ตอนที่ 07 เดิมพันด้วยร่างกาย NC+++

1784 Words

EP 07 "แล้วถ้าฉันสยบนายได้ นายจะทำตามที่พูดจริงๆใช่มั้ย? " "ฉันไม่ชอบพูดอะไรซํ้าๆ" มือหนาจับร่างเธอผลักออกไม่ใยดี แววตาดุร้าวมองคนตัวเล็กด้วยความท้าทาย "ฉันขอให้นายไม่คืนคำ" ดวงตาคู่สวยฉายแววจริงจัง มือบางสะบัดผ้าห่มผืนหนาออกไร้ความเขินอายใดๆ โชว์เรือนร่างอรชรน่าจับกดสู่สายตาหิวกระหาย หมับ! เธอผลักร่างหนาไปติดกับผนังห้อง เรียวแขนคู่สวยโอบลำคอหนาเอาไว้แล้วโน้มใบหน้าคมคายลงมา เงยหน้าขึ้นสบตากับชายหนุ่ม เรียวลิ้นกวาดเลียชิมตามผิวปากด้วยท่าทางยั่วยวนหน้าหลงไหล เธอใช้ลิ้นชอนไชตามเรียวปากชายหนุ่ม ส่งผลให้พระรามตอบกลับเธอด้วยการใช้ลิ้นหยอกล้อกันสลับกับบดจูบอย่างรุนแรง จ๊วบ จ๊วบ! "อื้อ! ..อื้มม" พิมเสนกดจูบตอบไม่ยอมแพ้ ถึงแม้จะเริ่มหายใจไม่ออก มืออีกข้างผละออกจากลำคอ ลูบไล้ลงมาตามแผงอกกว้างเขี่ยเม็ดแข็งๆเป็นไตเล่น แล้วเลื่อนลงมาถึงแก่นกายมันวาว.. "อ๊ะ..แค่กๆ" เธอหายใจเหนื่อยหอบเมื่อถูกรุกเร้ารุนแรง จนต้องเป็นฝ่ายผละออก "มีปัญญาแค่นี้? " พระรามเย้ยหยันคนตัวเล็ก ที่หน้าตาแดงกํ่าเพราะถูกแย่งอากาศหายใจ มุมปากมีคราบนํ้าลายเปื้อนอยู่ "...." พิมเสนที่ถูกท้าทาย โถมเข้าหาร่างหนาอีกรอบเธอคุกเข่าลงตรงหน้าระหว่างท่อนขากำยำพอดี มือบางค่อยๆจับแก่นกายอวบใหญ่มาตะลอมเลียตั้งแต่โคนขึ้นมาเรื่อยๆราวกับว่ามันเป็นไอติมรสโปรด "หื้ม" มือหนาสอดเข้าท้ายทอยเธอ ลูบไล้ตามรำคอระหง ความวาบวามถาโถมเข้ามาไม่หยุดหย่อน เธอใช้เล่นเขี่ยหัวหยักอมชมพูเล่นไปมาพลางช้อนตามองใบหน้าหล่อเหลา มือบางเริ่มชักขึ้นลงเป็นจังหวะ จ๊วบ!! "ซี๊ดดด.." ชายหนุ่มคำรามออกมาเมื่อถูกดูดหัวหยักเข้าให้ มือหนาเปลี่ยนเป็นขยํ้าเรือนผมเงางามระบายความเสียวซ่าน ก่อนจะช้อนร่างเธอขึ้นแล้วอุ้มร่างเล็กเดินไปทิ้งลงที่เตียง พระรามตวัดร่างกายขึ้นคร่อมเธอมือหนาจับแก่นกายเตรียมจะจ่อใส่ร่องแคบอีกครั้ง แต่กลับโดนพิมเสนจับมันไว้เธอผลักพระรามเป็นฝ่ายใต้ร่างแทน เรียวขาคู่สวยขึ้นควบเอวสอบ "ถ้านี้มันคือเกมส์ ฉันขอเป็นผู้ล่าส่วนนายเป็นเหยื่อก็แล้วกันนะ.." พิมเสนยื่นหน้าไปกระซิบที่ข้างหู เรียวนิ้วกรีดลงที่ผิวแก้มสาก เธอดึงมือหนาลุกขึ้นนั่ง กลายเป็นว่าทั้งสอนั่งช้อนตักกัน "...