GREAT PRETENDER

13

SAVIOUR ...

Matapos ang isang araw na pagkikita namin ng lalaking nagbibigay ng kakaibang pakiramdam sa akin ay hindi ko na muli itong nakita pa. My isang parte sa aking puso na pilit hinahanap siya. Minsan nakikita ko na lang ang aking sarili na nakaupo at kumakain mag-isa sa restaurant kung saan kami huling nagkita. I even search him around the mall. At talagang napaka-tanga ko sa isiping makikita ko muli siya. Hindi ko alam kung bakit ganito na lamang ang impact ng De Leon na iyon sakin. I almost forgot how to act on my own. Feeling ko parang napakalaki ng part na nawala sakin nung hindi ko na uli siya nasilayan. Pilit kong nilalabanan ang isang pakiramdam na pilit umuusbong sa aking diwa. I shouldn't feel this to De Leon. Kailangan habang maaga pa ay marapat na pigilan ko na ang aking sarili. Sa bibig nito mismo nanggaling na my hinahanap itong iba. And how dare i am to expect he will show up again knowing that he's into someone, or might be he is with his wife. The thought's of it makes a hard pang on my chest. Damn! Ako lamang mismo ang nananakit sa mismong sarili ko. Bakit ko pa nga ba hahanapin ang taong walang ibang ginawa kundi ang guluhin ako. Ang taong walang isang salita simula nung umalis ako ng pinas. Why do i always ended up looking for him.

Napasabunot ako sa aking buhok habang nakatunganga sa harap ng aking laptop. One week had pass pero hindi ko pa matapos tapos ang mga report na pinasa ng aking secretarya na kailangan kong pirmahan. Napaka distracted ko this week, my secretary was also asking if i am okay or even all my staff here in resto. Kasulukuyan kasi akong nasa resto where exactly most of the tourist's come and go. Dito ko naisipan na magpahinga subalit imbis na makapagpahinga ay mas lalo lamang akong nawawala sa sarili dahil sa lalaking hindi mawala wala sa aking isip. I cursed myself when i try to hide this unbearable feeling i had everytime i think about him. Isang taon na ang nakalipas at wala naman kaming nakaraan kaya bakit ko nga ba siya iisipin. Ngunit traidor ang aking puso. The more i tried to resist my feeling, the harder i fall for him deeply. Pero ang taong rason nito ay hindi ko alam kung my pakialam ba o wala. Minabuti ko na lamang na umuwi at magpahinga. At saka di ko naman magagawa ng mabuti ang aking trabaho dahil sa labis na distracted.

Habang nagmamaneho papunta sa bahay ay siya naman ang biglaan pag flat ng gulong ng aking sasakyan. The feeling i had inside worsened.

"Fvk, bakit ngayon pa,?" I cursed.

Agad kong tinawagan ang rescuer para mag pick-up ng aking sasakyan. At mag-aantay na lamang ako ng taxi pauwi. Habang nag-iintay ay sinuri ko ang paligid medyo madilim na at parang malayo-layo pa ako sa sakayan. Sigurado akong bihira lang ang mga sasakyang dumadaan dito. Kaya imbis na mag-intay ay minabuti ko na lamang na maglakad-lakad papunta sa sakayan ng mga bus at taxi.

