GREAT PRETENDER

12

Interfere

Sinabi na ni Art ang mga rason kung bakit niya ako gustong pakasalan. Pero lahat ng iyon ay hindi naging maganda sa aking pandinig kaya sa huli hindi naging maganda ang aming pag-uusap. Iniwan ko siya sa office at pumunta sa isang mall na kung saan nandoon ang aking clothing branch. Instead na problemahin ang isang bagay na alam ko naman'g wala'ng pupuntahan ay mas minabuti ko na lamang na aliwin ang sarili. Naglibot libot ako sa loob at masayang nagwi-window shopping. Una ay napadpad ako sa isang bilihan ng mga stuff toys. Pumasok ako sa loob at napapangiti sa mga nadadaanan'g mga laruan. Mula pagkabata ay madalas akong nasa ganitong bilihan noon dahil tuwing dadalhin ako ni mom sa company na kapag ayoko ay dito niya ako una dinadala. Because she was so sure she can get me through buying this kind of stuff. Napangiti ako dahil kahit istrikto si mom noon ay talaga naman hindi niya ako pinabayaan. She gave me everything, ngunit ang mas hinangaan ko sa kanila ni Dad is, they always taught me how be humble and kind even if they spoiled me a lot. I think, sila na ang pinaka the best Parents all over. They knew how to balance everything. Kaya napakalaki ng pasasalamat ko sa kanila at pinalaki nila ako ng ganito. My takot sa diyos, at hindi lingid sa kaalaman ng iba dahil sa totoo lang ayoko din naman na malaman ng iba na tumutulong ako behind their back. Pinapa sekreto ko na lamang ang pagbibigay ng tulong dahil mas makakabuti na walang alam ang lahat kesa naman malaman at ang iba naman ay siyang sasamantalahin ka. I've help my employees using my own money. I even have the charity which is good for children and old. Meron akong charity sa mga street children's, and sa mga matatanda na hindi inaalagaan ng mga sarili nilang mga anak. Part din ako sa mga orphanages, isa kase sa mga pangarap ko noon ang magpatayo ng mga Bahay ampunan. Na meron ang lahat gaya ng mga damit, pagkain, gamot, edukasyon at iba pa. My mom teach me before to help those people who are in needs. Kapag meron ka na pwedeng makatulong sa kapwa mo, Ibigay mo. She even told me not to help in returns. Dapat ay kusa kang nagbibigay hindi iyong my kapalit. Hindi man halata sa pagkatao ko na matulongin ako it's not a big deal for me. Besides i'd love to help that only God knows. Napakalaki na ng impact sa akin pag alam kong marami akong natutulongan. Kaya mas pinagbubuti ko pa na mabawi na nang tuloyan ang kompanya upang mas maparami pa ang aking matutulongan.

-

A small tears fell from my eyes, napahawak ako bigla sa isang malaking unicorn na kasing laki na din mismo ng isang tao. My room was full of unicorn before. Instead kase na barbie ay heto ang ibinibigay sa akin ni Mom. But i love it naman, tsaka ayoko din naman sa mga Barbie. Masyadong pa girl kase. Napagpasyahan kong bilhin ito at ipadeliver na lang sa bahay dahil ang laki naman kapag ako pa ang nagbitbit nito. Matapos kong maglibot ay napagpasyahan ko na din kumain sa isang fast food dito sa loob ng mall. Malayo din kase ang branch ng aking resto at dahil gutom na din ay mas minabuti ko nang kumain na lang. Nagwawala na din kase ang mga alaga ko sa aking tiyan.

Habang pumipili sa menu ay natakam ako sa mga iba't ibang putahe na meron dito sa Loob. I ordered a crème of mushrooms, and also buttered shrimp with cinnamon and iced tea. Agad naman kumulo ang aking tiyan dahil sa gutom. Ilang oras din pala ako naglibot-libot kaya hindi ko na namalayan ang oras. Ilang minuto lang din naman ay nandyan na agad ang inorder ko. Amoy pa lang ang nilanghap ko ay parang hindi na magkandaugaga yung tiyan ko. Bumati naman agad ang crew matapos nitong mailagay ang mga pagkain. I mouthed him 'Thank you'.

Sinimulan ko na agad kumain, napapikit pa ako ng malasahan ko ang masarap timpla ng kanilang mga putahe. I even nodded as if i am judging a contest. Nagpatuloy lamang ako at sarap na sarap kumakain.

"Mind if i join you,?" A cold baritone voice made her stunned for a while. Ang tinig na iyon, hindi ko malilimutan. It can't be. Dahan dahan akong napatingala at ng mag abot ang aming mga mata ay para akong na tood at hindi alam ang gagawin. I seemed to lose my sanity momentarily. My mouth even parted in disbelief, bakit siya nandito?

"You must be surprised, well im here because of someone," he utter amidst of my shock.

Ang tanong ko ay kusa na nitong sinagot. Teka, ganito ba ako kahalata? Damn.

"Miss Madrigal? Is it okay if i join you,?" Tanong nito ulit. He waves his right palm just to caught my attention. By what he did, i gaped. Fvk! Heto nanaman ako sa pagiging tanga. Damn you maxine. Tila nangliliyo naman kase ang kanyang tingin. His deep blue ocean eyes was seemingly hypnotized me. Ilang minuto pa ang lumipas bago ako nakapag salita. The moment i tried to spoke the harder i tried to resist from being idiot infront of him. Sa tagal ba naman ng panahon na hindi kami nagkita ay para bang kay hapon lamang iyon hindi nangyari. The way he talked to me, stares at me. His still the same, the man i used to think always, the man who always gave me these strange feeling. Katulad sa nararamdaman ko sa lalaking ni minsan ko lang nakita at katulad sa lalaking ni minsan ko lang din nahalikan. Lahat ng iyon ay tila naramdaman ko ng buo dito sa nag-iisang De Leon. My heart hammered so damn fast. It was beating so loud when he started to take a sit in front of me. The heck this man. Bahagya akong napayuko upang kumuha ng lakas dahil sa biglaang pagkikita namin. Talagang na shocked ako na hindi ko mawari. Nawala ako bigla sa aking sarili. However, right after i collected my sanity back i then bravely look him in the eye, which suddenly i cursed and wish i didn't do it. Your such an idiot Maxine Madrigal. My mind backstab me. Bumuntong hininga ako tsaka ako nagsimulang magsalita.

"Oh, i-i apologize, long time no see Mr. De Leon, i thought i forgot but the way you act right now seems you've never been change," Saad ko, sht nautal pa ako. He rose his lips as if he enjoys seeing me uncomfortable. Siguro nagdidiwang ito ngayon dahil ganito pa din ang impact niya sakin. One year has been so long for us, yet he's here and it was seemed like we only haven't see each other yesterday.

"You said you're here for someone right,?" Tanong ko, na sana ay hindi ko ginawa. Ano naman ngayon kung nandito siya dahil sa isang tao. At saka bakit ka ba nagtatanong? Interesado ka ba? Sht ka talaga Maxine! You so incredibly stupid. Habang kinakastigo ang aking sarili ay siya naman ang pagngisi ng isang huwad sa harap ko. Talagang masaya itong tinatanong ko ah. Baka akalain pa nito interesado ako sa buhay nito.

