ฟางเฟยเทียน สามีเถื่อน

ตอนที่ 3

ตอนที่ 3

“ไม่ พี่รักเพียงเจ้าเพียงผู้เดียว ที่ให้สัญญาไปแล้ว ชายชาตินักรบพูดคำไหนคำนั้น” เขาว่าพลางยืดอกมองดู แมวตัวน้อยในอ้อมกอดที่มองตาละห้อย

“ดีเจ้าค่ะ หากวันใดท่านผิดสัญญาเลือดหัวท่านจะออก” ภรรยาที่อยู่ในอ้อมแขนของผู้เป็นสามีเอ่ยอย่างอ่อนหวานแต่แฝงไว้ซึ่งพิษร้ายกาจ หากวันนั้นมาถึงหย่าไม่ได้ก็ตายกันไปข้างหนึ่งละกัน

“สามี ยินดีรับโทษ ไม่ว่าจะเลือดหัว เลือดปาก กระทั่งหัวใจเจ้าก็ควักมันออกมาได้” เขาว่าพลาง อุ้มร่างของภรรยาเข้าไปที่ฉากกั้นอาบน้ำ ในห้องกว้างที่อยู่ติดกันกับเรือนนอน

ภายในห้องอาบน้ำนั้นเป็นห้องที่ทำขึ้นใหม่ให้ฮูหยินของเขา ก่อนจะแต่งงานเขาแอบย่องเข้าไปดูว่าภายในเรือนนอนของนางนั้นตกแต่งเช่นไร เขาอยากให้นางชอบเสมือนว่าได้อยู่ที่จวนของตนเอง

แต่เขาทำให้ห้องนี้กว้างขึ้นกว่าเดิมสองเท่า ข้างในมีสระขนาดใหญ่ อีกทั้งปลูกดอกไม้ที่นางชอบ ถัดมาเป็นอ่างเอาไว้อาบน้ำกว้างสามารถเข้าไปอาบได้ถึงสี่คน

เขาคำนวณไว้ สี่คนพ่อแม่ลูก และอีกส่วนหนึ่งก็มีตู้จัดเก็บอาภรณ์ พร้อมน้ำปรุงกลิ่นดอกไม้ที่ท่านลุงพระราชทานให้

เสี่ยวชุนนำน้ำใส่ถังให้พร้อมเสร็จสรรพ และโรยกลีบดอกเหมยกุ้ย (กุหลาบ) ดอกโมลี่ (มะลิ) ในอ่างอาบน้ำตามคำสั่งของ ท่านแม่ทัพ เขาวางภรรยาลงในอ่างพร้อมตนเองก้าวลงไปด้วยเช่นกัน

เขานั่งซ้อนหลังภรรยา พลางขัดหลังและบีบนวดให้นางได้คลายเส้น กลิ่นหอมอ่อนของเหล่าดอกไม้นั้นก็ทำให้เขารัญจวนใจขึ้นมาอีกครั้ง มือหนาก็โอบกอดเอวคอดของภรรยา ร่างเบียดเสียดกันในอ่างใบใหญ่

นางเขินอายจนหน้าแดงแต่ก็ต้องยินยอมแต่โดยดี หากว่าไม่ยอมเขาแล้วมิเช่นนั้นก็คงไม่ได้ออกจากห้องอาบน้ำนี้อย่างแน่นอน จมูกโด่งคมสันสูดดมกลิ่นกายต้นคอระหง พร้อมลงริมฝีปากที่หนักหน่วงที่ต้นคอขาวของนาง ขบเม้มอย่างดูดดื่มและเร่าร้อน

มือหนาก็บีบคลึงซาลาเปาคู่งามอย่างหนักหน่วงและแผ่วเบาตามอารมณ์ทีปะทุขึ้น ริมฝีปากยังลงลิ้นไม่เลิกราจากด้านหลัง มือหนาข้างหนึ่งจับขาของภรรยาให้ยกขึ้นหยั่งไว้

