Iniiyak ko lamang sa gabing iyon ang bigat ng nararamdaman ko. Ipinagtulakan ko si Zavian dahil iniisip ko na iyon ang mas makakabuti para sa kanya…para sa aming dalawa kahit na magdulot pa iyon nang matinding sakit sa aking puso.
Totoo namang bata pa kaming dalawa at marami pang ibibigay at i-o-offer ang buhay sa amin. Life is not limited to the two of us. Baka lalo lamang kaming magsisi kung paninindigan namin ito.
Nagising ako nang sobrang bigat ng aking mga mata. Ni hindi ko nga alam kung totoo bang nakatulog ako o pumikit lang.
Maaga pa nang magising ako. Ang una kong ginawa ay ang mag-ayos at umalis ng bahay na iyon. Ito na rin ang huling araw na tutungtong pa ako sa bahay na ito.
Paglabas ko ng kwarto ay napatingin pa ako sa pasilyo kung saan papunta sa kwarto ni Zavian. Gusto