-

Habang nag-lalakad ay bigla akong nakaramdam ng hindi maganda. Para bang merong taong sumusunod sa akin. Kaya napalingon ako sa aking likuran at ng makita kong walang tao ay napailing ako. Pinagpatuloy ko ang paglalakad at binilisan ko na lamang upang makarating na sa mismong sakayan. Ngunit no'ng sakto naman'g bumilis ang aking lakad ay siya naman ang pagbilis ng t***k ng aking dibdib. I felt that someone was following me, and it so creepy dahil kada lingon ko ay wala naman akong taong nakikita. Sa muli kong paglingon ay nakita ko na ang taong sumusunod sa akin. At hindi ko ito kilala, he look at me as if i am his treasure na kanina pa hinahanap. His eyes was like an addict, agad naman itong lumapit papalapit papunta sa aking kinaroroonan habang ako naman ay atras ng atras. He grinned while looking at me intently and smile like a devil. Damn! He even licked his lips like a fvking id**t. Kung sisigaw ako ay sigurado akong walang makakarinig sakin dahil nasa malayong lugar kami kung saan makikita mo ay pawang mga puno lamang. Meron din naman street lights na nagsisilbing ilaw sa gabi. Ngunit hindi ito sapat upang hindi ako kabahan. Sa hitsura ng lalaki ay alam kong wala itong sinasanto. Parang kahit ano mang sandali kung babalakin kong sumigaw ay handa itong sugurin ako. Ano ba ang makakaya ko sapagkat babae ako? Wala. Kaya ang ginawa ko na lang ay pinagtibay ang aking dibdib. At hinanda ang sarili sa kung ano man ang babalakin nito. Dahan dahan na itong lumalapit at akmang my kukunin ito sa bandang likuran ng bigla kong maisipang tumakbo. Binilisan ko upang hindi ako nito maabutan, habol hininga akong tumakbo upang hindi maabutan ng estrangherong lalaki. At dahil sa labis na pagtakbo ay napatid ako. Napa-daing ako dahil sa labis na sakit ng aking paa. Sumagad ang kirot ng bigla akong hablutin ng lalaking humahabol sa akin. Agad na bumuhos ang kaba sa aking dibdib. Ni hindi ko maigalaw ang aking mga paa dahil sa labis na kirot at sakit nito. Napasigaw ako ng ipitin nito ang aking binti gamit ang kanyang mga paa.

"H-heeelp, aaargggh, heeelp..." I shouted and hoping someone could hear.

"No one here can save you, this is my territory skimpy woman," Saad nito, ang mga bosses nito ay sadyang nakakatakot. Pwersahang hinablot nito ang aking mga kamay patalikod kung kaya't nabalian ako at napahiyaw na naman dahil sa sobrang sakit. Hindi ko na alam pa ang gagawin dahil wala ng lakas ang aking mga kamay at paa. Bumuhos ang aking mga luha dahil sa kawalan ng pag-asa. Gustong kong sumigaw ngunit tinakpan nito ang aking mga labi at pwersahang kinaladkad. Ngunit sa hindi sa inaaasahan ay isang lalaking ang aming nakasalubong. Nakasuot ito ng hood na jacket at mask kaya hindi ko nakita ang hitsura nito. Bigla naman bumilis ang aking puso ng unti unting lumapit sa amin. Pilit akong sumisigaw ngunit mas malakas ang lalaking naka hawak sa akin. Gusto kong sumigaw at humingi ng tulong. But my hopes turn into reality, the man in front of us started hitting the killer behind me. Napakabilis nitong gumalaw kaya mabilis din akong nakawala mula sa mga hawak nito. Paika ikang lumayo ako sa dalawa habang nagsusuntukan. Hanggang sa napurohan ang lalaking nang haras sa akin at tuloyang natumba ito at nawalan ng malay. Nanginginig akong napaupo dahil sa hapdi at tiyak na my bali kong paa. Napahagulgol ako ng makitang wala ng malay ang lalaki. Nagpapasalamat ako at dumating ang lalaking ito kundi ay my masamang nangyari na sakin. Agad naman akong niyakap nito, at tuloyan na nga'ng bumuhos ang lahat ng takot kanina sa aking dibdib at sa pagyakap nito ay ramdam ko ang isang pamilyar na presensya. The presence of a man who i keep on longing for was finally found.

