บทที่2
รู้สึกดี
วันต่อมา
ผมตื่นมาก็ไม่เจออีกี้แล้วตื่นก็ไม่ปลุก ลงมาข้างล่างก็เจอแม่ที่ชื่นชมแต่มัน มันทำอะไรก็ดีไปหมด
"อะไรอีกแม่"
"แฟนไอ้กี้มันมาน่ารักมากเลย สวยกว่าแฟนแกอีก!"
"เฮ้อออ ไร้สาระอ่ะแม่"
"เสียดายเนอะไอ้กี้มันดันไม่ชอบผู้ชาย แกกับมันก็โตมาด้วยกันทำไมไม่ลองจีบมันดูล่ะ"
ฟู่!!!
"แม่! ฟ้าผ่าตายไปเรียนดีกว่า!" ผมเดินออกมาก็เจอแอร์เด็กของอีกี้ ทำไมผมไม่มีผู้หญิงมาล้อมหน้าล้อมหลังแบบนี้บ้าง
วันนี้ทั้งวันกี้โดนแอร์คุมกำเนิดไม่ให้ไปไหนเลย แม้กี้จะรำคาญแต่ก็ไม่อยากขัดใจเพราะแอร์เป็นผู้หญิงที่รู้ใจมันมากที่สุด
"คืนนี้นอนคอนโดแอร์นะกี้"
"อื้ออ" จะให้ตอบยังไงล่ะปฏิเสธมาหลายครั้งแล้วสงสารเธอเหมือนกัน
"น่ารักที่สุดเลย"
คอนโด
//กี้//
หรือฉันจะเป็นเลสเบี้ยน ทำไมเวลาที่แอร์เอาใจใส่เรื่องบนเตียงมันถึงได้รู้สึกดีขนาดนี้ นิ้วเรียวๆกรีดไปตามร่องพร้อมกับลิ้นของเธอ
"แอร์เราเสียว...."
"เรารู้ไงว่ากี้ชอบแบบนี้ กี้น่ะอ่อนไหวง่ายเวลาถูกสัมผัสตรงนี้"
ไม่พูดเปล่าแต่แอร์เขี่ยเข้าที่เม็ดคริสตัลทำให้กี้สะท้านไปทั้งตัว เมื่อความสาวเสียดสีกันทั้งสองก็ครางกระเส่าสองมือก็บีบเต้าอย่างลืมตัว
"อ๊าาา อื้ออออ"
"อร๊าาาา"
เมื่อถึงสวรรค์กันทั้งสองฝ่ายกี้ก็ลุกมาชำระร่างกายในห้องน้ำ แต่เสียงโทรศัพท์ของเธอดังขึ้นจึงรีบใส่ชุดคลุมออกมารับสาย
"ว่าไงโต๋"
[กี้ไอ้ธามมีเรื่องตอนนี้อยู่โรงพัก!]
ฉันรีบใส่เสื้อผ้าจากนั้นก็ออกมาจากห้องโดยที่ไม่ได้บอกแอร์เลย มาถึงโรงพักไอ้ธามมันก็กำลังหัวร้อนจะเข้าไปต่อยกับคู่กรณีท่าเดียว
"ไอ้ธาม!! มีเรื่องอะไรกัน!"
"มันขับรถปาดหน้ากู กูก็เลี่ยงแล้วเสือกปาดไม่เลิกกูเลยชนแม่งเลย!"
"แล้วพวกมึงมาปาดหน้ารถเพื่อนกูทำไม!"
"แล้วมึงเสือกเหี้ยไรด้วยอีทอม!!"
"ทอมพ่องมึงสิ!"
ปัก!!
