ตอนที่ 5
1085 คำ
บทที่ 5
ชิรินขานเรียกชื่อเขาเบา ๆ ก่อนที่ริมฝีปากของเธอจะถูกเคล้าคลึงด้วยริมฝีปากหยักของเขา มันทำให้หญิงสาวตัวแข็งด้วยความตื่นตะลึง
อิคารัสจูบเธอ...
กว่าจะรู้ตัวอีกทีลิ้นหนาของเขาก็แทรกเข้าไปในปากของเธอ มีอะไรบางอย่างถูกถ่ายเทมาจากตัวเขาและในเวลาเดียวกันเขาก็ดูดกลืนบางสิ่งบางอย่างไปจากตัวเธอ
ชิรินเริ่มเคลิ้มไหวตามรสจุมพิตของชายหนุ่ม...นี่เธอปล่อยให้เขาจูบเธอได้อย่างไรกัน หญิงสาวได้แต่คิดทว่าดูเหมือนร่างกายของเธอมีพลังมากกว่าเมื่อครู่นี้
ความเจ็บปวดที่ช่องท้องจากการถูกกระแทกด้วยหมัดของคนใจทรามค่อย ๆ ลดน้อยลง กล้ามเนื้อของเธอเครียดเขม็งและเกิดอาการปั่นป่วนในช่องท้องแต่ครู่เดียวมันก็หายไป
“เป็นยังไงบ้าง?”
คำถามของเขาทำให้หญิงสาวหลุดจากความเคลิบเคลิ้มที่เกิดขึ้นชั่วขณะ ชิรินกลับสู่โลกแห่งความเป็นจริงที่ว่าเธออยู่ในอ้อมแขนของชายแปลกหน้าแถมยังโดนเขาจูบโดยไม่ทันตั้งตัว
แต่ความรู้สึกที่เกิดตามมาหลังจากนั้นคือเธอหายจากความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นเมื่อครู่ ร่างกายของเธอเหมือนได้รับพลังบางอย่างจนมันกลับสู่สภาพปกติ เขาทำมันหรือ
“อิคารัส...คุณทำอะไรฉัน?” หญิงสาวถามเขาเหมือนไม่รู้ตัวเอง
“ทำให้เธอหายเจ็บยังไงล่ะ”
“คุณจูบฉันเนี่ยนะ”
“นี่เป็นการช่วยรักษาต่างหาก”
ซึ่งเป็นการรักษที่หอมหวานพอดูทั้งสำหรับเขาและหญิงสาว ชิรินทำหน้าไม่ถูก ถึงมันจะเป็นวิธีการที่เขาช่วยให้เธอหายเจ็บแต่ก็ดูอุกอาจเกินไปสำหรับผู้หญิงที่ไม่เคยถูกปากของผู้ชายประกบปิดแบบนั้น
และสำหรับอิคารัสเอง มันเป็นจุมพิตที่หอมหวานและเขาเองก็ยังไม่อยากถอนริมฝีปากออกมาจากดวงหน้างามนั้นแม้แต่น้อย ยิ่งชิรินทำตาโตแก้มแดงมันก็ยิ่งช่วยขับความมีเสน่ห์น่ารักของเธอให้เด่นชัดมากขึ้น
“แต่ฉันจะทำมันนานมากไปกว่านี้ไม่ได้”
“นานกว่านี้ไม่ได้...คุณหมายถึงคุณจูบฉันนานกว่านี้ไม่ได้อย่างนั้นหรือ?”
เขาพยักหน้า “ใช่...เพราะถ้าฉันจุมพิตเธอนานไปกว่านี้พลังของฉันจะทำลายลมปราณในตัวเธอ แทนที่จะช่วยให้หายสนิท”
เขาพูดเหมือนนิยายกำลังภายใน “คุณมาจากไหนกัน อิคารัส?”
ชิรินตั้งคำถาม ใบหน้าของเธอแสดงออกซึ่งความไม่แน่ใจ ถึงเขาจะช่วยเธอให้รอดพ้นจากอันตรายแต่หญิงสาวก็เริ่มเคลือบแคลงในตัวตนที่แท้จริงของเขา รอยยิ้มพรายปรากฏบนริมฝีปากหยักหนาของอิคารัส
“ฉันอยู่ในสถานที่ที่มนุษย์ธรรมดาเข้าไปไม่ถึง”
ชิรินเอียงหน้า ดวงตาของเธอฉายประกายของความประหลาดใจระคนสงสัยออกมา
“ฉันไม่รู้ว่าที่นั่นคือที่ไหน...แต่คุณเป็นใครกัน อิคารัส”
เป็นอีกคำถามที่หญิงสาวยิงใส่เขา แต่คราวนี้ชายหนุ่มไม่กล่าวอะไร เขาแค่ยืนขึ้นตรงหน้าและทำให้ชิรินตกใจสุดขีดด้วยการสยายปีกขนาดใหญ่ด้านหลังออกมา
“โอ!...ไม่...คุณพระคุณเจ้าช่วย!”
