ความจริง เกือบตาย

1150 Words

เหมย: เฮ้ยผึ้ง!! ผึ้ง: ทำไม่เป็นอะไรกลัวหรอ!!! สาวน้อยตกใจน้ำเสียงของเพื่อนที่ดูแปลกไป แววตาที่เคยสดใสกลับเปลี่ยนเป็นแววตาที่ดุร้ายปานกลับจะฆ่าเธอให้ได้ เหมย: ผึ้งแกเป็นอะไร....//ฉันค่อยๆเดินถอยห่างจากผึ้งแต่ผึ้งกลับเดินตาม ผึ้ง: ดีใจนะที่มึงยังโง่โดนหลอกง่ายเหมือนเดิม เหมย: ผึ้ง....ฮึก!! ผึ้ง: มึงรู้ไหมเหมยว่าคนรักของมึงเคยให้ความหวังกูขนาดไหน เหมย: หมายความว่าไง ผึ้ง: วันที่เค้าไม่กลับไปนอนบ้านเค้ามานั่งปรับทุกข์กับเพื่อนเค้าแถมยังชวนกูนั่งด้วย ทั้งจับมือทั้งโอบเอวแถมยังบอกกับกูอีกว่าถ้ากูทำตัวดีๆกูจะได้ทุกอย่างที่กูต้องการ นี่กูตั้งใจเรียน แถมทำตัวดีไปเพื่ออะไรมันก็แค่คำพูด เหมย: แกกับพี่พีช.....//ฉันยังคงตกใจกับคำพูดของผึ้งจนพูดอะไรไม่ออก ผึ้ง: มันก็แค่หลอก....หลอกให้ฉันหลงคำพูดเพื่อจะได้มีสาวมาคลอเคลียในวงเหล้าแค่นั้น เหมย: แล้วแกต้องการอะไรต้องการให้ฉันเลิกกับพี่พีชหรอผึ้ง ผึ้ง: ไม่อ่ะฉันอยากให้แกหายไปเลย หายไปจากโลกนี้เลย เหมย: อย่าทำอะไรบ้าๆนะผึ้ง ปึก!! กรี๊ดดดดด ร่างของสาวน้อยถูกผลักลงน้ำเสียงร้องตะโกนให้คนช่วยดังขึ้นพร้อมกับเสียงสำลักน้ำ เมื่อผึ้งมองรอบๆจนแน่ใจว่าไม่มีใครเธอจึงเดินออกไปพร้อมกับปิดประตูแล้วล็อคแม่กุญแจ ด้านชายหนุ่มหลังยากสอนคลาสสุดท้ายเสร็จก็รีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาก่อนจะโทรหาสาวน้อยแต่ตอนนี้กลับติดต่อไม่ได้จึงรีบโทรหาเพื่อนทันที ?พีช: ไอเจเหมยล่ะ ?เจ: ไปกับเพื่อนที่ชื่อบีแล้ว ?พีช: โอเคแค่นี้แหละ "ผมรีบลงมาข้างล่างก็เจอกับผึ้งที่รีบนั่งรถออกไป แต่มองไปรอบๆและโต๊ะประจำของเหมยกับเพื่อนก็ไม่เจอใครเลย" "อาจารย์สวัสดีครับ" "อาจารย์สวัสดีค่ะ" พีช: พวกเธอเห็นเหมยบ้างไหม "เห็นไปสระน้ำกับเพื่อนนะคะแต่ตอนนี้ไม่รู้" ชายหนุ่มรีบวางสัมภาระก่อนจะวิ่งมาที่สระน้ำด้านหลังแต่เมื่อมาถึงประตูก็ถูกล็อคไปแล้ว พีช: เหมย!!! อยู่ข้างในไหม!! เหมย: พะ...พี่..... จ๋อม.... นี่คือเสียงสุดท้ายทีชายหนุ่มได้ยิน.... ก่อนจะแทบสติหลุดออกมา รปภ.: อาจารย์ลืมของหรอครับผมยังไม่ได้ล็อคนะ พีช:แฟนผมจมน้ำอยู่ข้างในไขกุญแจให้ผมหน่อย!! รปภ.: ฮะ!!! ตอนนี้รปภ.กำลังเร่งไขกุญแจแต่ทำไมมันช้าแบบนี้ ผมมองหาโต๊ะที่อยู่แถวนั้นก่อนจะรีบปีนเข้าไป ภาพที่ผมเห็นคือเหมยกำลังจมลงไปก้นสระและเธอไม่ขยับตัวแล้ว พีช: เหมย!!! ผมกระโดดลงไปดึงร่างของเหมยขึ้นมาก่อนจะพาขึ้นมาบนของสระ เสียงรปภ.กำลังวอเรียกรถพยาบาล แต่กว่าจะมาคงไม่ทันผมจึงต้องปั๊มหัวใจให้เหมยพร้อมกับผายปอดแต่ทำอยู่นานเหมยก็ไม่รู้สึกตัว อาจารย์: เชี้ย!!! เกิดอะไรขึ้น!!! //ผมได้ยินเสียงวอของรปภ.อีกคนจึงรีบวิ่งมาดูก็เห็นเพื่อนผมกำลังช่วยเหมยขึ้นมาจากน้ำ พีช: เหมย!! ตื่นสิเหมยตื่น!!! อาจารย์เจ: รปภ.แจ้งตำรวจเลย! รปภ.: ครับอาจารย์ พีช: เหมยอย่าทิ้งฉันไปนะเหมย เหมย!!! ชายหนุ่มก้มไปผายปอดอีกครั้งก่อนจะปั๊มหัวใจต่อไม่นานสาวน้อยก็สำลักน้ำพร้อมกับลืมตาขึ้นมามองหน้าชายหนุ่ม พีช: เหมย!! เหมย: แคกๆๆๆ พี่พีช..ฮึก!! ชายหนุ่มดึงร่างสาวน้อยขึ้นมาสวมกอดก่อนจะร้องไห้ออกมา ส่วนสาวน้อยก็ยังคงกลัวเพราะเธอร้องไห้จนตัวสั่น ส่วนอาจารย์เจรีบไปเอาผ้าเช็ดตัวมาให้ทั้งสองคนห่มไว้ พีช: มันเกิดเรื่องแบบนี้ได้ยังไงเหมย เหมย: ผึ้งหลอกให้เหมยเข้ามาค่ะ....ฮือๆๆ อาจารย์เจ: ว่าแล้ว! พีช: มึงจะจัดการหรือจะให้กูจัดการไอ้เจ! ชายหนุ่มหันไปถามเพื่อนด้วยน้ำเสียงไม่พอใจจนนักศึกษาที่มายืนดูต่างพากันตกใจแล้วหันไปคุยกัน พีช: ทำเด็กของกูขนาดนี้กูไม่ปล่อยให้มันมาลอยหน้าอยู่ที่นี่แน่ อาจารย์เจ: เดี๋ยวกูเรียกอาจารย์กับผู้บริหารมาคุยเอง มึงรีบพาเหมยไปโรงพยาบาลก่อนเถอะ ชายหนุ่มหันมาซ้อนร่างของเหมยขึ้นมาก่อนจะอุ้มออกไปตอนนี้รถพยาบาลขับเข้ามาจอดพอดี เมื่อออกจากสระน้ำนักศึกษาและอาจารย์ต่างพากันตกใจที่เห็นเหมยกับชายหนุ่มอยู่ในสภาพนี้ พีช: เดี๋ยวฉันนั่งไปด้วยไม่ต้องกลัวนะ เหมย: ค่ะ.... หลังจากตรวจร่างกายจนระเอียดตอนนี้ชายหนุ่มก็โล่งใจเพราะเหมยปลอดภัยทุกอย่าง ไม่นานอาจารย์เจก็ขับรถมาให้ก่อนจะตามขึ้นมาเพื่อดูอาการของสาวน้อย พอรู้ว่าปลอดภัยก็สบายใจขึ้น อาจารย์เจ: กล้องวงจรจับภาพผึ้งตอนดึงแขนเหมยเข้าไปแต่ผึ้งออกมาคนเดียวแถมล็อกแม่กุญแจข้างนอกอีก พีช: เจตนาฆ่าเลยนะ อาจารย์เจ: คณะบริหารรู้เรื่องแล้วพรุ่งนี้จะเรียกประชุม มึงในฐานะผู้ปกครองเหมยต้องเข้าประชุมด้วย พีช: อืม กูจะให้เหมยหยุดเรียนสัก2-3วันก่อน ตอนนี้ยังตกใจไม่หายเลย อาจารย์เจ: ได้ไม่เป็นไร แล้วกับบ้านหรือแอดมิด พีช: กลับไม่เป็นอะไรมากแล้ว ระหว่างกลับบ้าน..... เหมย: พี่พีชกับผึ้งมีอะไรกันแล้วใช่ไหมคะ! เอี๊ยดดดด!! เสียงเบรกรถดังขึ้นจนเหมยหน้าแทบไปกระแทกกับคอนโซล เหมย: พี่พีชเหมยกลัว! พีช: ไปเอามาจากไหนว่าฉันไปมีอะไรกับเด็กนั่น! เหมย: ผึ้งบอกว่าคืนที่พี่ไม่กลับบ้านพี่ไป... พีช: นั่งกินเหล้ากับเพื่อนแล้วผึ้งมาขอชนแก้ว ฉันเลยชนแล้วชวนนั่งตามมารยาทแต่ผึ้งมันดันนั่งจริงๆ ฉันให้ความหวังตอนไหนในเมื่อฉันถามผึ้งว่าสนใจนั่งเอนเตอร์เทนไหม ฉันจะให้เงินแต่ผึ้งบอกไม่อยากได้เงินฉันเลยบอกงั้นบริการดีๆแล้วเธอจะได้ในสิ่งที่เธอต้องการ อยากได้อะไรกระเป๋า รองเท้าเดี๋ยวจะพาไปซื้อ เหมย: แล้วก็ไปมีอะไรกันหรอคะ พีช: เปล่าผึ้งเมาน็อคไปก่อน ฉันเลยไปนอนกับเพื่อนส่วนผึ้งปล้ำเพื่อนฉันอีกคนตั้งแต่ที่ร้านแล้ว เหมย: จริงหรอคะ พีช: จริงๆฉันถึงเตือนเธอเรื่องผึ้งไง ถ้าฉันมีอะไรกับผึ่งจริงป่านนี้คนแบบผึ้งมาทวงสิทธิ์ความเป็นเมียแล้วล่ะ เหมย: ก็จริง.... พีช: กลับบ้านกันนะ เหมย: ค่ะ....

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more