ตอนที่ 4
1035 คำ
บทที่ 4
หญิงสาวนั่งกุมท้องตัวเองไว้แน่น สายตาคู่งามสอดส่ายไปทั่วเพราะยังหวาดกลัวกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
“มันไปแล้ว...ฉันเห็นมันพาเธอมาตรงนี้ ฉันรู้ว่ามันคงคิดไม่ดีแน่”
“คุณเห็น?...นี่คุณตามฉันมาที่นี่อย่างนั้นหรือ?”
เข้าส่ายหน้า “เปล่า...แต่ผมเห็นคุณ”
“เห็นฉัน?...ยะ...อย่านะ! อย่าแตะต้องตัวฉัน”
ชิรินรีบปัดมือหนาที่ยื่นเข้ามาออกห่าง “ฉันไม่เคยรู้จักคุณ คุณมีท่าทางแปลก ๆ อาจจะเป็นเหมือนไอ้ผู้ชายคนเมื่อกี๊ก็ได้”
“ทำไมไม่เชื่อว่าฉันไม่ได้คิดร้ายกับเธอ เมื่อกี๊ฉันอุตส่าห์ช่วยไล่ไอ้คนไม่ดีคนนั้นไป เธอไม่เห็นความดีของฉันบ้างสักนิดเลยหรือ?”
คำถามนั้นทำให้ชิรินอึ้งไปชั่วครู่ ประสบการณ์ของการอยู่ในเมืองใหญ่สอนให้หญิงสาวชาวไทยตัวคนเดียวไม่ไว้วางใจโดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าเป็นคนแปลกหน้าด้วยแล้วเธอก็ต้องกั้นกำแพงความรู้สึกไว้ก่อน
“ฉัน...จะวางใจคุณได้ยังไง คุณเป็นใครก็ไม่รู้...ฉันไม่รู้จักคุณ”
“เรียกฉันว่า อิคารัส...ทีนี้ก็ถือว่าเธอรู้จักฉันแล้วนะ”
โดยไม่รอฟังสียง ชายหนุ่มเข้าไปประคองร่างบอบบางที่เจ็บจุกจนแทบลุกไม่ไหว ชิรินเผลอกอดเขาไว้แน่นและในนาทีนั้นเองหญิงสาวก็ได้เห็นคนแปลกหน้าของเธอชัด ๆ
อิคารัส...คนอะไรชื่อแปลกประหลาดเหมือนเทพปกรณัม แต่ใบหน้าของเขาราวกับเทพบุตรมาจุติจริง ๆ โครงหน้าคมเข้มหล่อเหลาบาดใจ รูปร่างสูงใหญ่และที่สำคัญเธอรู้สึกอบอุ่นอย่างประหลาดยามอยู่ในอ้อมแขนของเขา
“เธออยู่ที่ไหน...ฉันจะพาไป”
“ฉันเดินไปเองได้” ชิรินพยายามปฏิเสธแต่สิ่งที่ได้รับกลับเป็นรอยยิ้มมุมปากที่ดูแล้วช่างมีเสน่ห์เหลือเกิน
“เดินเองได้อย่างนั้นหรือ?” อิคารัสทวนคำพร้อมยิ้มอีกครั้ง “ขนาดลุกเธอยังลุกไม่ไหวแล้วจะเดินไปเองได้ยังไง”
“ฉันเดินได้...โอ๊ย!”
หญิงสาวดื้อดึงพยายามจะผละออกจากอ้อมอกของคนแปลกหน้าแต่ก็เกือบล้มคะมำดีที่ชายหนุ่มคว้าร่างที่กำลังซวนเซไว้ได้เสียก่อน
“อย่าดื้อ...ฉันจะพาเธอไปส่ง บอกมาเถอะว่าเธออยู่ที่ไหน”
ชิรินถอนหายใจ เธอรู้ดีว่าทำอย่างไรก็ไม่สามารถเดินกลับไปยังที่พักเองได้ หญิงสาวจำเป็นต้องบอกเส้นทางกลับไปยังห้องพักในอพาร์ทเม้นท์ให้อิคารัส
น่าแปลกที่เธอรู้สึกคุ้นเคยกับสัมผัสของชายหนุ่ม มือหนาใหญ่ของเขาที่ประคองตัวเธอและอ้อมแขนแกร่งที่โอบรัดเธอไว้ราวกับกลัวว่าเธอจะประสบพบพากับภยันตรายอีกครั้ง มันเหมือน...
“นี่หรือ...เธออยู่ที่นี่หรือ?”