"hush.. it's okay now, i'll promise you wont be hurt again," He said in a soft voice. Biglang tumigil sa pagtibok ang aking puso ng marinig kong muli ang bosses nito. I lifted up my head just to meet his deep fascinating eyes. And i confirmed. It was De Leon. Ang taong hinahanap hanap ko. Ang taong laman ng utak at puso ko. The feeling i had right was overwhelming i felt secured and safe in his arms. Dahan dahan niyang pinahid ang aking mga luha na patuloy bumubuhos sa aking mukha gamit ang kanyang mga daliri. At dahil sa kanyang ginawa ay tuloyan na akong napayakap dito. Tila nagulat naman ito sa aking aksyon kaya sandali itong natigilan hanggang sa niyakap na din ako nito pabalik. Mahigpit na mahigpit na parang animoy ayaw akong pakawalan. Sininghot niya niya ang leeg at pinatakan iyon ng munting halik. Agad naman akong nakaramdam ng kuryente ngunit hindi ko pa rin kinalas ang aking yakap sa kanya. Hanggang sa ito na ang kumalas at maigi akong tinitigan, mata sa mata. Para bang nanunuri ang mga titig nito. At hindi naman nagtagal ay nilakumos na nito ang mga nakaawang kong mga labi. Una ay banayad nitong hinalikan ang aking labi, at hindi naman ako makagalaw dahil sa tindi ng t***k ng aking puso. Parang anumang sandali ay aatakihin ako sa bilis ng t***k nito. His warm and sweet lips caress mine, he continue kissing me nilaliman nito iyon and then suddenly i felt the urge to respond. I kiss him back that make him astounded a minute. But i didn't mind after all. Hinagod nito ang aking mga likod at ang aking kamay naman ay dahan dahang napaangat sa batok nito. I even caress his hair that make him groaned. Hanggang sa lumalim na talaga ang aming halikan na agad naman nagpainit sa aking nararamdaman. I knew he'd feel also the same way, ngunit sa hindi inaasahan ay tinigil nito at gayun na lamang ang pagkapahiya ng tumitig itong mabuti sa aking mukha. Embarrassment crept all over me. Alam kong namumula ako ngayon dahil sa hiya. At mas lalo akong napahiya dahil imbis na magalit o ano ay para pa akong nanghinayang nung sandali nitong itigil. Fvking goodness! What the hell. He caress my face gently and kiss at me on the forehead. Napapikit ako dahil sa kanyang ginawa. The sensation was too good to handle. Ramdam ko ang sensiridad sa bawat halik nito. Napangisi ito sandali at hinawakan ang aking mukha sabay sabing.

"Ohh damn, baby this is not the right place.. Let's go, i'll take you home.." He suddenly utter, agad naman akong napalingon-lingon sa paligid at tila parang binuhusan ng malamig na tubig ng makitang nasa kalagitnaan pala kami ng kalsada. Masyadong madilim na din ang paligid. Kung iyong titingnan ay talagang nakakatakot kapag ikaw lamang mag isang naglalakbay rito. Kinarga naman ako nito at saka nagsimulang maglakad, wala naman akong imik dahil sa nahihiya ako at hindi ko talaga alam anong gagawin o sasabihin, I find myself stupid damn. Habang naglalakad ay panaka-nakang sumusulyap naman ito sa akin habang ang mga labi ay nakaarko ng isang ngiti. Parang my kung anong paro paro naman ang siyang nagliliparan sa aking tiyan ng makita ko magkabilang biloy nito. He was so fvking attractive, so handsome. I couldn't let out my gaze. Talagang na mesmerized ako sa napakagwapo nitong mukha. He look like a thai model and actor Mark Prin. Damn it. Para akong lutang na hindi ko maintindihan habang matamang nakatitig sa napakaguwapo nitong mukha. Ngunit bahagya naman akong natigilan ng bigla itong lumingon sa akin kung kaya't nakita at nahuli nitong nakatitig akong maigi dito. Agad ko naman'g binawi ang aking tingin at umarte na parang wala lang. Again the embarrassment hits me. Siguro inaakala nitong hangang hanga ako dito. Which is true. Fvksht! Napangisi naman ito ng nakakaloko habang umiiling iling.

