จับน้องนุ่มนิ่ม

970 คำ
บทที่3 จับน้องนุ่มนิ่ม วันต่อมา “อื้อออ อีธามมึงจับนมกูทำไม่!!!” ผมสะดุ้งเพราะเสียงแหกปากของมันตอนนี้มือผมกำลับจับนุ่มนิ่มของมันอยู่ เออกูขอโทษ “ขอโทษกูก็หลับไหมมึงนอนเบียดกูเองนะ” “ฟินเลยดิฮ่าๆๆ” “ประสาท กูกลับบ้านก่อน วันนี้กูติดรถไปด้วยนะรถกูคงอีกหลายวัน” “เออ” ผมเดินกลับมาบ้านกูถูกเทศตั้งแต่ก้าวเข้ามาจนผมอาบน้ำแต่งตัวเสร็จลงมาแม่ผมก็ยังไม่หยุดเทศ บ่นจริงๆเลยคนแก่เนี่ย มาถึงบ้านมันแม่มันก็เรียกผมไปถามเรื่องคดี บ้านอีกี้เขาสายนักเลงหัวร้อนง่าย “เป็นแม่นะธามชนแม่งให้ตายห่าไปเลย” “แม่ก็ไปแนะนำมัน ไปอีธาม” “แม่ผมไปก่อนนะสวัสดีครับ” “เอาๆ นอนด้วยกันเกือบทุกคืนระวังผีผลักนะโว้ยย” “ไร้สาระแล้วแม่!” ผมมองมันเถียงกับแม่แล้วก็ขำ แม่มันก็เหมือนกับแม่ผมนี่แหละอยากให้ลงเอยกัน ไม่อยากให้มันไปชอบผู้หญิง มาถึงมหาลัยผมกับมันก็แยกย้ายกัน มันก็มีสังคมของมันสังคมของผู้หญิงส่วนผมอยู่กับไอ้โต๋ ไอ้บาส ไอ้บาสเนี่ยตัวร้ายเลยมันชอบเอาชื่อผมไปจีบสาว อยากกระโดดถีบมันนัก “ไอ้เชี่ย แอร์แม่งออกตัวแรงฉิบหายเลยว่ะ” ผมหันไปมองโทรศัพท์ไอ้โต๋ตอนนี้แอร์โชว์รอยแดงที่คอ ใช่สร้อยเส้นนี้มันเป็นของอีกี้ คือโชว์รอยแดงที่อีกี้ แล้วแกจะแรงเพื่อ!! “เสียดายกี้แม่งสวยนะ ไม่น่าเป็นเลส” ไอ้บาสบ่นอุบทำให้ผมมือลั่นปาปากกาใส่มัน กี้มันคงยังไม่รู้สิว่าแอร์ออกตัวแรงขนาดนี้ เพราะตอนนี้มันยังกรี๊ดนักฟุตบอลอยู่เลย มึงนี่มันไม่รู้ใจตัวเองเลยหรือไง พักกลางวัน ผมเดินมานั่งร่วมโต๊ะกับอีกี้แค่จานข้าวผมวางลงมันก็ตักไข่ดาวในจานผมไปเลย มือผมเลยผลักหัวมันไปหนึ่งที ก็ทำได้แค่นี้แหละไม่อยากทะเลาะกับมันขี้เกียจง้อ “พวกมึงกัดกันทุกวันเลยไม่กลัวจะได้กันเองเหรอ” ผมหันไปมองหน้าอีกี้ตอนนี้มันก็หันมามองหน้าผมจากนั้นมันก็ยื่นหน้ามาจุ๊บปากผม เชี่ยยย ขนลุก!! จุ๊บ! “ไม่มีทางกูกับอีธามโตมาด้วยกันมันเป็นเพื่อนรักกูเลย” เพื่อนรักเหี้ยไรมาจุ๊บปากกูต่อหน้าคนทั้งโรงอาหาร ผมนี่แข็งไปทั้งตัวผมรีบกินข้าวจากนั้นก็เดินเลี่ยงมาสูบบุหรี่หลังห้องน้ำ แต่คนที่เดินเข้ามาทำให้ผมต้องหันไปมอง “แอร์?” “อืม