คลั่งไคล้รักเมียจ้าง

อาหารเช้า#1

เช้าวันต่อมา ปอไหมตื่นแต่เช้ามาโทรหาแม่ของพีทเพื่อตรวจสอบความเรียบร้อยบนเกาะ ก่อนจะอาบน้ำและวางแผนสำหรับมื้อกลางวันกับครอบครัวศศิวัตรเกียรติกุล เธอไม่แน่ใจว่าสายฟ้าจะว่างมาทานอาหารกับครอบครัวหรือเปล่า ซึ่งมันคงจะดีมากหากเขาติดประชุมมาไม่ได้

หญิงสาวสวมเสื้อคลุมออกมาจากห้องน้ำ พอเป่าผมแห้งแล้วก็ได้ยินเสียงเคาะประตูดังขึ้น เธอคิดว่าเป็นพนักงานมาส่งอาหารเช้า จึงรีบไปเปิดประตู พลันดวงตาต้องเบิกกว้างเมื่อเห็นว่าสายฟ้ากำลังเข็นรถเข็นอยู่แทนพนักงานโรงแรม เขารีบปิดประตูอย่างรวดเร็ว

“คุณใส่แค่ชุดคลุมมาเปิดประตูงั้นเหรอ!” เขาตะคอก พร้อมกับใช้สายตามองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า ปอไหมยืนตัวแข็งทื่ออยู่ที่เดิมขณะอ้าปากค้างมองเขา “คุณบ้าไปแล้วใช่ไหม ถ้าไม่ใช่ผมคุณจะทำยังไง”

หญิงสาวไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงโกรธมากขนาดนี้ มือบางกระชับเสื้อคลุมแน่นขึ้น

“คุณมาทำอะไรที่นี่แต่เช้าคะคุณสายฟ้า” เธอถามเขาพร้อมกอดอก ขมวดคิ้วรอคำตอบ

“ผมเอาอาหารเช้ามาให้” เขาตอบอย่างสบาย ๆ พร้อมชี้ไปยังรถเข็นที่เข็นมาด้วย ก่อนจะกลับมาแข็งกร้าวอีกครั้งเมื่อนึกขึ้นมาได้ว่ายังพูดเรื่องเมื่อกี้ไม่จบ “นี่คุณเปลี่ยนเรื่องงั้นเหรอ”

“เราไม่มีอะไรต้องคุยกันค่ะ คุณมาทำอะไรในห้องฉันแต่เช้าขนาดนี้คะ”

“อย่างที่ผมพูดไป ผมเอาอาหารเช้ามาให้คุณ” เขาพูดอย่างไม่ใส่ใจสายตาที่มองมา

“คุณไม่ใช่พนักงานโรงแรมสักหน่อย ฉันไม่เห็นจำได้เลยว่าโรงแรมนี้ต้องให้ซีอีโอมาคอยให้บริการแขกด้วย"

“แล้วคุณจำอะไรที่โรงแรมนี้ได้บ้าง หื้มม… คืนแรกของเราใช่ไหม” สายฟ้าโต้ตอบด้วยสายตาเจ้าเล่ห์ ทำให้ปอไหมนึกโกรธขึ้นมา

“คุณอาจเป็นเจ้าของโรงแรมนี้นะคะ แต่ในฐานะแขก ฉันมีสิทธิ์ที่จะไล่คุณออกจากห้องของฉัน” ปอไหมเตือนพร้อมกับกัดฟันกรอด มองผู้ชายที่ไร้ยางอายตรงหน้าด้วยอาการเดือดปุด ๆ

“เอาเลย..." ชายหนุ่มเข็นรถเข็นไปยังโต๊ะทานอาหารโดยไม่สนใจคำขู่เธอ จากนั้นลงมือจัดอาหารเช้าที่เตรียมมาให้ “ทานอาหารเช้ากันเถอะ...”