"I knew that im handsome enough to not stare, so don't be embarrassed. Just continue staring and mesmerizing the overlooking view.." Sabi nito sa nakalolokong bosses. Hindi ko alam kung mahihiya ako o matatawa dahil sa sinabi nito. However i found myself smiling kahit sa mga simpleng banat nito. Iba talaga kapag isang De Leon na ang bumabanat. His words were like a drugs that keeps my sanity away. Ganun din ang mga yakap nito at halik.

Hindi ko na namalayan na nakarating na pala kami sa kotse nito at dahan dahan ako nitong pinasok paupo sa shotgun seat ng Bugatti nito. Inilibot ko ang aking tingin sa loob napanganga naman ako dahil sa labis na ganda nito. At ang amoy ng loob ay talagang nakaka-adik sa ilong. Hindi gaanong matapang at sobrang ganda sa aking pang-amoy. Bahagya akong umayos ng upo ng makitang pumasok na ito sa loob. He was so full of superiority ang mga galaw niya na akala mo ay hari ng isang Palasyo. Pagkatapos nitong ayusin ang seatbelt nito ay sandali itong natigilan at saka tumingin sa gawi ko. Nagtaka naman agad ako kung bakit.

"W-why? Is there anything wrong,?" Tanong ko habang nauutal. Sht! Baka mamaya isipin nitong kinakabahan ako sa presensya nito. Which is true naman. Damn.

"Your seatbelt," He said using his cold baritone voice. Saka ito biglang tumingkayad upang isuot nito sa akin ang seatbealt. My heart beats fast than it's normal because of what his sudden doing. Pati ang paghinga ko ay pinigilan ko na rin. I felt the tingling sensation whenever his skin touches mine. Fvk! My knees got trembled and also my nevers were shaking. Damnit.

Agad akong natuod at hindi nakagalaw ng dahan dahan itong umangat ng tingin sa akin. Parang biglang humina ang ikot ng mundo sa amin. Dahan dahan naman niyang hinawakan ang aking mukha at mahinang hinaplos ito.

"You never fail to amused me, You are the most beautiful woman i've ever seen," He utter, ilang sigundo pa ako nitong tinitigan hanggang sa bumalik na ito sa puwesto at nagsimula ng magmaneho. Wala akong nasabi sa mga sinabi niya. I was lost for words.

Nakarating kami sa aking bahay ng hindi ko namalayan dahil sa nakaidlip ako. Pagmulat ko ay nasa labas na kami. Agad akong nag-ayos ng mamalayan kong nakatingin lang ito ng taimtim sa akin. When i averted my eyes up to him, i saw how he smile at me mischievously. Heto nanaman ang pakiramdam na parang my mga paru-paro sa aking kaloob looban. Hindi ko na rin naiwasang mapangiti. Though it's quite odd for me to show my smile because fortunately i really felt the embarrassment by doing it. Never have i ever imagined i would find myself giving up to those things i didn't do.

"Pasok ka muna sa loob," Sabi ko.

Agad naman itong pumasok sa loob hanggang sa inaya ko itong maupo muna.

"I'll just go and get some food," Paalam ko.

