5
2087 Words
Di naman ako galit kay sir. Napahiya lang at parang wala na akong mukhang maihaharap sa kanya kaya iniwasan ko sya.
Sir: Mag usap tayo (text nito makalipas ang dalawang araw na di namin pagpapansinan.)
Me: Hwag na po muna, sir. Sorry sa mga kalokohan ko. Biro lang po yung mga nasabi ko.
Sir: I know. Sorry at nadala lang ako ng emosyon ko. Sorry sa mga nasabi ko. Alam kong di ka ganoong babae.
Me: Hindi po talaga ako ganoong babae. Wala pa po akong naging boyfriend. Siguro na cucurious lang ako at sayo ko nagawa. Sorry talaga po sir.
Sir: Maxine, marami lang akong iniisip that time. Sorry if I took your joke seriously. Natakot lang akong madala ulit ng tukso. Hindi na pwede.
Me: Alam ko po sir. Hindi na po talaga mauulit. Sorry talaga.
Sir: Can we be friends again?
Natigilan ako at di alam ang isasagot. Ako na nga ang may kasalanan pero sya pa ang nanunuyo. How can I resist.
Me: Pag iisipan ko po. Pasensya na. Hwag muna tayong mag-usap
Pero sa sobrang hiya ko ay ako na ang lalayo sa lalaki.
Makalipas ang ilang araw ng pagtitiis kong di sya pansinin ay ako na rin ang bumigay. Paano ba naman? Tuwing makakasalubong ay mag h-hi ito sa amin ng kaibigan kong si Lia. Ngingiti lng ako ng bahagya pero grabe naman ang sukling ngiti niya. Makalaglag panty talaga.
Kinulit ko ulit si Sir Pogi. Di ko na dinamdam ang mga sinabi nya sa akin noong nasa bahay niya ako. Hindi naman totoo na puro kaharutan lang ang naiisip ko. Sya lang kaya ang nasa isip ko at tanging sya lamang. Madali naman akong amuhin. Isang sorry lang, ok na. Tsaka di ko rin sya kayang tiiisin. Iniisip kong saglit na panahon ko na lang sya makakasama ng ganito dahil malapit na syang ikasal sa babaeng pinakamamahal niya.
Pinupuntahan ko na ulit sya tuwing nasa faculty room at nagpapaturo kuno pero ang di nya alam panay sulyap ko lang sa mukha niya. Hindi talaga nakakasawa at ewan ko sa sarili ko kung bakit gusto kong lagi syang makita. Tumiyempo akong naroon na sya palagi at di ako iniiwan. Hindi na ako breaktime pumupunta dahil iniiwan niya ako at nasa canteen pala sya. Kapag gumagawa sya ng lesson saka ako pumupunta at kinukulit siya.
Sunday afternoon.
“Sir, bakit wala kang date tuwing Sunday?” usisa ko at pagtataka ko.
“Umaga kami magkita tapos after ng lunch hinahatid ko na sya sa kanila,” palianag nito sa akin.
“Bakit hindi maghapon ang date ninyo?”
“Kasi pumupunta ka dito sa hapon.”
“Ows? Talaga?” napangiti naman ako at kinilig dahil mas gusto nya pala akong kasama kesa sa girlfriend niya.
“Joke lang. Naniwala ka naman. Di lang namin nakasanayan na matagal magkasama. May iba pa rin kasi kaming ginagawa.” tatawa tawang sagot nito na nakakaloko.
“Kainis ka. Anong klaseng magjowa naman yung ganon? Pagmahal mo diba gusto mong matagal kayong magkasama. Parang tayo.” biro ko sa lalaki.
“Tayo talaga? Gusto ko syang makasama pa pero kailangan nya rin ng oras sa pamilya niya at after our wedding magkakasama na kami dito sa bahay ko araw-araw. Maghapon at magdamag. Ayokong magkasawaan kami agad.”
“Paano tayo kapag kasal ka na?” malungkot na saad ko at ngumuso pa.
“Anong tayo?”
“Yung pagaaral natin, paano?” paglilinaw ko sa sinabi ko.
“Hanap ka na ng ibang magtuturo sayo. Move on ka na. Hindi na kita pwedeng papuntahin pa dito.”
“Di ko kayang mawalay sayo. Mahal mo ba talaga sya?” pagdadrama kong pabiro sa kanya pero deep inside ay totoo ang sinasabi ko.
“Oo. Mahal ko sya.”
“Baka naman hindi. Pag-isipan mo pa. Hindi naman sya ganoon kaganda. Mas maganda po nga ako doon.” saad ko na may paninira sa nobya niya.
“Maganda kaya sya at mahal ko sya,” sabay titig nito sa aking mga mata na kinikumbinsi ako sa nararamdaman niya na mahal niya ang nobya niya.