ธามแอร์ถามอะไรหน่อย ธามไม่ได้คิดอะไรกับกี้ใช่ไหม” “ทำไมอ่ะ แอร์มีอะไรหรือเปล่า” “แอร์เห็นกี้กับธามสนิทกันแล้วแอร์ไม่สบายใจ แอร์รักกี้มากแอร์อาจจะงี่เง่าไปหน่อย” “สบายใจได้เรากับมันโตมาด้วยกันไม่มีอะไรมากกว่านี้หรอก” “ถ้าธามพูดแบบนี้แอร์ก็สบายใจ แอร์ไปก่อนนะ” ผมทิ้งบุหรี่ลงพื้นด้วยความโมโหมันจะอะไรนักหนาวะ กลับมาบ้านผมก็เดินตรงดิ่งขึ้นมาหากี้ที่ห้อง คืนนี้ไม่กลับบ้านแม่ง “แม่มึงยังไม่เลิกด่าอีกเหรอ” “เออ คืนนี้นอนด้วยนะ” ผมดึงผ้าห่มมาห่มแต่ก็รำคาญเสียงคุยโทรศัพท์ของมัน มึงจะคุยอะไรกันนักกันหนา ผมแกล้งหันไปหามันจากนั้นก็สวมกอดมันไว้แน่น มันเองก็ลูบแขนผมเบาๆ กูไม่ใช่ลูกมึงนะ “แอร์ก็อย่านอนดึกนะกี้เป็นห่วง” เมื่อเสียงเงียบไปผมก็กระชับแขนเพื่อกอดมันให้แน่นกว่าเดิมแม้มันจะผลักผมออกแต่ผมก็ทิ้งแขนลงไปทำให้มันต้องยอมนอนนิ่งๆ “เมื่อไหร่มึงจะมีเมียเป็นตัวเป็นตนสักทีจะได้เลิกมาหลอกจับนมกูเฮ้ออ” ปากดีนักบีบแม่งเลย ผมออกแรงบีบนุ่มนิ่มของมันทำให้มันสะดุ้งจนตีแขนผมเต็มแรง มือหรือตีนหนักจังวะ “นอนๆกูไม่แกล้งมึงแล้วฮ่าๆๆ” วันต่อมา วันนี้เป็นวันหยุดผมตื่นขึ้นมาเพราะเสียงแจ้งเตือนที่ดังไม่หยุดจึงหยิบโทรศัพท์ของอีกี้มาดูถึงได้เห็นว่าแอร์ส่งข้อความมาปลุก ผมเลยเบะปากใส่โทรศัพท์มันไปหนึ่งทีแล้วก็ปิดเครื่องแม่งเลย คนจะนอนคิดว่าตัวเองเป็นนาฬิกาปลุกหรือไง “กี้ๆๆ” แย่งคะแนนไปเลยดีกว่า ผมค่อยๆปลุกมันเบาๆจนมันลืมตาตื่นขึ้นมา “กี่โมงแล้ววันนี้วันหยุดไม่ใช่เหรอมึงจะปลุกกูทำไม” “กูจะบอกว่าฝนตกกูขอนอนต่อนะ” “โอ้ยย แค่นี้มึงต้องปลุกกูด้วยหรือไง!!” ฉันหันหนีมาอีกฝั่งแต่อีธามมึงจะตามมากอดกูทำไม “มึงเลิกกอดกูก่อนได้ไหม กูรำคาญ” “กูหนาวอ่า ขอกอดหน่อยถ้ากูมีรถกูไปรับเด็กมานอนที่บ้านแล้วล่ะ” “มึงนี่จังไรจริงๆเลย ไปนอนไกลๆตีนกูเลยไป!!!” ไล่กูจึงผมจับมันพลิกมานอนหงายก่อนจะคร่อมตัวมันไว้ มันตกใจจนหน้าเหวอเลย “มึงอย่าแกล้งกูได้ไหมอีธาม” “กูไม่ได้แกล้ง” ผมค่อยๆยื่นหน้าไปใกล้ๆหน้ามันจนลมหายใจของผมกับมันแทบจะผสานกัน “อย่านะอีธาม!”
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม