GREAT PRETENDER

11

CIRCUMSTANCES

-

Everyone greeted us and so am i. But art didn't, instead he just stand right there beside me and act like he doesn't want to be around. Siniko ko naman siya na agad nagpabalik sa wisyo niya. He glared at me and mouthed 'what' i rolled my eyes at him and whispered.

"Be cautious if you don't want to be caught," Saad ko.

Agad naman itong tumalima kaya't nag iba agad ang ekspresyon nito. Bumati naman agad ito sa mga taong nakapaligid sa amin. Matapos mag batian ang lahat ay inakay niya na ako patungong hapag kung saan naka-hilera ang mga masasarap na pagkain na meron din mga pinoy foods. Nasa harap namin ngayon ang kanyang mama at papa at merong babae na sa tingin ko ay mas bata sa amin ng ilang taon. She looks sophisticated and daring in her gold fitted tube dress. Maikli lang ito at my slit sa gilid kaya kitang kita ang may kaputiang balat nito. Nasa gilid ito ng mommy ni Art.

"Gracias my dear, i am veronica just call me tita. Oh by the way this is Thalhea my daughter," Pakilala ng ina ni art. Ngumiti naman ako at binati ito. She gave her response kindly also.

"Please to meet you," Bati ko.

"Please to meet you too my soon to be Sis," She said. Ang akala ko ay maldita ito ngunit hindi pala. She looks really kind and prestigious. Yung mukha lamang niya ang parang maldita. And also the way she stares at you para bang nanunuri.

"I've never seen kuya dated someone and i am in awe that he brought tonight a Beautiful Goddess, i was just amaze," Thalhea stated, i felt how my cheeks got reddened as she compliment me with those words. I response as i gave my thanks and gratitude for her compliment. Napakunot naman ang noo ko nung sabihin niya ang kuya, wait. Alam niya ang salitang kuya, napatingin naman agad ako sa mommy ni Art na halatang pure Australian, at nang mapadako naman ang tingin ko sa kanyang ama ay my napansin akong hindi ito pure Australian, he was mixed he is half filipino and half Australian. My lips parted in disbelief. Pero how could Arthur has no resemblance with his dad? But his sister? She has the same feature on her dad. Hmmm.

"By the way what do you want to eat sweety,?" Art asked out of the blue. Agad naman akong tumango. Pinagsilbihan niya ako kahit kaya ko naman. Naiilang man ngunit kailangan kong sakyan ang mga galawan nito upang hindi kami mahalata. Tila nagmamasid naman sa gilid ang ama nito. Halatang pinag-aaralan bawat kilos namin. I don't know but i felt something on his stare, isinawalang bahala ko na lamang iyon. I choose to focused on our food. At dahil doon ko itinuon ang pansin ko ay agad naman akong natakam. All food was absolutely delicious, there so many filipino dishes that currently serving by their chef. Napakayaman nga siguro nila dahil meron talagang personal chef ang mga ito.

Out of our midst eating session her sister interrupt.

"Wait ma, have you seen kuya Van,?" Tanong nito na nagpaangat ng tingin namin lahat. I glance at my side where art sitting, i saw how his face turn pissed. Napakunot noo naman ako dahil sa tanong ng kapatid nito. She ask for someone? And she called it kuya. So my kapatid pa pala sila.

"He's in th—," Her mom was about to reply but then his dad cut it off. Tumahimik naman ito at agad na napayuko. Nakaramdam naman ako ng pagkapahiya sa inasta ng Ama nila art. He must shouldn't do that.

"He's currently on a meeting, he can't be with us tonight. So don't mind him. Let's eat," He muttered at ang paraan ng kanyang pananalita ay maihahalintulad sa mga haring nagco-command sa kanyang mga taohan. He was so full of authority, he was far from arthur. Sumang-ayon naman si thalhea sa sinabi ng ama nito kaya tumahimik na lamang at nagpatuloy na ito sa kanyang pagkain. Although i was little bit confused still i'd continue eating and having chi-chat with Art's mom.

Matapos ang intense dinner kasama ang pamilya ni art. Ay napagpasyahan ko nang umuwi na. Gumagabi na rin kasi kaya kailangan ko na ring magpahinga. At medyo masama na naman ang pakiramdam ko. Nowadays i found myself having a bad feeling. Dumagdag pa ang pakiramdam kanina noong nag-uusap usap na sila about when me and art are going to get married, his mom was kinda jolly and kind unlike his dad. He wasn't nice than i thoughts he is. Kaya mas lalo akong na tense noong nag-uusap na sila. Me and art was just sitting silently having really a hard time how to act neutral to them. But i guess we did success, thalhea and their mom was clueless about our real score. His father, i don't think he can sense us. But then I was wondering if there's someone out there who was looking at us intently. Na pi-feel ko kase na para bang my ibang tao pa bukod sa amin dahil habang nag uusap ang mag-ina ay siya namang pasulyap-sulyap nung dad ni Art behind us. Kaya however the doubt was still inevitable.

-

Kasulukuyan naming binabaybay ang daan patungo sa aking bahay. Art was driving me home, he insist so i agreed. Medyo malayo layo din kase ang byahe patungong bahay kaya naisipan kong umidlip muna. Never have i ever imagine that i will woke up in a nightmare.

"Wh—?" My voice cracked in a manner as if seeing a ghost. Ni hindi ko na nagawa pang ituloy ang dapat sana'y sasabihin ko dahil sa tindi ng t***k ng aking puso. Maging ang aking kaluluwa ay halos lumabas na. The feeling i had right now was definitely intense. Para akong hihimatayin na para bang nawalan ako bigla ng hininga. Out of nowhere i found myself lost in conscious, di ko na alam pa ang mga nangyari.

Ang huling naalala ko na lamang ay iba na ang nagmamaneho ng aking sinasakyan. Hindi si arthur, kundi ang taong ni minsan ko lamang nakita ngunit napakalaki na ng impak sa akin. Ang taong halos guluhin ang utak ko kung sino at bakit ganito kalaki ang epekto niya sakin.

Hanggang sa tuloyan na akong himatayin. At hindi ko na alam pa ang nangyari.

KINABUKASAN..

Maaga akong nagising na masama ang pakiramdam, halos ramdam ko ang lumulutang kong diwa. Akmang tatayo na sana ako ng biglang maalala ko ang nangyari kagabi. Although hindi ko nakita masyado ang hitsura niya dahil sa dim ang light ng sasakyan ni Art. Ngunit alam kong hindi si arthur iyon. And if i am not mistaken, it was Mr. Denson my biggest investor. But then napaisip ako kung bakit siya na ang nagdadrive at kung bakit ako biglang hinimatay. Or i was just only hallucinating, in fact i was not feeling well and medyo masama ang pakiramdam ko. I should ask art about it. Siguro naman hindi niya iisiping baliw ako no.

Matapos kong mag-ayos ay agad akong umalis patungo sa Main office ko. Medyo malapit lang naman dito sa bahay kaya mabilis akong nakarating. Bumaba ako ng sasakyan at agad na pumasok sa loob. Lahat ng aking empleyado ay magalang na bumati sa akin. I nodded and continue to pass through my door. Agad kong inasikaso ang aking laptop at iba pang aasikasuhin. Ilang oras ko din binusisi ang lahat hanggang sa napagpasyahan kong mag break muna. Napahilot ako sandali sa aking sintido dahil sa bigat ng pakiramdam. Kaya nagtimpla na lamang ako ng aking kape dito sa loob. I have my own coffee pantry dito, my mini kitchen din if ever i would love to cook food for myself. Umupo ako sa couch at maingat na sinimsim ang kape. Naisipan kong i on ang flat screen tv sa harap ko. Before ayoko nang TV even in my room doon sa pinas ay hindi ako nagpapalagay ng TV kahit nga sa sala noong mawala sina mom and dad ay napagpasyahan kong alisin iyon sa Mansion. Hindi naman sa hindi ko nakahiligan kundi ay ayokong marinig ang mga samo't saring mga balita na kadalasan ay hindi naman totoo at tumutugma. Nakakairita sa mata lalong lalo na sa taenga.

But now, i used to it na. Natutuhan ko na importante din pala ang TV minsan. Sometimes our best way to get closer to our enemy is to watch and hear their lies and platforms. Kaya nga mas lalo akong nahasa sa negosyo dahil iyong iba dito sa industry ay kahit alam nilang ikapapahamak nila sa mga kalaban nila ay pinipili parin nilang magpaka-tanga upang maka-enganyo lamang ng mga mamimili. Not knowing that the enemy did a great job because of their imbecility. Kaya ako never akong nagpa interview o sumali sa mga talk show gaya ng ibang mga negosyante. I was so full even before, dahil noong nangyari ang trahedya na iyon ay halos laman kami ng mga iba't ibang tv network, Internet's, tabloid, magazine at iba pa. We have been famous for the past years.

Habang hinihigop ko ang aking kape ay biglang nag-ring ang aking phone, it was Arthur. Agad ko iyong sinagot.

"Hi sweetheart sorry to bother you, aren't you busy right now,?" Tanong nito.

"Uhm, no it's okay i've done my work already, why? What's the matter,?" Sagot ko.

Dinig ko ang pagbuntong hininga nito, hudyat na my problema itong kinakaharap. Nagtataka ako kung bakit these past few weeks, Arthur was seemingly problematic. Hindi kaya sa parents na naman nito? But i thought were done success on pretending we are on a good terms. Hmm.

Hindi kaya alam na nila na nagpapanggap lang kami? O baka naman sasabihin nito na hindi ito ang naghatid sa kanya. Tssk naguguluhan ako. Habang nag-iisip ay bigla naman'g sumabat si Art sa kabilang linya

"I just wanted to talk to you," Saad nito.

Napasinghap naman ako dahil doon, hindi kaya totoo ang iniisip ko.

"I will be there in a minute," Dagdag nito sa kabilang linya. Napabalik naman agad ako sa aking huwisyo. After a minute of waiting, dumating din agad si Art. He seems unwell and bothered.

-

"What's wrong with you,?" I simply ask not minding of his state right now. But on the other hand i was also bothered. Bumuntong hininga muna ito bago naupo sa katapat kong couch. He directly look me in the eye. Tumaas naman agad ang kilay ko dahil sa inasta nito. Ilang minuto pa ang nagdaan bago ito nagsalita. Parang nagdadalawang isip pa ito bago nagsimulang magsalita. He looks weird.

"I-i just want to tell you, but please don't be embarrassed or upset. Okay?" Saad nito sa mahinahong bosses. Agad na kumunot ang noo ko dahil sa sinabi nito.

"Go on tell me,"

"Just marry me," He said out of the blue.

Never have i ever thought Arthur would go beyond our limitations, my lips parted as if im fully loaded. Talagang hindi ko inaasahan ang sasabihin niya. Akala ko ba malinaw sa kanya na hanggang kaibigan lang ang turingan namin sa isa't isa. Kaya nga ako pumayag sa alok niya na makipag-meet sa pamilya nito dahil ang usapan namin ay magpapanggap lang kami. At saka aware ito na hindi pwedeng magkatotoo dahil alam nitong ayaw ko ng commitment. Mas uunahin ko ang trabaho at paghahanap ng hustisya kaysa ang makipag-relasyon. Alam din nito na i am not for material girlfriend nor a wife. "You must be kidding," I suddenly utter in disbelief. Tinitigan ko ng taimtim si Art upang intayin ang kanyang pagbawi sa kanyang sinabi. But i only saw the eagerness. So i frustratedly yelled at him.

"What?! Are you out of you're mind,?" Hysterical kong tanong dito. Tila naramdaman naman niyang hindi na ako natutuwa sa kung ano man ang sinasabi niya. Samantalang pinipilit naman nitong pa kalmahin ako. Kaya kumalma muna ako at pinabigyan siya sa kanyang mga rason.

"Max, this is not for a show only i-i just want to protect you, because i do really care for you," Sabi nito sa bosses na nagsusumamo. Ako naman ay mas lalong nagtaka dahil sa mga sinabi nito. Hindi na ito para sa pagpapanggap namin? At saka, para daw protektahan ako? With whom? And why did he muttered of those? Ano ba ang alam nito, naguguluhan na ako.

Instead of fighting him, i asked him about last night.

"Can you tell me honestly? Who drove me home?" Tanong ko na tila nagpatigagal dito. Namutla naman agad ito dahil sa aking biglaang tanong. I was wonder why his face suddenly turn pale, as if he was caught off guard. My forehead wrinkled when he simply cannot answered my question. Damn!

"O-of course i did, im the one who drives you home, you're so tired last night and seems not feeling well, so you're unconscious on what's really happen, Why the sudden question,?" Sagot nito habang umuutal-utal. Tila hindi kombinsido sa kanyang sinasabi. Kaya't napatango na lamang ako at tinanong siya sa kanyang sinabi kani-kanina lamang.

-

-

-