เสียงหัวใจของคียติณณ์ยังคงสั่นรัวอย่างต่อเนื่อง แม้ว่าเรื่องราวบนสะพานจะจบลงด้วยการที่เขาหยุดเธอจากความตายไว้ได้ทัน
แต่ขณะที่ขับรถพาเทียร์รดามาโรงพยาบาล เจ้าตัวก็งอตัวคุดคู้ร้องโอดโอยว่าปวดท้องตั้งแต่อยู่บนรถ
สุดท้ายเขาก็ใช้วิธีการเกลี้ยกล่อมขอให้เธอเป็นเด็กดี ยอมตรวจร่างกายครั้งใหญ่กับคุณหมอ จนได้รู้ว่าเทียร์รดาเกือบเป็นโรคกระเพาะ อีกทั้งที่เป็นลมบ่อยก็เพราะพักผ่อนไม่เพียงพออีกต่างหาก
ถึงจะดื้อไปสักหน่อย ทว่าเขาก็โล่งใจในคราวเดียวกัน เพราะเธอจะได้ไม่ต้องเจ็บปวดทางร่างกายอีก ส่วนความเจ็บปวดทางใจเขาจะเป็นคนช่วยรักษาเอง
ต่อให้ต้องใช้เวลาทั้งชีวิตก็ตาม..
“ถ้าคุณอยากได้อะไรก็เรียกผมได้เลยนะเทียร์” คียติณณ์เอ่ยบอกอีกฝ่ายที่นอนหันหลังให้เขา
นานหลายสิบนาทีที่ทั้งคู่อยู่ในห้องผู้ป่วยพิเศษด้วยกัน แต่เทียร์รดาก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะเปิดปากคุยกับเขาสักประโยคเดียว
“คุณโอเคขึ้นบ้างหรือยัง”
“.....”