"No forget it, don't answe—,"

"Yes, i am," He cut me off, i felt pissed but at the same time hinayaan ko na lang ito at tumango na lamang upang huwag ng tumagal ang aming usapan. Ngunit sa pagtahimik ko naman ay siya naman'g pagiging madaldal nito. Nagtanong pa ito ng mga bagay bagay. On how do i live on my own. How do i manage my business alone. And how is the progress of being Alone. Hindi ko inaasahan ang huling tanong niya kaya napatagal ang sagot ko. Nakaramdam ako sandali ng lungkot dahil sa tanong nito. Kumusta nga ba ang mag-isa Maxine? Masaya ka ba? Tanong ng traidor kong utak. Para akong nilakumos dahil sa isang tanong na hindi ko kaya'ng sagutin. Ang alam ko lang ay okay ako. Pero masaya? Ang sama ko naman siguro sa sarili ko kung sasabihin kong sasabihin kong Oo. I knew i've used to live alone. But never have in my entire life that i've become happy. Siguro okay ako ngunit hindi masaya. Maybe this is the life that i need but never i wanted. Kailangan kong mapag-isa upang huwag dumepende sa iba. Kailangan kong matutuhang mamuhay na hindi umaasa sa iba. Some people might think im being over. Maybe they will picture me out that i am Brat who wants to be alone so i can do everything that i want. Pero ang hindi nila alam, isa lamang akong hamak na anak na naghahanap ng kasagutan sa lahat. Gusto kong mamuhay ng tahimik, na kapag gusto ko nang magka-pamilya everything behind my past was already settle, that i am free from heartache's, from being drown in cursed. From all the sorrows and also i want to be out from darkest. I wanted to feel the light upon me. Like before when i have mom and dad. Malaking parte ang nawala sa akin simula nung mawala sila. Kaya gusto kong makuha ang hustisya upang kahit papaano ay maibsan man lamang ang sakit ng kahapon. In that way, maybe i can live my life to the fullest.

"Hey,!"

"Are you still there,?" Tanong nito na nagpabalik sa wisyo ko. I'll take a gulp before i answered him. Therefore there's a hint of teasing in his handsome face. Goodness. He looks goddamn awesome. Damn it. Another thing i cursed because of embarrassment again.

"Y-yea, what is it again,?" Balik tanong ko sa kanya na dahilan sa paglitaw tuluyan ng ngisi nito. Aliw na aliw pa ang mokong ah.

"Never mind, just thinking if you're still the Maxine that i used to know before when we first and last met," He muttered huskily.

Parang binayo naman agad sa lakas ang dibdib ko ng dahil sa sinabi nito. Gayunpaman kasabay ng mabilis na t***k ng puso ko ay pilit kong sinagot ito. It does not sounds a question when he utter those words.

"What do you think Mr. De Leon,?" I mocked him.

"I thought you've never change, but nah i was mistakenly judge you, cause, you really change... a Lot," He said teasingly. Napataas naman ang kilay ko dahil sa sagot nito. Parang kilalang kilala na ako nito ah. Really? Is that what you really think? Hmm, Hindi na ako sa sumagot pa. Hanggang sa tumunog ang telepono nito. At first nagdadalawang isip pa ito kung sasagutin nito ang phone, ngunit kalaunan ay sinagot na din dahil sa hindi tumitigil ang pag-riring nito.

-

"Yes hello mi amore, yes i'll go with you, oh okay, just wait for me, yea i'll be there in a minute. Bye, take care, yes... Te amo," He said.

Habang tumatawag ay nakatuon lamang ang pansin nito sa akin. As if telling me that he was with someone else. Hindi naman ako komportable na naririnig ang usapan nila kaya heto ako at pasulyap sulyap lang kunwari sa kinakain habang hindi magkandatuto sa kabog ang aking dibdib. Lalo na noong sabihin nito ang katagang Mi Amore saan ko nga ba narinig iyon? Damn. At ang huling sinabi niya, i knew that word. Para naman biglang my bumara sa aking lalamunan. Maybe his wife or girl called him asking if he can be with her. At dahil sa isiping iyon tila parang my karayom na biglang tumusok sa akin. Bitterness crept within me eavesdropping their convo. Bakit ko ba naramdaman to why should i feel like i was betrayed? Damn..

After those calling he signaled me a goodbye, so i didn't preclude him, i just let him go. And it was fvk for me to assume he'll stayed. Damn!