ถ้าคิดว่าล่าเหยื่ออยู่หมัดก็เอาเลย" "ฉันเอาแน่.." พิมเสนกัดปากยั่วยวนคนตรงหน้า ทำเอาพระรามใจสั่น เขาทนกับท่าทางยั่วยวนของเธอไม่ไหว จนต้องประกบจูบเธออีกครั้ง มือบางที่กำลังวกวนอยู่กับแก่นกายอวบใหญ่เธอค่อยๆจับหัวหยักมาจ่อเข้าที่ร่องแคบ แล้วค่อยๆกดสะโพกลงช้าๆจนสุดโคน.. "อือ!! " สะโพกงามงอนกดแช่มันไว้แบบนั้น เธอจุกแน่นจนนํ้าตาเล็ด โพรงปากหอมหวานยังคงแลกลิ้นกับพระรามอย่างเมามันส์ "อ๊า..." เมื่อผละจูบออก ใบหน้าห่างกันไม่ถึงคืบ เรียวขาคู่สวยก็ขยับปรับท่าไหม่เธอตั้งขาเป็นรูปตัวเอ็มเปิดรับแก่นกายเข้ามาลึกกว่าเดิม "สกิลยังด้อยอยู่นะ ไม่ได้ครึ่งผู้หญิงที่ฉันเคยเอามาเลยซักนิด" "น..นายช่วยเงียบๆ หน่อยได้มั้ย" "จูบปิดปากฉันสิ บางทีฉันอาจจะเงียบ" พิมเสนมองคนตรงหน้าไม่พอใจ เธอเริ่มขยับเอวเป็นจังหวะเนิบนาบ บดขยี้จุดเสียวเบาๆทุกจังหวะการสอดใส่สร้างความกระสัน รัญจวนใจราวกับล่องลอยในอากาศ "อ๊าาาา...อ๊ะ! " เสียงหวานครวญครางไกล้ๆใบหน้าคมคาย เมื่อเห็นใบหน้าจิ้มลิ้มเซ็กซี่ราวกับแม่เสือสาวเขาไม่รอช้าฝังจมูกโด่งลงที่ซอกคอระหง ฟันแหลมคมขบเม้มทับรอยเดิม เกิดเป็นสีเข้มอีกหนึ่งระดับ มือบางเลื่อนไปจับมือพระรามเอาไว้ เธอจับมือเขามาบดขยี้หน้าอกอวบอิ่มอย่างอ้อยอิ่ง "พระราม..น..นายเสียวไหม" "ขอแรงกว่านี้.." พระรามที่กำลังคลอเคลียอยู่ลำคอระหง กระซิบที่ข้างหูเบาๆ ร่างบางที่เหงื่ออาบเนื้อตัวขาวโพลนมันวาว กระเด้งกระดอนแรงขึ้นกว่าเดิม เมื่อเธอเร่งจังหวะตามคำขอชายหนุ่ม ริมฝีปากอมชมพูน่าลิ้มลองก้มลงมาคลอเคลียกับลำคอพระรามเช่นกัน เธอเลียตะลอมขบเม้มเบาๆเล่นเอาคนถูกหยอกล้อสะดุ้งจั๊กจี้เผลอยิ้มออกมา "ย..ยัยผีดิบ..อื้มมส์" ตั๊บบบ!!! ๆๆๆๆๆๆๆ เอวบางกระแทกลงเป็นจังหวะเน้นๆ เธอระบายความเสียวด้วยการกวาดแขนโอบกอดเอวสอบแน่น ใบหน้าซุกไซร้อยู่กับลำคอชายหนุ่ม "อ๊ะ...อ๊าๆๆๆๆ...ท..ทำไมนายต้องเรียกฉันแบบนั้นด้วยล่ะ.." พิมเสนกระซิบถามเบาๆ "แล้วคนบ้าอะไรขาวเหมือนกับผีดิบแบบเธอกันล่ะ" "บ..บ้า..