หม่ามี้ขาคืนดีกับคุณป๋าเถอะ

ตอนที่ 10

ทอฝันอยากให้แหวนคู่นี้เป็นแหวนแทนใจ อยากให้เขาสวมมันไว้ตลอดเวลา เขาจะได้รู้สึกว่ามีเธออยู่ใกล้ ๆ และเธอก็จะสวมอีกวงไว้ตลอดเวลาเช่นกัน แหวนสองวงนี้จะเป็นตัวแทนความผูกพันของเขาและเธอ

เมื่อได้ของขวัญที่ถูกใจแล้ว ทอฝันจึงกลับบ้าน วันนี้เธอตั้งใจจะหมักผม มาสก์หน้า และบำรุงผิว เธออยากทำตัวเองให้ดูดีในตอนที่ไปเจอเขา อยากให้เขาชื่นใจในตอนที่อยู่ใกล้เธอ

พอต้องทำอะไรหลาย ๆ อย่างตลอดทั้งวัน เวลาจึงผ่านไปเร็วมาก เมื่อถึงเวลาค่ำ ทอฝันรีบเข้านอน พรุ่งนี้เธอจะได้ตื่นขึ้นมาอย่างสดชื่น ใบหน้าจะได้อิ่มเอิบผ่องใส

วันนี้เป็นเช้าที่สดใสที่สุด ทอฝันตื่นขึ้นมาด้วยความสดชื่น อาบน้ำและสวมเดรสชุดใหม่ที่เพิ่งซื้อมาเมื่อวาน ก่อนออกจากบ้านก็ไม่ลืมที่จะหยิบกล่องของขวัญกล่องเล็กใส่ลงในกระเป๋าถือ แล้วขับรถออกจากบ้านด้วยใบหน้าเปื้อนรอยยิ้มตลอดเวลา

ทอฝันวางแผนเอาไว้ว่า เธอจะไปเปิดร้านช่วงเช้า และจะออกไปหาซื้อของสดที่ซูเปอร์มาร์เก็ตช่วงบ่าย เพื่อจะนำไปทำอาหารให้เขากิน เธอมีเมนูในใจแล้ว มีแต่ของโปรดของเขาทั้งนั้น เขาจะต้องชอบแน่นอน

ทุกอย่างเป็นไปตามแผนที่เธอวางไว้ หลังจากสั่งงานลูกน้องเรียบร้อยแล้ว ทอฝันจึงออกมาจากร้านเพื่อไปซื้อของที่ซูเปอร์มาร์เก็ต เธอไม่ได้โทรหาจิรายุ ไม่ได้ส่งข้อความไปหาเขา เพราะคิดว่าพอถึงเวลานัดก็ต้องเจอกันอยู่แล้ว อีกอย่าง ระหว่างนี้เขาอาจจะทำงานอยู่ก็ได้ เธอจึงไม่อยากรบกวนเขา กระทั่งซื้อของเสร็จเรียบร้อย ทอฝันกลับขึ้นมานั่งบนรถ เธอมองนาฬิกา พอเห็นว่าเลยเวลาเลิกงานมาราว 15 นาทีแล้ว เธอจึงส่งข้อความไปหาเขา

ทอฝัน : จิจะกลับห้องกี่โมง ฝันจะได้ไปรอที่ล็อบบี้

หลังจากส่งข้อความไปถามเขาแล้ว ทอฝันก็นั่งรอคำตอบ เธอจ้องหน้าจอมือถืออยู่ตลอด เผื่อว่าเขาส่งข้อความมา เธอจะได้อ่าน และตอบกลับได้ทันที แต่รอเกือบห้านาที เขาก็ยังไม่ตอบข้อความ

“ขับรถไปรอแถวคอนโดดีว่า” เขาอาจเคลียร์งานยังไม่เสร็จ ถ้าเธอรอเขาตอบข้อความ อาจจะทำให้ไปถึงคอนโดของเขาช้า เพราะพอถึงเวลาเลิกงาน รถน่าจะเริ่มติดแล้ว

ทอฝันวางโทรศัพท์ลงบนเบาะข้าง ๆ เธอตัดสินใจขับรถไปยังคอนโดของจิรายุ รถติดอย่างที่คิดไว้จริงด้วย ยังดีที่เธอขับรถออกมาจากซูเปอร์มาร์เก็ตโดยไม่รอคำตอบจากจิรายุ ไม่อย่างนั้น กว่าจะถึงคอนโดของเขาก็คงใช้เวลาอีกนาน

นอกจากรถติดแล้ว อยู่ดี ๆ ฝนก็ตกลงมา เมื่อฝนตก รถก็ติดหนักกว่าเดิมอย่างไม่ต้องสงสัย จุดหมายปลายทางที่เห็นอยู่ไม่ไกล จึงต้องใช้เวลามากขึ้นเพื่อไปให้ถึง เมื่อรถคันหน้าไม่ขยับเลย ทอฝันจึงล้วงเอาโทรศัพท์ขึ้นมาจากกระเป๋าถือที่วางอยู่บนเบาะข้าง ๆ ขึ้นมา

จิรายุยังไม่ตอบข้อความ

ทอฝันถอนหายใจบางเบา...อยากโทรหา แต่อีกใจก็กลัวว่าจะรบกวนเขา ดูจากสถานการณ์รถติดที่เธอเผชิญอยู่ก็น่าจะใช้เวลาอีกนานกว่าจะไปถึงคอนโดของเขา ทอฝันจึงเลือกที่จะรอให้เขาตอบกลับมาดีกว่า

ทอฝันขับรถเคลื่อนตามคันหน้าไปเรื่อย ๆ กระทั่งใกล้จะถึงทางเข้าคอนโดของจิรายุ นี่เป็นเส้นทางที่เธอขับมาเมื่อวันก่อน แต่ต้องขับเลยผ่านไป เพราะเขาต้องการพักผ่อน พอคิดถึงวันนั้น หัวใจก็วูบโหวงเจ็บแปลบ

ทอฝันรีบสลัดความรู้สึกนั้นออกไป วันนั้นเธอมาโดยไม่บอกเขาก่อน และเขาไม่รู้ว่าเธอมาด้วย เขาจึงบอกว่า เพลีย อยากพักผ่อน และเธอก็เป็นฝ่ายเลือกกลับไปเอง แต่วันนี้เขานัดเธอมาหา เธอกับเขาจะได้พูดคุยกัน จะมีช่วงเวลาอ่อนหวานสุขใจ เธอควรลืมเรื่องวันนั้นไป แล้วเก็บเกี่ยวความสุขในวันนี้ดีกว่า

เสียงเตือนข้อความเข้าทำให้ทอฝันรีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาจากเบาะข้าง ๆ

เพราะรถยังติด ไม่ขยับไปไหน ทอฝันจึงสามารถปัดนิ้วเปิดหน้าจอ เพื่ออ่านข้อความได้

ที่รักของคุณ : กลับดึกหน่อยนะครับ พอดีมีประชุมด่วน

ดวงตาสุกใสและใบหน้าเปื้อนยิ้มหม่นลง

ทอฝัน : ค่ะ เสร็จแล้วโทรมาบอกด้วยนะ...ฝันรออยู่

ที่รักของคุณ : ครับ

ทอฝันถอนหายใจเฮือกใหญ่ วางโทรศัพท์ไว้ที่เดิม รถเริ่มเคลื่อนตัวอีกครั้ง และคราวนี้เธอขับรถมาจนถึงทางเข้าคอนโดของจิรายุได้แล้ว ทอฝันเลี้ยวเข้าไปจอดในบริเวณที่จอดรถสำหรับแขกของเจ้าบ้านที่อาศัยอยู่ในคอนโด

เพราะเขาไม่อยู่ ทอฝันจึงขึ้นห้องไม่ได้ หญิงสาวจึงนั่งรอบนรถ นั่งมองดูสายฝนที่โปรยสายนอกหน้าต่างรถ เวลาผ่านไปเรื่อย ๆ ฝนยังคงโปรยปรายเป็นละอองเบาบาง ทอฝันยังคงมองสายฝนอยู่เหมือนเดิม...ยิ่งมองก็ยิ่งเศร้าในใจ