Shifting Glances

KABANATA 27

Walang pagsidlan ang inis at galit na nararamdaman ko. Ilang minuto na ang lumipas nang umalis si Leon Salvatore kanina dahil bigla itong tinawagan ng kaniyang pinsan at kailangan raw ito sakanilang bahay. He apologized and left.

Hindi ko alam kung magagalak baa ko na may tumawag sakaniya o hindi bago pa man humaba ang usapan nila ni Regan na siyang kakadating lang at sumira ng date ko! I doubt that Leon will ever call me again! He’s such a nice person!

Galit akong tumayo sa kinauupuan ko at kinuha ang bag. Kita ko naman na kakadating lang ng cart na my laman na mga pagkain.

Galit kong tiningnan si Regan na hindi nagsasalita at nakatingin saakin.

“Ano sa tingin mo ang ginawa mo? Hindi ko alam kung lumapit ka dahil kakilala mo si Leon, o lumapit ka dahil saakin! Either way, you shouldn’t interrupt somebody’s date! You’re old enough to know that common sense!” Galit na singhal ko kay Regan.

Tiningnan niya na pawang walang epekto ang mga sinabi ko sakaniya.

“Hindi mo man alam, I just saved you there.” Malamig na sabi niya.

Umiling ako habang tumitiim nag bagang.

“Saved?! Did I ask you to save me?! Save me from what?!”

Napailing-iling ako habang nagpupuyos ang galit na nakatingin kay Regan.

“Leon’s a good man, I know, but you don’t suit each other. Makakahanap ka rin ng ibang mas deserve mo. Just not him—

I slapped him.

“Wala kang Karapatan na ipagdesisyon ako! Hindi kita kaano-ano! Don’t meddle in my business just because we share the same house! Just because you’re my colleague at work, and just because we’ve spent time together for a short period of time! You disappoint me, Regan!”

Mabilis ko siyang nilagpasan at iniwan sakaniyang kinatatayuan. Kita ko pa ang gulat na ekspresyon at nagtatanong na mata ng waiter na may dala ng mga pagkain.

My heart’s so heavy, a tear fell on my cheek. This is so frustrating. I don’t know if it’s because of the date, or it is because of Regan.

I am also doing this to keep myself from falling deeper for him! Because I know there is no chance between us, and I don’t want to either way! Pero lagi nalang siya, pati ngayon siya nanamn ang sumulpot. D*mn it!

How should I keep myself away from him?

He shouldn’t have ruined my date! Akala ko pa naman ay ang bait-bait na niya saakin, na maayos na kami, or we’re already close to being friends!

But friends don’t do this! Hindi ko alam na pakialamero pala siya o sadyang nasisiyahan lang siya na nanghihimasok sa buhay ko!

One time he infuriates me, then he’ll do things to fluster me, and then he’s infuriated me again, then he’ll make me feel butterflies in my stomach, and now this again!

“Icely!”

Hindi ako lumingon kay Regan nang marinig ko ang tawag nito nang makarating ako sa front ng hotel at sinabihan ang valet na uuwi na ako para kuhanin ang saskyan ko.

“Icely!”

Biglang may humigit sa braso ko at si Regan iyon. Hinarap ko ito at galit na tinignan.

“I didn’t mean to interrupt your date—

“Nakita mo na ako, hindi ba? Kung concern ka saakin at sa ka-date ko, sana ay pinagsabihan mo ako pagkatapos? That’s so simple for an adult like you!” Singhal ko.

He’s staring at me, and he looks like he doesn’t know what to say when his eyes soften.

“I’m sorry… I acted that way—

“Nakakahiya kay Leon! It’s not just me you should be apologizing to!”

“I’ll handle it—

“Either way! I’m starting to hate you again!”

Hindi ko maipaliwang ang paninikip ng dibdib ko. Muling nanubig ang mata ko habang nakatitig kay Regan.

“I’m sorry— hindi ko alam na magagalit ka ng ganito.”

Umiwas ako ng tingin.

Hindi mo kasi alam Regan! Hindi mo alam ang frustrasyong nararamdaman ko! To like someone who kept interfering in my life but knowing that we can’t be with each other, knowing na wala akong chance sa’yo! At hindi ako dapat na magkagusto sa’yo!

I wanted to shout that in his face, but I kept silent.

Sinulyapan ko ang mga guard na malapit saamin at nang makita kong nakatingin ang mga ito sa gawi ko ay umiwas ako ng tingin at tumawid sa kabilang dako ng harapan ng hotel para lumayo sakanila.

I didn’t expect Regan to follow me again.

Does he expect me to forgive him so quickly?! Bakit ba siya sunod ng sunod?!

“Icely— do you like Leon that much?” He grabbed my wrist again and made me turn my head. Tumigil ako at sinalubong ang mata niya.

“Ano bang pakialam mo?!” Galit na usal ko.

Nanatili lang siyang nakatingin saakin at hindi nakasagot. Tila may gusto itong sabihin na hindi masabi.

Umiling ito.

“You can find someone else—

“Sino ka ba para diktahan ako? Masyado ka nang nangingialam sa personal kong buhay. Hindi naman kita kaano-ano!” Salansan ko.