ฉันขาวๆแบบนี้แล้วนายไม่ชอบหรอ? " ใบหน้าจิ้มลิ้มผละออกจากลำคอ เธอสบตากับพระรามด้วยแววตาขี้อ้อนราวกับลูกแมวน้อย... มารยาหญิงมีเท่าไหร่งัดออกมาให้หมด... "ไม่.." พระรามปฏิเสธหน้าตาย พร้อมกับเบือนหน้าหนี "แน่ใจ แต่ฉันเห็นนายมองฉันปานจะกลืนกินเชียวนะ" พิมเสนฉีกยิ้มบางๆส่งให้ชายหนุ่ม เอวบางยังคงกระแทกไม่หยุด ทั้งพูด ทั้งหัวสั่นหัวคลอนไปด้วย "เป็นบ้ารึไง เธอหลงตัวเองไปแล้ว" "หรือจะให้ฉันหลงนาย..? " "...." เรียวคิ้วขมวดยุ้ง พระรามมองเธอด้วยแววตานึกชอบใจ อยู่ๆก็แปลงร่างเป็นแม่เสือสาวในร่างแมวซะงั้น? "แต่ถ้าฉันเกิดหลงนายขึ้นมาจริงๆ แล้วนายจะรับผิดชอบมั้ย.." "ก็ลองหลงมาดูสิ จะได้รู้คำตอบ" เล่นมาเล่นกลับไม่โกง มือหนาบีบเค้นหน้าอกอวบอิ่มเล่น แล้วก้มหน้าดูดเม้มยอดอกอมชมพูตะลอมเลียกินทั้งหัว "อ๊ะ...อื้มมส์.." ปั๊บบบบบ!!! ๆๆๆๆๆๆ มือบางขยํ้าเรือนผมดกดำเร้าๆระบายความเสียวซ่าน ท่อนเนื้ออัดแน่นเต็มช่องท้องเธอจนจุก นํ้ากามปะปนกับเลือดสีแดงสดไหลออกมาไม่หยุด เกิดกลิ่นคาวอบอวลไปทั่วห้อง ปะปนกับเสียงสะท้อนกึกก้องของสองร่างที่กำลังฟาดฟันกันบนเตียง ร่างเล็กที่กำลังจะถึงจุดสุดยอดออกแรงดันร่างหนาล้มลงบนเตียง เธอสอดนิ้วเข้าประสานกับมือหนาไว้แน่น "ดูเหมือนว่าเธอจะแพ้ฉันซะแล้วนะ..พิมเสน" พระรามที่รับรู้ถึงความคับแน่นขึ้นเรื่อยๆ เย้ยหยันคนตัวเล็ก "ด...เดี๋ยวสิ..ฉ..ฉันขอเวลาคืนเดียว" "นี้เธอจะเอาฉันทั้งคืนเลยรึไง? " "จนกว่าฉันจะชนะนายได้.." ใบหน้าหวานเหยเก เธอปวดหนุบๆที่ร่องแคบ ริมฝีปากครางกระเซ้าไม่เป็นศัพท์ ความเฉอะแฉะระหว่างจุดเชื่อมยังผลิตนํ้ากามออกมาอยู่เรื่อยๆ "ตายคาเตียงฉันไม่รับผิดชอบแล้วกัน.." "...คนอย่างนายก็ไม่เคยรับผิดชอบอะไรอยู่แล้วนิ" ใบหน้าหวานตอนนี้เปื้อนไปด้วยคราบนํ้าตา เธอจุกจนแทบจะขาดใจแต่มันก็หยุดไม่ได้ "รู้ไว้ก็ดี.." "...." พิมเสนไม่ตอบกลับอะไรเธอหมดแรงฟุบหน้าลงระหว่างรำคอหนา เอวบางอ่อนแรงลงเรื่อยๆ.. "หึ...หมดฤทธิ์แล้วรึไง? " "...." พิมเสนพูดอะไรไม่ออก เธอนอนแน่นิ่งไปต่อไม่ได้ ความเหนื่อยที่สะสมมาทั้งวันทำให้เธอไร้เรี่ยวแรงสู้ นํ้าตาไหลพรากลงมาสมเพชตัวเองที่ปากดี แต่ทำอะไรคนอย่างพระรามไม่ได้แม้แต่น้อย เธอท้าทายเขาเอง และมันคงต้องเป็นแบบที่เธอพูดไว้ตั้งแต่แรก คลิปบ้าๆนั้นคงถูกปล่อย.... "ฮึก...