ทว่าปอไหมยังคงยืนอยู่ที่เดิม…

“ไม่เอาน่าไหม มาทานอาหารตอนกำลังร้อน ๆ เถอะ เดี๋ยวผมจะไปบริษัทแล้ว” สายฟ้าเดินไปดึงแขนเธอ แล้วจับไหล่ให้นั่งลง

“คุณสายฟ้า นี่คุณกำลังทำอะไรกันแน่”

“อย่าคิดมากเลยไหม ผมแค่อยากมาทานอาหารเช้ากับคุณเท่านั้นเอง” เขาอธิบายอย่างใจเย็นขณะเทกาแฟให้เธอ

“ฉันไม่ได้คิดมากนะ แต่มันไม่เหมาะสมเลยที่คุณจะมาอยู่ที่นี่แทนที่จะอยู่กับภรรยาของคุณ คุณกลับไปหาเธอเถอะ ฉันไม่ใช่ผู้หญิงของคุณแล้ว” ปอไหมว่าก่อนจะยืนขึ้นทันที ทว่าสายฟ้าจับมือเธอไว้พร้อมกับสั่งด้วยความโกรธ

"นั่งลง คุณจะไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น!"

“คุณเซบ…” เธอตกใจจนเผลออุทานเรียกชื่อเล่นเขาอย่างลืมตัว

“ทานอาหารแล้วหุบปากซะ ทับทิมไม่ได้อยู่ที่นี่ ผมไม่เคยพาเธอมาที่เพนต์เฮาส์” เขาพยายามสงบสติอารมณ์

ปอไหมยังคงนิ่งงันกับคำพูดนั้น เพิกเฉยใส่เขาในขณะที่เขาตักอาหารวางลงบนจานให้

“ทานสิไหม”

พลันเกิดความเงียบปกคลุมระหว่างทั้งสอง ปอไหมจึงเริ่มกิน มีเพียงเสียงกระทบกันของภาชนะบนโต๊ะอาหารเท่านั้นที่ดังขึ้น คลอด้วยเสียงรายงานข่าวจากโทรทัศน์

‘เป็นอีกครั้งที่ศศิวัตรกรุ๊ปติดอันดับบริษัทที่มีผลการดำเนินงานดีที่สุดในโลก ทำให้ประธานสายฟ้า ศศิวัตรเกียรติกุลกลายเป็นบุคคลที่ร่ำรวยที่สุดไม่เพียงแต่ในประเทศเท่านั้น ด้วยมูลค่าทรัพย์สินสุทธิมากกว่าแปดแสนล้านดอลลาร์จีเอช ทำให้เขากลายเป็นนักธุรกิจที่ทรงอิทธิพลมากที่สุดในโลก ทำให้ผู้คนสงสัยว่า ในอนาคตตระกูลของเขาจะได้เกี่ยวดองกับใคร และจะมีทายาทสืบทอดเมื่อไหร่’ ผู้ประกาศข่าวคนหนึ่งรายงานพร้อมกับเย้าแหย่

‘ก็น่าจะเป็นคุณทับทิมไม่ใช่เหรอคะ พวกเขากลับมาคบกันแล้วนี่’ ผู้ประกาศอีกคนว่า

‘ยังไม่มีคำยืนยันเรื่องนี้จนกว่าครอบครัวศศิวัตรเกียรติกุลจะออกมาประกาศอย่างเป็นทางการครับ ตอนนี้ถือว่าคุณสายฟ้ายังคงโสดอยู่’

‘จริงด้วยสินะ รอประกาศอย่างเป็นทางการกันดีกว่า เพราะสำหรับคุณสายฟ้าแล้ว ดูเหมือนว่าเขาจะยังสนุกสนานกับชีวิตโสดอยู่นะคะ แม้จะมีคุณทับทิมคอยอยู่ข้าง ๆ ก็ตาม’

‘เมื่อคืนที่ผ่านมา พวกเราเห็นพวกเขาอยู่ด้วยกันในงานนิทรรศการศิลปะด้วยนะครับ คุณสายฟ้าได้ประมูลภาพวาดราคาสิบล้านล้านดอลลาร์จีเอชสำหรับภาพวาดของสาวสวยรายหนึ่งด้วยแหละครับ ผมอยากรู้จังเลยว่าปฏิกิริยาของคุณทับทิมจะเป็นยังไงเกี่ยวกับเรื่องนี้กัน หรือว่าเธอสนับสนุนให้เขาประมูลเพื่อการกุศลกันนะ’

‘จริงเหรอคะ แต่ฉันว่าภาพนั้นค่อนข้างล่อแหลมนะ’ ผู้ประกาศข่าวสาวโต้กลับอย่างสนุกสนาน ‘จริง ๆ แล้วเราพยายามถ่ายรูปภาพวาดนั้นไว้ด้วย แต่ทางคุณสายฟ้าได้ห้ามไม่ให้สื่อเผยแพร่ภาพดังกล่าวค่ะ’

'ท่านประธานสายฟ้าขึ้นชื่อว่าเป็นคนมีโลกส่วนตัวสูงนะครับ เขาคงไม่อยากให้ตกเป็นข่าว แต่เอ๊ะ หรือว่าจะมีอะไรในกอไผ่กับผู้หญิงที่เป็นแบบวาดภาพกันนะ เธอดูมีความสำคัญกับเขายังไงไม่รู้นะครับ’

‘นี่เรากำลังนินทาท่านประธานสายฟ้าอยู่งั้นเหรอคะ’ ผู้ประกาศข่าวสาวหัวเราะขบขัน ซึ่งคนถูกถามตอบกลับด้วยการยักไหล่

ระหว่างมองโทรทัศน์ ปอไหมก็ขมวดคิ้วไปด้วย

“คุณน่าจะรู้นะ ชีวิตของผมมักจะเป็นข่าวอยู่เสมอ ผมไม่สามารถซ่อนอะไรจากคนพวกนั้นได้” สายฟ้าพึมพำ

“ชีวิตคุณไม่ใช่เรื่องของฉันค่ะคุณสายฟ้า” ปอไหมตอบกลับอย่างไม่ใส่ใจ ไม่สนใจสายตาที่เขามองมา

“อืม ก็ตอนนี้คุณมีเงินสิบล้านแล้วนี่ นั่นคือสิ่งที่สำคัญที่สุดสำหรับคุณใช่ไหมไหม” เขาเย้ยหยัน ดวงตาเต็มไปด้วยความโกรธ ปอไหมกัดฟันและเลือกที่จะไม่ตอบ ด้วยไม่อยากมีปัญหากันมากกว่านี้ เธอทานอาหารต่อไปอย่างเงียบ ๆ แม้จะรู้สึกได้ว่าเขาจ้องอยู่ก็ตาม "คุณต้องการเงินสิบล้านดอลลาร์จีเอชเหมือนเดิมเลยนะ ทั้งตอนนั้น และตอนนี้"

“มันเป็นข้อตกลงไม่ใช่เหรอคะคุณสายฟ้า สิบล้านดอลลาร์จีเอชสำหรับการทำสัญญาเป็นภรรยาของคุณนั่นน่ะ ฉันทำตามข้อตกลงทุกอย่างแล้วนี่ แล้วมันผิดตรงไหน” ปอไหมโต้กลับอย่างไม่ยอม “ฉันทำทุกส่วนที่คุณบอกให้ทำในฐานะภรรยาของคุณแล้ว และก็ได้เซ็นสัญญาหย่าทันทีที่คุณทับทิมกลับมาด้วย แต่อาจจะเซ็นช้าไปบ้างเพราะไม่มีใครบอกฉันว่าเธอกลับมาแล้ว” เธอพูดต่ออย่างใจเย็น ต่อสู้กับเขาอย่างเงียบ ๆ ทางสายตา