Bumuntong hininga ako ng napakalalim. Nalulungkot sa sagot niya at wala na talaga akong pag-asa na mahalin niya. Ang sakit naman.
“Sir,” malungkot na tawag ko sa kanya.
“Ano nanaman ba?”
“Kapag bumagsak ako? Anong hihlingin mo para ipasa ako?”
“Hindi kita ibabagsak. Kahit anong mangyari ipapasa kita para hindi mo na ako kulitin.”
“Kainis ka naman. Di man lang makaisa sayo.” inis na saad ko na may kalokohan nanaman. “Sir,” tawag kong muli.
“Ano?” inis na ang boses nito kakatawag ko.
“Gusto kong ikaw ang makauna sa akin,” pagtatapat ko at wala nang hiya-hiya pa. Di ko talaga mapigilan ang sarili at kahit nangakong magpapakabait ay pinagpapantasyahan ko talaga sya.
“Ano?” gulat na saad nito. “Ms. Montes, sabi ko bawasan mong kapilyahan mo.”
“Kesa naman sa iba pa. Sayo na lang.” pag-iinsist ko. Baliw na talaga ako sa professor ko.
“I-save mo para sa mapapangasawa mo. Matutuwa ang lalaking pakakasalan ka at alam niyang sa kanya mo unang ibibigay ang sarili mo.”
“Ako nang bahala doon sa mapapangasawa ko. I-eexplain ko na lang sa kanya. Ano gusto mo ba?” parang humihiling lang ako ng isang itlog sa kanya pero desidido na ako sa pasya ko at kinapalan ko na ang mukha ko kay sir. Baka kasi sakalaing pumayag sya. Hindi pa naman sila kasala at sa palagay ko ay ok lang yun.
“Ipapahamak mo pa ako. Pwede akong mapatalsik kapag ginawa ko yun. Puro harot ang iniisip mo. Mag-aral kang mabuti. At isa pa, faithful ako kay Nia. ”
“Kung makapasa ako, regalo ko sayo yun.” pamimilit ko pa sa lalaki at di ako maubusan ng katwiran. Nasa panahon akong ipipilit ang gusto na akala ko ay tama.
“Hay, sobrang kulit mo. Umuwi ka na kaya,” pagtataboy nanaman sa akin nito
“Ang itlog mo pala, nasaan. Patikim naman. May dala nga pala akong bigas. Kain tayo. Omelet?” pag-iiba ko ng usapan dahil pinaaalis nanaman niya ako at ayoko pang magkahiwalay kami. Hindi ko na ipipilit pa at baka mag-away nanaman kami. Alam ko na ngayon ang ugali nya na nauubos din ang pasensya kapag sobra na ang kakulitan.
“Sunny side up,” sagot naman niya at di na ako pinaalis agad.
Nagsaing na ako para masarap ang kain namin. Hindi ko na sya kinulit at baka pauwiin agad ako. Gusto kong makasama sya ng ilang sandali pa at naramdaman kong naiinis na siya sa kakulitan ko.
Sumunod na linggo ay nagpunta pa rin ako sa bahay niya. Hindi naman ako tinataboy at para pa ngang talagang iniintay ako nito. Nag-uusap lang naman kami at di naman ako maka-score sa kanya. Sobrang pakipot na niya at faithful daw sya sa kanyang nobya. Baka itapon pa ako palabas ng bahay niya kapag nainis ito sa akin.
“Sir.”
“Hmm.” tanging saad nito.
“May dala ako,” sabay labas ko ng red wine at nakangiti ako sa kanya. Masarap daw magkwentuhan kapag may iniinom.
“Lalasingin mo ako? Bad girl ka talaga.”
“Sana,” sabay tawa ko.
“Pilya ka talaga. Di ka makakascore sa akin,” umiiiling-iling ito habang nagsasalita.
“Tingnan natin. Tapos maglaro tayo ng baraha tapos yung matatalo maghuhubad.” baka sakaling sumangayon na sya sa gusto ko pero binibiro ko lang naman sya.
“Tumigil ka. Anu-anong naiisip mo.”
“Korni mo tlaga.” ang hirap nya talagang akitin at walang kwenta ang mga ideya ko.
“Nag-aaral ka ba?” usisa nito at pag-iiba ng usapan.
“Bakit pa? Babagsak din naman,” pabalang kong sagot at pang-iinis muli sa kanya.
“Wala ka kasing tyaga.”
“Para magkanilaga? Di ako mahilig dun. Musta kayo ng gf mo? Di pa kayo break?” tanong ko na may pang-inis pa rin.
“Going super strong.” mariin niyang saad para ipamukha sa akin na ok na ok silang dalawa.
“Super strong ha. Kapag tinumba ko yun wala ka ng magagawa.” napipikon na rin ako sa sobrang pagmamahal niya sa babae. Bakit kasi una nyang nakilala si Nia kesa sa akin?
“Makukulong ka naman. At lalong di mo ako makakasama. Gusto mo ba yun?”
“Ewan,” napipikon na ako sa kanya at sya pangisingisi naman. Mamaya lagot ka sa akin at kakainin kita ulit. Mr. Joshua Lucero. Mukhang sa isip ko na lang talaga makakasama ang lalaking ito.
Nilagay ko muna sa ref ang red wine para masarap inumin mamaya. Nagtingin din ako sa ref niya ng ibang makakain. Panay tubig, itlog at mga gulay lang. Ang boring talaga ng buhay ng lalaking ito. Saad ko.
“Anong lunch mo kanina, Sir?”
“Chopseuy.”
“Napaka-health conscious mo naman. Takot kang tumaba? Ayaw ba ni Nia?” usisa ko sa lalaki.
“Nakasanayan lang tsaka ayoko rin tumaba at ayokong maagang magkasakit.”
“Ok. Nagorder ako ng pizza. Kakain ka o ayaw mo?”
“Pwede.”
“Ok. Ikaw magbayad ha,” nakangiting saad ko.
“Bakit ako?” takang tanong niya sa akin.
“Wala kasing makain dito sa bahay mo. 600 lang naman sir. Please. Libre mo na sa akin yun kasi sinasamahan kita dito sa bahay mo.”
“Ang gastos mong bisita. Dapat sayo itlog lang dahil panay itlog ang grade mo sa math.”
“itlog na nga ang grade, itlog pa rin ang ipapakain mo tsaka may dala akong red wine. Ang mahal kaya non.”
Wala na syang nagawa pa at napabuntong hininga na lamang habang kumukuha ng pera sa wallet niya. Pagdating ng pizza ay sinabayan namin ng pag-inom ng red wine. Mataas ang alcohol level ng binili ko para malasing ko sya. Di naman ako gaanong pala inom pero kapag may alak, may balak.
“Sir.”
“Hmmm.”
“Hwag ka nang magpakasal. Iiyak ako.” pangungulit ko.
“Bahala kang umiyak. Kahit bumaha pa ng luha mo, wala ka ng magagawa pa.”
“Take me,” ako yata ang nalasing. Nakahilig na ako sa dibdib niya at nasa sandalan ng sofa ang braso niya. Ayoko na sanang kulitin pa sya pero tinamaan talaga ako ng ininom namin na red wine.
“Uwi ka na. Lasing ka na.”
“Kiss na lang. Isa lang,” di ko talaga mapigilang di sya kulitin. I really want him at lalo pang sumidhi ang nararamdaman ko dahil sa ininom na wine.
“No, Ms. Montes. Hwag nang makulit.”
“Kiss nga lang., isa lang,” agad akong sumampa sa kandungan niya.
“Montes!” inis na saad nito at nanlaki ang mga matang nakatingin sa akin dahil sa ginawa ko.
I seduced him more. Inipit ko ng mga legs ko ang balakang niya para hindi niya ako mapaalis sa kinauupuan ko. Hawak ko ang panga niya habang nilalapit ang mukha ko sa kanya.
“I said no, Montes,” hawak nito ang dalawa kong braso at pinipigilan ang paglapit ng mukha ko sa kanya.
“Isa lang talaga promise. Sir, isa lang please,” tinamaan na ako ng espiritu ng alak at sobra ko pa syang kinukulit.
Tumayo na sya at napaalis niya ako sa kandungan niya. Pareho kaming nakatayo at hawak nya pa rin ang dalawang braso ko.
“Hindi na kita papupuntahin dito kapag ganyan ka kakulit,” nakapamewang na ang dalawa niyang kamay na parang tatay na nagagalit sa anak.
I pout. Naiinis ako na palagi akong rejected at naiiyak na dahil hindi ko sya maakit
“Hug na lang,” tinaas ko ang dalawa kong kamay. Sobrang pathetic ko. Nakakahiya na pero I can’t help myself.
“Hindi rin pwede,” nakahawak ulit sya sa balikat ko at ayaw nyang magdikit kami.
“Sir naman eh. Ang damot mo,” pagmamaktol ko pa na parang bata.
“I’m faithful to my fiance. Hwag mo akong tuksuhin Ms. Montes. You’ll never win over me.”
I pout again and sigh deeply. Wala na akong pag-asa talaga sa kanya. Hindi ko na sya aakitin ng mapangahas bagkus sisimplehan kong akitin sya ng di nya namamalayan. I decided na umuwi na lang at naaawa na rin ako sa sarili ko dahil sa mga pinaggagagawa ko. Nagbook si sir ng car dahil baka mahilo daw ako sa paguwi
- Writer