ฉันยอมแพ้นายแล้ว" "เมื่อกี้ยังอวดดีอยู่เลย" "ฉันไปต่อไม่ไหวจริงๆ นายอยากจะทำร้ายฉันยังไงก็เชิญ แต่ฉันยังยืนยันคำเดิมว่าฉันไม่ได้ทำ.." พิมพ์เสนพยายามผละร่างกายลุกขึ้นจากร่างหนาแต่กลับโดนพระรามตวัดขึ้นคร่อมร่างเธอแทน ทั้งๆที่จุดเชื่อมยังคงสอดใส่กันอยู่.. "ฉันจะให้โอกาสเธอก็ได้...เหมือนที่เธอบอกฉันไว้ตอนแรก" พระรามมองเรือนร่างอรชรด้วยความติดใจ ถ้าจบกันด้วยการปล่อยคลิป มันจะสนุกต่อได้ยังไง? "....." "แต่ถ้าเธอเป็นคนทำจริงๆ ฉันลงโทษเธอหนักกว่านี้แน่.." "น..นายพูดจริงๆใช่มั้ย" "จริงสิ :) " เหมือนเธอมีหวังอีกครั้ง พิมเสนพยายามผละร่างหนาออกแต่กลับโดนพระรามกดมือเธอไว้กับเตียงแน่น "เราจบเกมส์บ้าๆนี้แล้ว..น..นายควรกลับไป" "ฉันยังไม่เสร็จ" พระรามตอบอย่างไม่พอใจ เอวสอบเริ่มอัดกระแทกแก่นกายใส่ร่องแคบหนุบหนับชื้นแฉะอีกรอบเป็นจังหวะถี่ๆ ตั้บบ!!! ๆๆๆๆๆๆ "อ๊ะ..โอ๊ย..พ..พระราม...เบาๆ" เรือนผมกระจัดกระจายยุ้งเหยิงแผ่ขยายเต็มเตียง ร่างขาวใสกลับกลายเป็นแดงระเรื่อ เพราะแรงอัดกระแทกที่รุนแรงขึ้นเรื่อยๆ.. ยิ่งจะเสร็จยิ่งเสียวเข้าไปใหญ่... "อื้มมส์..ซี๊ดดด" แก่นกายแข็งดั่งท่อนเหล็กตอกอัดความหื่นกระหายใส่ร่างบางไม่ยั้ง ตามกรอบหน้าเกิดเหงื่อผุดขึ้น ใบหน้าหล่อเหลาเหยเกเชิดขึ้น ริมฝีปากหยักเม้มเข้ากันเป็นเส้นตรง ตามท่อนแขนเกิดเส้นเลือดปูดโปน รอยสักเพิ่มความดิบเถื่อนในตัวให้เขา พิมเสนบีบมือหนาแน่นเธอแอ่นสะโพกรับแรงกระแทก หลับตาแน่นปล่อยหยดนํ้าตาหยดแล้วหยดเหล่าออกมา มาถึงตอนนี้เธอพึ่งเข้าใจถึงคำว่า เสียวจนร้องขอชีวิต.. ปึก! ปึก! ปึก! ๆ "อ๊ะๆๆๆ..กรี๊ดดดดด..! /อื้มมส์" พระรามเกร็งกระตุกปล่อยในอย่างเผลอตัว ชายหนุ่มถอดแก่นกายออกล้มตัวนอนแผ่หลาบนเตียง พิมเสนที่นอนหอบหายใจหน้าท้องเกร็งกระตุกเร้าๆปล่อยนํ้าสีขาวออกมาจากช่องทางรัก ร่างบอบบางไร้เรี่ยวแรงแม้แต่จะลุกนอนสลบสไหลบนเตียง เปลือกตาคู่สวยค่อยๆปิดลงพร้อมความรู้สึกผิดต่อเพื่อนรัก มันเจ็บทั้งกายและใจ... . . ปกติเหยื่อวิ่งเข้าหาตอนนี้เสือวิ่งเข้าหาเหยื่อแล้วหรอคับ5555555555555555 Next.. "อย่าดื้อสิครับ"

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more