กี้กระโดดถีบคู่กรณีจนเจ้าหน้าที่ตำรวจต้องเข้ามาห้าม แต่คู่กรณีจะต่อยกี้เลยทำให้ธามออกตัวต่อยพวกมันไปก่อน
"กูให้มึงมาประกันตัวไอ้ธาม สุดท้ายโดนไปอีกกระทง ห่ามึงเอ้ยย!!" โต๋บ่นขณะเดินออกมาหาเพื่อนทั้งสองคน ที่นั่งมองคู่กรณีไม่ละสายตา
หลังจากกลับมาถึงบ้านไอ้ธามมันก็ตรงดิ่งมานอนบ้านฉันค่ะ เพราะถ้ามันกลับบ้านตอนนี้แม่มันตีตาย ถึงห้องมันก็ทิ้งตัวเองลงบนที่นอนเลย สบายจริงๆนะมึง
“อาบน้ำไหมชุดมึงมีนะ ชุดบอลหงส์แดงอ่ะ”
“ยี๋ ไม่ใส่เดี๋ยวคัน” ผมรีบเดินไปดูชุดในตู้ผมแฟนผีจะมาใส่เป็ดได้ยังไงเล่า
“เดี๋ยวกูไปขโมยข้าวกับขนมแม่กูมาให้แล้วกัน”
“เดี๋ยวกี้คอมึงแดง?”
ใช่ฉันลืมไปเลยว่าวันนี้แอร์หึงหนักมากแถมรุกหนักจนฉันอ่อนไปหมด ทิ้งรอยไว้เต็มตัวเลย
“อืม มันก็เรื่องของกูไหมล่ะ ไปอาบน้ำเถอะมึงอ่ะ” ฉันรีบลงมาตักข้าวกับขโมยขนมในตู้ของแม่ขึ้นมาให้มัน เข้ามามันกลับนอนนิ่งๆเล่นโทรศัพท์แต่สายตามึงเป็นอะไรอีธาม
“มาแดกข้าวค่ะคุณเพื่อน”
“มึงกับแอร์นี่จริงจังมากเลยเหรอ กูเห็นแอร์ลงรูปมึงในไอจี”
“แอร์เป็นคนดีนะแม้บางทีจะงี่เง่า เอาแต่ใจไปหน่อย แต่เทคแคร์กูดีมาก”
“อืม”
กลางดึก
//ธาม//
ผมนอนมองหน้ามันที่ขยับมากอดผม ผมเลยได้แต่จับผมทัดหูให้มันเหมือนทุกครั้งที่ผมแอบทำ ครับผมอาจจะชอบมัน รู้สึกดีกับมันแต่มันไม่ได้ชอบผมแน่นอน ถ้าผมบอกกับมันไปว่าผมรู้สึกดีกับมันผมคงเสียมันไปแน่นๆ สู้เป็นแบบนี้ดีกว่า
ถ้าถามว่าผมชอบมันตั้งแต่เมื่อไหร่ก็คงจะเป็นตอนจบม.3 วันนั้นผมเล่นบอลกับเพื่อนหลังจากเสร็จงานปัจฉิม แต่รุ่นพี่ม.ปลายดันเอาดอกไม้มาให้มัน ตอนแรกผมก็ไม่ได้สนใจแต่ผ่านไปอาทิตย์นึงมันเปิดตัวว่าคบกับเขาเลย ผมเจ็บจี๊ดเลยนะเวลาเห็นรุ่นพี่มารับมันทุกเช้า ผมแอบมองมันตลอดเคยได้กินข้าวด้วยกันมันก็แยกตัวจากผมไปเลย
สิ่งเดียวที่ผมรู้สึกตอนนั้นคือผมโหยหามัน ผมยอมเป็นเบ๊ให้มันมาตลอดแต่พอมันหายไปผมกลับอยู่ไม่ได้ หลังจากที่มันโดนเทผมก็อยากบอกความในใจกับมัน แต่มันเสือกผิดหวังจากผู้ชายและคบผู้หญิงเลย ตั้งแต่นั้นมามันก็ปฏิญาณตนมาตลอดว่ามันจะไม่คบผู้ชายอีก