก จะเข้าได้ไหมปกติใช้แค่นิ้ว “ไม่ต้องกลัวเจอของกูเข้าไปมึงจะลืมนิ้วเย็นๆไปเลยล่ะ” ผมงับเข้าที่นุ่มนิ่มของมันซี๊ดดด ดีว่ะแต่แม่งรอยแดงเยอะจัง ผมดูดทับรอยที่แอร์สร้างเอาไว้จนมันแดงกว่าเดิมเพิ่มเติมคือเพิ่มรอยใหม่ไปด้วย ขิงใส่แม่งเลย จ๊วบ! “ธามเสียวอ่ะ” “กูจะทำให้มึงเสียวกว่านี้อีกกี้” ผมเลื่อนลงมาที่น้องน้องสาวมันสงสัยจะเศร้าน้ำตาไหลไม่หยุดเลย กลิ่นดีใช้ได้ ลิ้นของผมตวัดไปที่ร่องรักทำให้มันจิกที่นอน ผมเลยต้องเอื้อมมือไปจับมือมันไว้ ซู๊ดดดด~~~ “ธามม อื้อออ” “หวานจัง มึงรู้สึกดีไหม” “อืม มึงกูเสียวลิ้นมึงดีมากเลยธาม..อ่าาาา” ก๊อกๆๆ ก๊อกๆๆๆ เสียงประตูห้องของกี้ถูกเคาะจากด้านนอกทำให้ทังสองรีบผละออกจากกัน เพราะเสียงที่ตามมามันทำให้ธามดูหงุดหงิดไม่ใช่น้อย “กี้! ทำไมไม่รับสายแอร์เปิดประตูเดี๋ยวนี้เลยนะที่บ้านมีรองเท้าผู้ชายด้วยมันหมายความว่าไง!!” “ฉิบหายและ ธามมึงอยู่ในนี้นะเดี๋ยวกูจัดการเอง” ฉันรีบลุกมาใส่เสื้อผ้าส่วนไอ้ธามก็รีบแต่งตัวในห้องน้ำ ออกมาก็รีบดึงแขนแอร์ลงมาด้านล่างเพื่อเคลียร์ปัญหากัน “โทรมาก็ไม่ยอมรับแล้วบนห้องมีใคร ซุกใครไว้!!!” “ไม่มีใครทั้งนั้นแหละกี้ไม่สบายอยากนอนพัก แม่ไม่อยู่บ้านด้วย” “แล้วนั่นรองเท้าใคร?” “ก็ของไอ้ธามไง” “ธามอยู่ข้างบนเหรอ ตอบมาเดี๋ยวนี้นะ!” “เปล่ามันมาเอารองเท้าผ้าใบที่นี่เลยถอดรองเท้าแตะไว้ อยากรู้อะไรอีกไหม!” “กี้เปลี่ยนไป ทำเหมือนไม่รักแอร์เลย” เฮ้อออ รักเลยเหรอตอนนั้นพูดไปเพราะอารมณ์มันพาไปต่างหาก ขอโทษนะ “แอร์กลับไปก่อนเถอะไว้โทรคุยกันนะ” “แอร์ไม่กลับกี้อยู่คนเดียวแอร์เป็นห่วง แอร์ก็เคยมานอนบ้านกี้แม่กี้ก็ไม่ได้ว่าอะไร” คือไอ้ธามมันอยู่ข้างบนไง เฮ้อออ อะไรนักหนาเบื่อว่ะอารมณ์ขาดตอนด้วยเมื่อกี้กำลังฟิน “ไว้เราไปนอนคอนโดดีแอร์กว่าเดี๋ยวแม่กลับเราจะรีบไปหาโอเคไหม” “จริงๆนะ ครั้งนี้ห้ามทิ้งเราอีกถ้าหนีกลับโดนดีแน่!!” “อืม” หลังจากที่แอร์กลับไปกี้ก็รีบขึ้นมาบนห้องตอนนี้ธามกำลังนั่งรอฟังเรื่องราวของเธออยู่ สีหน้าดูไม่สบอารมณ์เพราะอารมณ์ของทั้งสองค้างเติ่งกันทั้งคู่ “แอร์แม่งงี่เง่าอะ คืนนี้กูเลยต้องไปนอนคอนโดด้วยเลย” “อืม ก็ไปดิเดี๋ยวกูกลับบ้านก่อนดีกว่า” “ธาม” ผมหยุดนิ่งเพื่อรอฟังคำพูดของมัน ตอนนี้มือของมันจับแขนของผมอยู่ ทำไมมึงจะให้ความหวังอะไรกับกูอีกกี้ เมื่อกี้กูยอมทำให้มึงขนาดไหนรู้ไหม “เรื่องเมื่อกี้กูรู้สึกดีนะ แม้มันจะไม่เสร็จแต่กูก็รู้สึกว่ามันพิเศษสำหรับกู” พิเศษงั้นเหรอแต่มึงก็เลือกที่จะไปไง มึงเลือกที่จะไปง้อเค้ามันก็หมายความว่ามึงแคร์เค้า “แล้วไงอ่ะ” “ก็นั่นแหละกูรู้สึกดี มันแบบ มันดีมากเลย” “แล้วตอนนี้มึงคิดอะไรอยู่บอกกูได้ไหม มึงยังต้องการให้กูทำแบบนั้นอยู่หรือเปล่า” ผมมองหน้ามันที่ดูสับสน มึงต้องสับสนแน่ล่ะมึงควรรู้ใจตัวเองได้แล้วว่ามึงต้องการอะไร นี่มึงโคตรแคร์แอร์เลยผมไม่ควรอยู่ตรงนี้ ผมควรปล่อยให้มันได้คิดทบมวนตัวเอง “กูกลับก่อนนะ สั่งข้าวไว้ให้แล้วอย่าลืมกินข้าวล่ะ” ผมเดินกลับมาที่บ้านก็รีบเดินขึ้นห้อง เสียใจอ่ะเหมือนคนอกหักเลยเมื่อกี้ถ้าผมไม่ทำแบบนั้นมันอาจจะดีกว่านี้ ผมมองหน้าต่างห้องของผมเห็นกี้มันนั่งกอดเข่าอยู่ที่โต๊ะริมหน้าต่างเหมือนกัน วันต่อมา ผมเดินออกมาจากบ้านวันนี้รถมันไม่อยู่เมื่อคืนคงไปหาแอร์ ช่างเถอะ ผมเดินออกมาขึ้นรถเพื่อมามหาลัย มาถึงไอ้เวรสองตัวมันก็รีบมาหาผมด้วยสีหน้าตื่นตระหนก “ไอ้ธามมึงรู้ข่าวกี้ยัง กี้แม่งทะเลาะกับแอร์หนักเลย” “ทำไมอ่ะ หึงอะไรกี้มันอีก” “รอบนี้กี้แม่งผิด มันไปมีอะไรกับคนอื่นมั้ง แอร์มันโพสต์ว่ากี้มีรอยที่คอเพิ่มมา รอที่มันดูดก็เข้มขึ้น เมื่อเช้ากี้โดนด่าลั่นเลย” ผมรีบเดินตามหากี้ตอนนี้มันมานอนหลับอยู่ในห้องเรียน ผมเลยเอาปากกาจิ้มแก้มมันจนมันลืมตา ตายังแดงๆคงแอบมาร้องไห้จนหลับไปแน่นอน “ไงเลิกกันยัง”
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม