เด็กในปกครอง

ประกาศผล

วันนี้รู้ผลเป็นที่แน่นอนค่ะ เพราะทางคณะเรียกเข้าห้องประชุมตั้งแต่เช้าเพื่อประกาศผลการประกวดดาวคณะ

รุ่นพี่: สำหรับคนที่มีคะแนนโหวตมากที่สุดพวกเราน่าจะทราบกันบ้างแล้วนะคะ ยินดีกับน้องเหมย เมลดา หงส์ศุภรีกิตติ ด้วยนะคะ

สาวน้อยออกไปยืนหน้าเวทีท่ามกลางเสียงตบมือจากเพื่อนๆและพี่ๆ ตอนนี้เหล่าอาจารย์ก็เดินมาร่วมชมการแสดงของเหล่านักศึกษา

พีช: แล้วนี่มีอะไรมาแสดง

เหมย: ไม่มีค่ะ เหมยไม่ถนัดอะไรแบบนี้เหมยชอบเรียน ชอบพูด ชอบกีฬา เหมยยึดหลักนี้ค่ะ การที่เหมยได้เป็นดาวคณะเหมยก็จะส่งเสริมเรื่องเรียนและกีฬา อันนี้ปล่อยให้พวกบียอนเซ่จัดการดีกว่าค่ะ

พีช: ก็ดีพรุ่งนี้ก็เตรียมตัวนะ เพราะเธอต้องไปร่วมประชุมกับอาจารย์และตัวแทนจากคณะอื่น ใส่ชุดอะไรก็ได้เดี๋ยวไอ้เจคงไปบอก

เหมย: พี่พีชไปไหมคะ //ฉันเงยถ้าถามก่อนพี่พีชจะตอบแน่ไม่ได้หันมามองฉันเลย

พีช: ไปสิฉันเป็นผู้ปกครองเธอหนิ!

เหมย: อย่าแกล้งเหมยอีกนะคะ //ฉันส่งสายตาเศร้าๆไปหาพี่พีชจนพี่พีชหันมาสบตาแล้วพยักหน้าเป็นคำตอบ

"กลับถึงบ้านฉันก็ต้องเตรียมอ่านเอกสารที่ทางคณะต้องการให้ฉันไปคุยเรื่องนี้ในที่ประชุมพรุ่งนี้โดยมีพี่พีชนั่งฟังอยู่ด้วย "

"ฉันพูดได้น้ำไหลไฟดับไม่มีสะดุดเลย พี่พีชก็ยังคงนั่งฟังแล้วยกแก้วกาแฟขึ้นมาดื่ม "

พีช: อืม...พูดได้ดีการจับจังหวะหายใจดีมาก ไม่มีสะดุดพูดแล้วหน้าฟัง

เหมย: จะพูดให้ฟังทุกวันเลยเอาไหมคะ

พีช: ไม่!! รำคาญ!!!

เหมย: งื้อออ พี่พีชอ่ะทำไมถึงรังเกียจเหมยนักล่ะ

พีช: ไม่ได้รังเกียจแค่ไม่ชอบขี้หน้า

เหมย: เพราะเหมยเป็นเด็กที่ถูกเก็บมาเลี้ยงใช่ไหมคะ

พีช: ไม่ใช่แบบนั้น ตอนนั้นฉันก็ยังเด็กไม่เคยมีน้องเลยไม่ชอบเธอเฉยๆ ตอนนี้โตๆกันหมดแล้วฉันไม่ได้คิดอะไรแบบนั้นแล้วล่ะ

เหมย: ขอบคุณนะคะที่พี่พีชยังเห็นเหมยเป็นน้อง

พีช: อืม...ฉันขอขึ้นไปพักก่อนเธอก็ควรไปพักได้แล้วนะ

เหมย: โอเคค่ะ

"นี่พ่อจะให้เหมยมาอยู่ในการดูแลของผมจริงๆหรอ ผมย้อนนึกถึงคำที่พ่อพูดก่อนจะเดินทางไปประจำอยู่โรงงานที่จีน "

"เด็กในปกครองอย่างนั้นหรอ โตเป็นสาวขนาดนี้เป็นเมียอ่ะได้อยู่ฮ่าๆๆๆๆ"

"อย่าเลยยังไงเหมยก็เป็นน้องสาวนะ ทำแบบนั้นไม่ดีพ่อรู้เข้าคงจะเสียใจที่มีลูกทำตัวเป็นสมภารกินไก่วัด"

"ตอนนี้สมองความดีและความชั่วกำลังถกเถียงกันไม่หยุด ผมเดินไปล้างหน้าก่อนจะล้มตัวลงนอนแล้วค่อยๆหลับตาลง "

ฝันหวาน...

ชายหนุ่มหลับตาลงไม่นานก็เข้าสู่ช่วงนิทรา ในความฝันที่ตนนั้นมักจะฝันอยู่เป็นประจำตั้งแต่กลับมาบ้าน ห้องนอนสีขาวและดอกคาเนชั่น สาวน้อยน่าตาจิ้มลิ้มกำลังเอนกายลงนอนข้างตน ชุดเดรสสีขาวลูกไม้บางๆทำให้เห็นเรือนร่าง เธอกำลังนอนยิ้มให้กับชายหนุ่มพร้อมกับกัดริมฝีปากเบาๆ

พีช: เหมย.....

เหมย: คิดถึงจังเลยค่ะ

พีช: วันนี้ทำไมใส่ชุดนี้ล่ะ

เหมย: ชอบไหมคะ

พีช: ชอบสิ ชอบมากด้วย...

ทั้งสองคนกำลังกอดจูบกัน ชุดเดรสถูกถอดออกอย่างรวดเร็วแต่.....

ก๊อก ก๊อก ก๊อก!!!

เสียงเคาะประตูทำเอาชายหนุ่มตื่นจากฝันทันที

พีช: ไอ้พีช!! มึงฝันได้เหี้ยมาก!! //ผมบ่นกับตัวเองเบาๆก่อนจะเดินไปเปิดประตู

เหมย: พี่พีชคะ!!

พีช: อือว่าไง//ผมเปิดประตูไปก็ต้องตกใจเพราะเหมยอยู่ในชุดคลุม สภาพผมยังมีน้ำเปียกปอนแถมฟองยังติดผมและใบหน้าเป็นหย่อมๆ

เหมย: จู่ๆน้ำห้องเหมยก็ไม่ไหลขอรบกวนแปปนึงนะคะ

สาวน้อยหลี่ตามองก่อนจะรีบวิ่งเข้าห้องน้ำไปชำระร่างกาย ชายหนุ่มได้แต่ยืนนิ่งและกลื่นน้ำลายลงคอ เพราะชุดคลุมที่เธอใส่มามันเผยอให้เห็นหน้าอกที่มีจุดสีชมพู ตอนนี้แก่นกายของชายหนุ่มได้ตื่นขึ้นผงาดจนแทบจะทะลุกางเกงออกมา

พีช: ฉิบหาย!!

เหมย: พี่พีชขอผ้าเช็ดตัวหน่อยค่ะ ของเหมยเปื้อนฟองสบู่ไปแล้ว

พีช: เออแปปนึง

"ผมหยิบผ้าเช็ดตัวแล้วเคาะประตู เหมยค่อยๆแง้มประตูออกแล้วยื่นมือออกมารับผ้า จากนั้นก็รีบปิดประตูอย่างรวดเร็ว"

พีช: ใครอยากจะดูกันเสียสายตา!!

ผมรีบกลับขึ้นเตียงพร้อมกับเอาหมอนมาปกปิดความเป็นชายเอาไว้แล้วหยิบหนังสือธรรมะขึ้นมาอ่านเพื่อระงับสติไว้

"นะโมตัสสะ นะโมตัสสะ นะโมตัสสะ"

เหมย: ท่องได้แค่นะโมตัสสะหรอคะ

พีช: เสร็จแล้วก็ออกไป!! //ผมหันไปมองเสียงหวานๆของเหมยที่เดินเช็ดออกมาจากห้องน้ำ

เหมย: ค่ะทำไมต้องดุเนี้ย!!

"เด็กบ้า" ผมโยนหนังสือธรรมะทิ้งก่อนจะคว้าโทรศัพท์มาเปิดคลิปแล้วจัดการตัวเองจนเสร็จ...

ด้านเหมยเมื่อถูกชายหนุ่มไล่ออกจากห้องเธอก็กลับมานั่งน้อยใจอยู่ในห้องคนเดียว

เหมย: เกิดเป็นแกนี่มันน่าสงสารจริงๆเลยนะเหมย อิจฉาคนในอนาคตของพี่พีชเนอะ พี่พีชคงจะรักและดูแลอย่างดีแน่นอน...

ด้านชายหนุ่มหลัวจากที่ต้องกระทำชำเราตัวเองจนเสร็จก็เอาแต่นอนนึกถึงแต่ใบหน้าและภาพเหตุการณ์เมื่อกี้ หน้าอกที่เต่งตึงของเหมยมันน่านัก

พีช: ฝากไว้ก่อนเถอะอาเหมย ถึงเวลาของฉันเมื่อไหร่เธอจะโดนแบบไม่ลืมหูลืมตาเลยคอยดู!

้