เขาดูดดื่มขบเม้มอยู่ครู่หนึ่งจึงใช้มือหนาของตนเองนั้นสัมผัสที่ประตูถ้ำที่เขาชอบมากที่สุดและภรรยาก็เช่นกัน บานประตูที่ปิดสนิทนั้นเมื่อประตูหน้าเปิดออกมาก็ตอบสนองนิ้วเรียวของเขาได้อย่างดี

ประตูถ้ำที่เนื้อในเนียนละเอียดแพรขนก็อ่อนนุ่มอย่างกับเส้นไหมที่มีเพียงน้อยนิด เขาสัมผัสพร้อมกับสะกิดตุ่มไตที่เป็นกลไกเล็กๆ อยู่เหนือปากถ้ำ เขาใช้นิ้วเรียวหนานั้นเข้าไปสำรวจด้านใน

พลางขยับขึ้นลงอย่างช้าๆ ภรรยาที่แสนน่ารักก็ครวญครางออกมาอย่างแผ่วเบา เม้มริมฝีปากบางแน่น เนื้อตัวบิดไปมาแสดงถึงความเสียวซ่านรัญจวนใจ ใบหน้านั้นแดงก่ำเช่นผลตำลึงสุก

เขาชอบที่นางเป็นเช่นนี้นัก “พี่รู้ว่าเจ้าชอบ” เขากระซิบที่หูของนางอย่างแผ่วเบา พลางขบเม้มดูดดึงอีกครา เขาทำอยู่เช่นนั้นจนประตูถ้ำตอดรัดมือหนาของเขา

เขายกยิ้มอย่างพึงใจและจับภรรยาน้อยให้เกาะที่ขอบถังน้ำ ยกเอวคอดนางขึ้น เขานั่งคุกเข่าพลางจับมังกรตัวใหญ่เข้าสำรวจประตูถ้ำเมื่อครู่ และกระแสน้ำนั้นก็เชี่ยวกรากทีเดียว น้ำล้นออกจากอ่างไม้ใบใหญ่ กระเซ็นเต็มพื้นล่างให้เปียกชุ่ม เสียงครางก็ส่งเสียงต่อเนื่อง

ใบหน้าหล่อเหลาล่อลวงนั่นก็ขึ้นสีแดง เขาเสียวซ่าน รัญจวนยิ่งนักไม่มีใครเทียบภรรยาตัวน้อยที่ห่างกันแปดปี “พี่รักเจ้ามากรู้หรือไม่ ห้ามิให้เอ่ยว่าจะหย่ากับพี่อีกเข้าใจหรือไม่” คำถามเสมือนคำสั่งห้าม

“อืม เข้าใจแล้ว ท่านพี่ก็ห้ามนอกใจน้องเช่นกัน มิเช่นนั้นน้องจะตัดเจ้ามังกรของท่านทิ้งให้เป็ดกินเสีย เข้าใจหรือไม่” นางเอ่ยเสียงหวานขณะที่เขาขยับเอวขึ้นลงอย่างต่อเนื่อง

เขายกยิ้มพอใจ “เข้าใจแล้วแม่พยัคฆ์น้อยของพี่ จะไม่มีวันนั้นแน่นอน” เขาว่าพลางขยับขึ้นลงอย่างรวดเร็วและก็ถึงฝั่งฝันไม่นานน้ำสีขาวขุ่นก็พุ่งเข้าไปในประตูถ้ำเรียบร้อย

เขาอยากจะมีลูก ชายและหญิงอย่างละคนเพื่อเพิ่มสีสันของจวนแห่งนี้ไม่ให้เงียบเหงาจนเกินไป บิดา มารดาก็ล้วนแล้วแต่สิ้นพระชนม์ไปแล้วก็เหลือเพียงเขาผู้เดียวเท่านั้น

เขาอยากมีครอบครัวที่อบอุ่น แต่ไม่รู้ว่าจะอบอุ่นได้นานสักแค่ไหน เขาซึ่งเป็นบุรุษปากสุนัขภรรยาจะน้อยใจบ้างหรือเปล่าก็ยังไม่รู้ แต่ตอนนี้รู้เพียงว่าต้องทำให้นางตั้งครรภ์ให้ได้ เมื่อทั้งคู่ถึงประตูสวรรค์กันเรียบร้อยแล้วก็ออกมารับอาหารเช้า

