4 ปล่อย
ถนนตรงหน้าพร่ามัวทั้งที่ฝนหยุดตกแล้ว ไฟส่องสว่างสองข้างทางสว่างไสว แต่ทอฝันกลับรู้สึกว่าหนทางช่างมืดมน สองมือกำพวงมาลัยไว้แน่น บังคับรถขับเคลื่อนไปข้างหน้าช้า ๆ ยากเหลือเกิน มันยากเกินกว่าจะพาตัวเองเดินหน้าต่อไป เธอควรหยุด หยุดเสียแต่ตอนนี้ ก่อนจะเกิดการสูญเสียขึ้น
ทอฝันเปิดไฟเลี้ยวซ้าย ชะลอรถจอดข้างทางด้วยความระมัดระวัง กระทั่งรถจอดสนิท เธอจึงปล่อยโฮออกมาอย่างสุดจะกลั้น
...สามชั่วโมงเต็มกับการรออยู่ในรถที่จอดอยู่หน้าคอนโดของเขา รอด้วยความเต็มใจ รออย่างมีความหวัง ไม่ทักแชทถาม ไม่โทรหา เพราะคิดว่ายังไงเขาก็ต้องมาตามนัด แต่จนแล้วจนรอด เขาก็ไม่ติดต่อกลับมา คนรอจึงกระวนกระวาย เพราะคิดว่าสามชั่วโมงมันนานเกินพอแล้ว เธอจึงตัดสินใจส่งข้อความทักถามเขา
ทอฝัน : จิ...ฝันรออยู่นะ
หลังจากส่งข้อความไปแล้ว คนรอก็นั่งจ้องหน้าจอรอคำตอบ เขาอ่านข้อความแล้ว แต่ไม่ตอบทันที มันก็เหมือนกับหลาย ๆ คร