Ngumiti naman ito saka tumango. Tila para naman akong nahalina bigla sa kanyang pag-ngiti. The way he smile at me para akong kinikiliti na hindi mawari. Agad akong pumunta ng kusina upang kumuha ng makakain. Naghanda lamang ako ng roast beef and garlic chicken with lemonade. Alam ko kasing hindi pa ito kumain ng hapunan. Ako din naman, sa dami ba naman ng nangyari kanina ay hindi ko na alam pa kung nagugutom ba ako hindi. Pagkatapos kong maihanda lahat ay bumalik na ako sa kinaroroonan nito. Nadatnan ko itong nakatayo at tahimik na pinapanood ang labas ng aking maliit na veranda. Inalagay ko muna ang aking hinanda sa maliit na mesa sa gitna ng living room. Pinuntahan ko siya sa labas at nadatnan kong nakatingin itosa itaas. He was watching above the moon. It is definitely beautiful and aesthetic. The vibes of it looks calm and prestigious. Hindi ko alam na my igaganda pa pala ang gabi ngayon. And when i darted my eyes on the man beside me. I caught him looking at me too. Agad na bumilis ang t***k ng aking puso. Para akong hihimatayin dahil sa kaba at sa hindi maintindihan na damdamin. Napatingin ako sa mga mata niyang kay lalim. Punong puno ng emosyon. Para bang matagal na itong naghahangad ng isang bagay na hanggang ngayon ay hindi parin nito makuha o maabot. Ngunit sa kabila niyon ay isang madilim na anyo. Alam kong my mga galit at poot sa kanyang mga mata kaya alam kong may pinagdadaanan ito. At kung ano man iyon, wala na akong karapatan dun. Bigla akong nakaramdam ng pait sa kaisipang yon. Iniwas ko ang aking tingin dahil sa tensyon. Tumingala uli ako sabay sabing.

"The moon looks amazing isn't it,?" I asked out of blue.

"It is, I feel like i want to own it, hold it like it was mine.. mine alone..," He said while looking up above.

Napatigil ako dahil sa sinabi nito. Wondering if he was referring to someone. I was planning to give him a joke but he continued.

"But sad to say i can't.. The moon isn't belong to someone like me," He muttered as if he was used to it. I felt a pang on my chest when he utter those words. Ewan ko kung bakit nakaramdam ako ng kaunting kirot at panghihinayang sa kanyang sinabi.

"But someday, if i will be given a chance.. I'll prove to that moon that i am way much better than the other," He continuously murmured. The way siya magsalita ay para bang my hugot ito sa buhay. Ano ba ang drama nito? O baka naman broken hearted lang ito kaya ganito na lang ang mga pinagsasabi niya.

"Tara muna sa loob, let's have some dinner," Pag aya ko sa kanya. He nodded.

lalakad na sana ako papuntang kusina ng bigla na lamang nitong hatakin ang aking braso pabalik. Mahina lamang iyon ngunit nahila niya padin ako. Agad naman akong nagtaka at napatingin sa nakahawak niyang kamay sa aking braso. His warm, hard and rough hand was so familiar. Para bang sa panaginip ko. Iyong lalaking palaging napapanaginipan ko. Ang lalaking ilang gabi ko nang nararamdaman sa aking tabi habang natutulog. But no, it's impossible. De leon wont do that.

Ang isang kamay nito ay dahan dahang hinaplos ang aking pisngi. Ramdam ko ang init at tigas ng mga palad nito. Napapikit ako sa labis na tensyon na hatid nito sa akin. Para bang ano mang sandali ay mawawala ako sa aking isip at katinuan. Haplos niya pa lang ay para bang sinisiliban na ako sa loob.

"I am so fvked up.. Maxine," He whispered.

"I couldn't just wait and watch you disappear,"

"Mamatay muna ako bago ka nila makuha.."

Naguguluhan man sa mga sinabi nito ngunit hindi ko na naisip pang itanong dahil sa bigla na lamang nito sinalakay ang aking nakaawang na mga labi habang nakapikit ang aking mga mata. Damang dama ko ang uhaw sa kanyang mga halik. The tingling sensation was limitless. I've felt the burning fire become more intense and wider. Hindi ko na alam ang gagawin. Hanggang sa patuloy lang ito sa paghalik sa akin. Napakapit ako sa laylayan ng polo nito at tanging mga kamay lang nito sa aking likod at batok ang siyang sumusuporta sa akin upang hindi tuloyang mag collapse. Damn it.