Marahas itong bumuntong-hininga at seryoso akong tiningnan. He’s so shameless.

“Don’t you get my point? You can find someone else, just not Leon. Hindi ko siya sinisiraan bilang isang mabuting tao, but he’s known for his womanizing habits. He will make you fall inlove, and everybody knows that in the place where he came from.”

Tumitig ako sa mukha niya. I looked at him with pleading eyes. Galit na tila nagsusumamo. I’m so done with the feeling in my chest that wants to explose.

“A-And what do you think you’re doing?” Biglang humina ang boses ko.

Kita ko ang pagtigil niya at ang pagpalit ng ekspresyon niya hanggang sa naging mapagtanong ang kaniyang mga mata.

Maybe telling him will bring me peace.

“What…” Humina ang boses niya.

I stared at him with intensity, “What do you think you’re doing? Doing things for me… anong sa tingin mo ang ginagawa mo Regan? I know you’re aware… hindi ko alam kung likas lang ba sa’yo ang ganitong makitungo, but don’t you think that I am also a woman and I have a heart that someone like you can move?” Madamdaming salaysay ko.

I saw how his frown vanished, but at the same time, he was stunned while staring at me.

Bumagsa ang luha sa mata ko pero nanatili akong nakatitig sakaniya.

“I like you, Regan! And as much as it frustrates me, I wanted to go on dates, find someone just to divert these growing feelings to someone else! Do you think I am someone who just lets a guy carry me?! To tell me what to do? To spend time together on the same roof? Hindi ako ganoon sa iba pero hinayaan kita! Then I just realized that I was starting to like you! Tapos ito nanaman! Ikaw nanaman!” Marahang salaysay ko pero sinigurado kong nararamdaman niya ang frustrasyon na namamayani sa dibdib ko, frustrasyon na may halong kakaibang bilis ng pagtibok ng aking puso.

Kita ko kung paano siyang gulat na gulat na nakatititg saakin at tila hindi makapagsalita.

“I think of you, I just think of you all the time! You’ve invaded my sanity, and my peace!”

As much as it scares me, the worst response but the most expected one is what he showed me… he shook his head. Tila piniga ang puso ko sa naging pag-iling niya, maging ang marahan niyang pagbitaw sa pulsuhan ko.

“Icely…” He whispered my name and swallowed.

“I have—

“—someone else? I know.” Mapait kong putol sa pagsasalita niya at ako na ang nagtuloy.

Ngayon ko lang siya nakita na pawang walang alam sabihin o hindi makapagsalita o may gustong sabihin pero hindi niya masabi.

Umiwas ako ng tingin.

“It’s… just not possible. Hindi tayo puwede.” Mahinang sabi niya. Sobrang piniga ang puso ko pero pinigilan kong mas lalo pang masaktan.

Tumango ako saka muling tumingin sakaniya. Pinilit kong ngumiti.

“Alam ko. I just told you, but I’m not expecting anything. Now that I’ve let it out, it made me feel better. Don’t mind it.”

Napahinga ako ng malalim.

There’s something from the way he stares at me! But he’s not saying anything.

“Just disregard this. I’ll keep being casual to you. Hindi na tayo teenager para maglaro pa at maging indenial. Alam kong lilipas at mawawala rin ito. In the meantime, please do me a favor and keep a bit of distance from me. Hindi kita guguluhin, hindi ako ganoong klase ng tao.” Huling sabi ko at pinalipas muna ang ilang saglit bago huminga ng malalim ulit. Nang wala siyang naging sagot ay tumalikod na ako saka na ito iniwan.

Hindi na niya ako muling sinundan.

Parang wala ako sa sarili habang pauwi. Hindi ko na napansin na nakarating na ako sa bahay ko.

Para akong nawalan ng buhay, hindi ko na nga alam kung paano ko nagawang maghilamos at magbihis, hanggang sa natagpuan ko nalang ang sarili kong nakahiga sa kama ko at nakatitig sa kisame.

I didn’t expect Regan to like me back. Mas inasahan ko pa nga ito. Pero hindi ko maikakailang may kumikirot sa dibdib ko.

Marahas akong napahinga ng malalim at pumikit.

It’s better this way. Mas mabuti nang kaagad kong nasabi at kaagad ko ring naagapan, kaysa mas lumalim pa ang nararamdaman ko habang pinapatagal kong itago ay mas lalo lang akong aasa at mas lalong masakit.

Mapait akong napangiti.

Sa huling pagkakaalam ko, diretso ko siyang sinabihan na hinding-hindi ko gusto ang pagkatao niya. But just an hour ago, I confessed to him, saying that I like him. Ganito maglaro ang mundo, hindi ko rin naman inasahan.

I just found myself thinking more of him and giving meaning to anything he’ll do. I’d find myself concerned about him and worst, he’s affecting my sanity.

Muli akong nagmulat at inalala ang mukha kanina ni Regan.

Hindi ko expect na mapapaamin ako bigla sa gabing ito. It’s just yesterday that we were together at the mansion, and we’re being so casual to each other.

I told him about what I feel towards him, and he… reject me.

Ipinatong ko ang mga braso ko sa aking mga mata.

So, this is what rejection feels like?

It hurts pala talaga… but I got to accept it.