ร่างเล็กร้องสุดเสียงพร้อมทั้งกระถดหนีไปข้างหลัง แต่โชคร้ายที่หลังของเธอไปชนกับหัวเตียง เธอไม่สามารถหนีไปไหนได้อีกนอกจากเบิกตาโพลงกับสิ่งอัศจรรย์ที่คาดไม่ถึง
“ชิริน”
อิคารัสเรียกหญิงสาวพร้อมทั้งโถมกายใหญ่โตที่ปีกสยายอยู่เบื้องหลังเข้าหาเธอ ชิรินตาเหลือกลาน เธอปัดป้องเขาด้วยแขนอันบอบบางแต่ถูกมือหนาคว้าเอาไว้ได้
“ชิริน”
“ปล่อยฉัน อิคารัส! คุณเป็นซาตานใช่มั้ย โอ...คุณพระคุณเจ้า! คุณเป็นซาตาน คุณมีปีก...ปล่อยฉัน ฉันกลัว”
“ฉันไม่ใช่ซาตาน ชิริน!...ฉันคือภูตแห่งป่าวิสต์แมนต่างหาก ดูหน้าฉันซี ดูหน้าฉันให้ชัด ๆ”
เสียงบัญชาของเขาทำให้หญิงสาวถึงกับเงียบกริบ หญิงสาวสั่นไปทั้งตัวโดยเฉพาะริมฝีปากระริกและมีน้ำหยดน้อยไหลออกมาจากดวงตา
“นี่มันอะไรกัน! คุณเป็นภูต ถ้าอย่างนั้นก็อย่ามาหลอกหลอนฉันเลยนะได้โปรด”
“ฉันไม่เคยหลอกหลอนใคร ชิริน...ฉันแค่ออกจากที่นั่นมา สลัดปีกของฉันชั่วคราวเพื่อที่จะเข้าใจชีวิตของคนที่อยู่ในโลกตรงกันข้ามกับฉันเท่านั้น”
มือหนาหนักของอิคารัสล็อคข้อมือบางของหญิงสาวไว้แน่น ชั่วแว่บหนึ่งของความคิดชิรินนึกไปถึงความฝันของเธอ ภูตอย่างนั้นหรือ...โอ...เจ้าของดวงตาสีอำพันประกายทองเจิดจ้า อิคารัสเหมือน เขา คนนั้นที่มาสร้างฝันอันรัญจวนให้เธอ
“ฉันจะเชื่อได้ยังไงว่าคุณไม่ใช่ซาตานร้าย...เหมือนอย่างที่ฉันเคยดูในหนัง”
“เธออยากพิสูจน์ตัวฉันจริง ๆ หรือ ชิริน?”
เขาจ้องหน้าหญิงสาว ประกายสีทองงดงามทรงพลังในดวงตาของเขากลบความกลัวของเธอไปกว่าครึ่ง คล้ายมันกำลังปลอบประโลมและทำให้เธออบอุ่นขึ้นมาอย่างประหลาด
สักครู่อิคารัสจึงคลายมือหนาหนักที่จับข้อมือของเธอไว้แน่น ชิรินเบบิกตากว้างเมื่อเขาเปลี่ยนเป็นคุกเข่าต่อหน้าเธอและฉีกเสื้อบนร่างกายตัวเองออกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย เหลือไว้เพียงกางเกงยีนส์และท่อนบนเปล่าเปลือยที่ปีกขนาดใหญ่กำลังสยายและกระพือขึ้นลง
อิคารัสเหมือนพญาอินทรี แต่เขามีร่างที่เป็นมนุษย์และมีปีกขนาดใหญ่อยู่บนหลังของเขา รูปกายของเขางดงามราวรูปปั้นจากฝีมือจิตรกรเอก อิคารัสเป็นภูตหนุ่มรูปงามราวกับเขาเป็นเทพแห่งความรัก เรือนร่างของเขาแข็งแกร่งอย่างไม่น่าเชื่อและเต็มไปด้วยประกายสีทองกลืนละอองความมืดภายในห้องให้กลายเป็นสว่างเจิดจ้า
“อิคารัส...จะทำอะไร!”
ชิรินร้องด้วยความตกใจเมื่อภูตหนุ่มรูปงามช้อนร่างของเธอไว้ในอ้อมแขนแกร่งของเขาอีกครั้ง
“ฉันก็จะพิสูจน์ให้เธอเห็นอย่างไรกันล่ะว่าฉันเป็นภูต ไม่ใช่ซาตานอยางที่เธอเข้าใจ ฉันจะพาเธอไปในที่ที่ฉันอยู่”
- ผู้เขียน