โดยมีสามีที่รักนางยิ่งป้อนข้าวต้มหอมกรุ่นให้ภรรยาที่นั่งบนเตียงนุ่มและกว้างใหญ่ เขาตักขึ้นมาพลางเป่าให้คลายร้อนก็จะป้อนใส่ปากเรียวนุ่มนิ่มที่เขาดูดดื่มเป็นประจำ ตั้งแต่แต่งงานเขาทำให้นางเสียใจก็มีเพียงคืนเข้าหอวันนั้น

และยังฝังลึกอยู่ในใจเขาจนทุกวันนี้ หากว่าไม่มีพวกโจรเข้ามาปล้นจวนขุนนางแล้วละก็เขามิออกจากห้องหอเช่นนั้นแน่นอน แต่เขาไม่อธิบายให้นางฟัง อีกทั้งเนื้อตัวก็มีคราบโลหิตที่เปรอะเปื้อนเขาจึงเข้าไปที่หอนางโลมเพื่ออาบน้ำผลัดเปลี่ยนอาภรณ์ดั่งเคย

แต่ไม่คิดว่าพอรุ่งเช้าเขาก้าวขากลับจวนและเข้าห้องหอ เป็นภรรยานั่งคอยเขาจนหลับไปพร้อมผ้าคลุมหน้าที่ยังไม่ได้ถอดออก เขาผิดต่อนางยิ่งนัก เมื่อนางลืมตาตื่นขึ้นมาก็เห็นเขา พลันคำพูดที่เอ่ยขึ้นก็ทำให้เขานั้นได้รู้ว่า นางคือแมวน้อยและต่อไปจะกล้าเป็นพยัคฆ์ร้ายแน่นอน ยิ่งร้ายก็ยิ่งรัก

หลังจากประชุมเรียบร้อยแล้วที่วังหลวง เรื่องการต้อนรับองค์หญิงบรรณาการที่จะเสด็จมาเจริญสัมพันธไมตรีครั้งนี้ นางเป็นองค์หญิงของแคว้นข้างเคียงที่ แม่ทัพเทียนหมิงไปรบเมื่อสองปีที่แล้ว แต่เนื่องด้วยว่าตอนนั้นองค์หญิงพระองค์นี้ยังไม่ถึงวัยปักปิ่น จึงได้ขอเลื่อนกำหนดออกสองปี

และครั้งนี้องค์พระองค์นั้นก็จะเสด็จเยือนแคว้นอีกสามวันข้างหน้า และแน่นอนว่านางจะต้องอภิเษกเป็นพระชายาขององค์ชายองค์ใดแน่นอน และวันนี้เขาคงต้องตามใจพี่ใหญ่ของภรรยาเขาอีกเช่นเคย

และอีกเรื่องก็คือภาคใต้ของแคว้นนั้นเกิดเหตุอุทกภัยขึ้น ดังนั้นเขาจึงต้องเดินทางไปช่วยเหลือ และคงจะเดินทางอีกห้าวันข้างหน้า เพื่อให้ทางราชสำนักเบิกเบี้ยอัฐและเหล่าธัญาพืชทั้งหลายที่จะไปช่วยราษฎร การเดินทางครั้งนี้เขาจะต้องพาภรรยาตัวน้อยไปด้วย

หากไม่พานางไปการเดินทางก็ค่อนข้างที่จะใช้เวลานานพอสมควรกว่าจะถึงอีกทั้งยังต้องแวะช่วยเหลือชาวบ้านเมืองต่างๆ หากพวกเขาขอร้อง เช่นนั้นการเดินทางคงจะต้องแบ่งออกเป็นสองสายหรืออาจจะสามสายก็เป็นได้ และต้องดูเหตุการณ์ข้างหน้าว่าจะเป็นเช่นไร