คำถามของเขาทำลายความนึกคิดของหญิงสาวในฉับพลัน ชิรินเงยหน้ามองอพาร์ตเม้นท์ซึ่งเป็นที่พักของเธอพลางพยักหน้าหงึก ๆ
“ใช่ค่ะ...ขอบคุณมากนะคะที่อุตส่าห์มาส่ง”
“ถ้าอย่างนั้นก็ไปกันเถอะ”
“อิคารัส...ส่งฉันตรงนี้ก็ได้ค่ะ”
ชิรินทำสีหน้าตกใจเมื่อเขาทำท่าจะประคองเธอเข้าไปในอพาร์ตเม้นท์ อิคารัวย่นปื้นคิ้วหนาเข้าหากัน
“แต่เธอเดินไม่ไหว จะขึ้นไปข้างบนได้ยังไง”
“ที่นี่มีลิฟท์ค่ะ”
“ลิฟท์...อย่างนั้นหรือ?”
เขาสงสัยในสิ่งที่ปกติธรรมดาสำหรับคนเมืองอย่างเธออีกแล้ว
“มันเป็นอุปกรณ์ที่จะช่วยพาเราขึ้นไปชั้นสูง ๆ ของตึก”
“อาจไม่จำเป็น”
ว่าแล้วเขาก็ช้อนร่างบอบบางของชิรินไว้ในอ้อมแขน หญิงสาวตกใจแต่ก็เขินจนหน้าแดงไปด้วย
“อิคารัส!”
“ฉันจะพาเธอขึ้นไปเอง”
เขาไม่ยอมฟังเสียงของชิรินที่พยายามจะหามปราม เสียงของหญิงสาวคงเบาเกินไปทำให้เขาไม่สนใจขณะที่อุ้มเธอเดินเข้าไปในอพาร์ตเม้นท์โดยไม่สนใจสายตาของยามและพนักงานที่ชั้นล็อบบี้ซึ่งหันมามองด้วยความฉงน
ชิรินนิ่งเงียบไปตลอดทางที่อิคารัสอุ้มเธออย่างไม่รู้สึกว่าหนักหรือสะทกสะท้านจ้ำพรวด ๆ ขึ้นไปยังชั้นที่แปดของอพาร์ตเม้นท์ กระทั่งถึงห้องของเธอ หญิงสาวต้องเปิดประตูห้องทั้งที่ยังอยู่ในอ้อมแขนของเขา อิคารัสพาเธอเข้าไปแต่เขาก็ยังไม่ยอมวางเธอลงง่าย ๆ กระทั่งหญิงสาวกล่าวขึ้นว่า
“ถึงห้องฉันแล้วนะคะ อิคารัส...ปล่อยฉันลงเถอะค่ะ”
เขาไม่กล่าวอะไรแต่ทำในสิ่งที่หญิงสาวต้องประหลาดใจด้วยการอุ้มเธอเข้าไปถึงห้องนอน จะไม่ให้ประหลาดใจได้อย่างไร เขารู้ได้ยังไงว่านั่นคือห้องนอนของเธอ
“อิคารัส...” ชิรินพูดอะไรไม่ออก แต่สายลมวูบหนึ่งที่พัดเข้ามาทางหน้าต่างไล้ลงบนใบหน้าสวยหวานทำให้หญิงสาวคิดไปถึงความฝันของเธอ กลิ่นกายของเขา...คล้ายกลิ่นของดอกไม้ใบหญ้าในฤดูใบไม้ผลิ
“ยังเจ็บอยู่ไหม?”
เขาถามและจ้องมองหญิงสาวขณะเดียวกันก็ยังไม่ยอมปล่อยอ้อมแขนที่กอดเธอไว้หลวม ๆ
“ดีขึ้นนิดหน่อยค่ะ มันต่อยท้องฉันจนจุก”
“ร่างกายของเธอบอบบางแบบนี้ ความเจ็บต้องมากกว่าคนตัวโตเป็นธรรมดา”
อิคารัสยังจ้องเธอไม่วาง ดวงตาสีอำพันประกายทองนั้นราวกับมีอำนาจบางอย่างสะกดหญิงสาว ชิรินหน้าแดงขึ้นมาเล็กน้อยและนั่นยิ่งทำให้ชายหนุ่มไม่อาจละสายตาไปจากความงดงามของเธอได้
ความงามบนดวงหน้าหวานใต้กรอบเรือนผมหยักเป็นลอนสีน้ำตาลประกายเข้มซึ่งถูกรวบเป็นหางม้าสูง ดวงตากลมโตใต้คิ้วโก่งฉายแววระยิบระยับยามเข้าจับจ้อง จมูกโด่งของเธอเล็กและริมฝีปากอิ่มฉ่ำดูเย้ายวน ชายหนุ่มโน้มใบหน้าหล่อเหลาลมาใกล้หญิงสาว ลมหายใจของเขาอุ่นจนร้อน
“ฉันยังไม่รู้จักเธอเลยนะ สาวน้อย”
“ฉันชื่อชิริน”
“อืม...เป็นชื่อที่เพราะมาก”
“อิคารัส”
- ผู้เขียน
