Chapter 12

1359 Words
เวลาผ่านไปเอิงเอยไปช็อปปิ้งซื้อของกับเพื่อนที่ห้างในขณะที่สามีเดินทางไปทำงานเป็นปกติ เธอเริ่มสงสัยในตัวของสามีว่าเขาแอบมีคนอื่นรึเปล่าซึ่งเธอไม่อยากระแวงเลยแต่เขาดูมีความลับและทำดีกับเธอมากจนเกินไป “แกเป็นยังไงบ้าง ไปหาคุณหมอมาเขาว่าไงบ้าง” “ก็ดีนะปกติเลย คุณหมอบอกว่าแข็งแรงดีไม่มีอะไรน่าห่วง การตรวจร่างกายของฉันกับพี่แบงค์ก็ปกติ” “ดีแล้วแบบนี้ค่อยสบายใจหน่อย แต่ว่าแกดูไม่ค่อยโอเคเลยนะ ทำหน้าเหมือนเครียดอะไรตลอดเวลามีอะไรจะระบายกับฉันมั้ย” เพื่อนสนิทมองหน้าเธออย่างสงสัย ปกติจะร่าเริงและดูช่วงนี้อินเลิฟมากเพราะสามีดูรักและเป็นห่วงเสมอแต่ทำไมเจอกันครั้งนี้ดูแปลกไป “ก็ไม่เชิงอ่ะแค่สงสัยว่าพี่แบงค์ทำดีกับฉันมากจนเกินไป” “ทำดีก็ดีแล้วนี่ทำไมจะต้องมาสงสัยอะไรแบบนั้นด้วย” เธอมองอย่างไม่เข้าใจ สามีดีด้วยคนปกติก็ต้องดีใจสิแต่ทำไมดูเหมือนเธอรู้สึกไม่ดีเลย “มันเหมือนดีเพราะอยากจะกลบเกลื่อนอะไรบางอย่างไง เหมือนว่าเขากำลังมีความลับอะไรกับฉันอยู่” เอิงเอยเงียบไปอย่างคิดหนักและเธอจะต้องสืบความจริงเรื่องนี้ให้ได้ว่าที่เขาทำแบบนี้เพราะอยากทำให้เธอจริงๆหรือแค่กลบเกลื่อนความลับอะไรบางอย่าง ทางด้านของญาดาตอนนี้เธอเริ่มสนิทสนมกับเฮียแบงค์มากขึ้น ทั้งสองคนเปิดใจให้กันและยอมรับที่จะเรียนรู้กันและกันมากขึ้น เธอรู้สึกดีที่ในทุกวันได้เจอเขา ได้ทำกิจกรรมต่างๆด้วยกันแต่ยังไม่ลืมที่จะจัดการเอิงเอยโดยใช้พี่แบงค์เป็นเครื่องมือ ช่วงหลังเธอคุยกับเขามากขึ้นและเธอตั้งใจทำแบบนั้นเพื่อให้เอิงเอยสงสัยในตัวของพี่แบงค์ และถ้าถึงตอนนั้นเธอคงจะโกรธมากจนอกแตกตายไปเลยที่สุดท้ายผู้ชายที่แย่งคนอื่นมาเขาก็ไม่ได้รักตัวเอง “ญาดา” “คะเฮียเรียกญาดาทำไมอ่ะ” เธอในตอนนี้กำลังป้อนอาหารนกอยู่ ตั้งแต่ที่เขาพาไปเจอเจ้าหนูจำไมเธอก็มาเล่นกับนกทุกวัน ฟังมันร้องเพลงอย่างเพลิดเพลินและมันทำให้เธอมีความสุขและเลิกคิดฟุ้นซ่านไปพักหนึ่ง “มะรืนมีงานเลี้ยงพนักงาน เราจะแต่งตัวแบบไหนเหรอ” เขาเอ่ยถามพร้อมกับส่งอาหารนกไปให้หญิงสาว เธอเงียบไปสักพักนึกคิดว่าตัวเองควรจะแต่งตัวแบบไหนดี ประชุมล่าสุดเห็นบอกว่าธีมงานคือสีขาว “เป็นนางฟ้าดีมั้ยคะ มีปีกด้วยญาดาชอบ” “ก็เหมาะนะ เราสวยใส่อะไรก็สวย” เขาเอ่ยชมหญิงสาวอย่างไม่ปิดบัง ญาดาอมยิ้มเล็กน้อยแอบเขินในคำพูดของเขาก่อนจะเบือนหน้าไปทางอื่นทำอย่างอื่นกลบเกลื่อนเพราะไม่อยากให้เขารู้ว่าเธอแอบเขินอายอยู่ “งั้นเย็นนี้เราไปซื้อกันดีมั้ย” “เฮียจะซื้อให้หนูเหรอคะ” เธอเอียงคอถามพร้อมกับรอยยิ้มหวาน เขาพยักหน้าเป็นเชิงตกลงแค่เสื้อผ้าเล็กน้อยมันไม่แพงหรอกเขาให้ได้สบายมาก “ได้สิเดี๋ยวซื้อให้” “ขอบคุณนะคะเฮียใจดีที่สุดเลย” “ไปทำงานกันเถอะสายแล้ว” เขาเอ่ยชวนญาดาให้เตรียมตัวออกไปทำงาน เธอปล่อยเจ้าหนูจำไมให้กลับไปที่เดิมจากนั้นก็ลุกขึ้นเดินตามเขาไปขึ้นรถจากนั้นก็ไปลุยงานที่บริษัทต่อ การที่เธอแอบไปคุยกับพี่แบงค์ไม่มีใครสงสัยเลยแม้กระทั่งเฮียอาร์ตก็ไม่รู้นั่นเป็นเรื่องที่ดีเพราะเรื่องนี้มันไม่เกี่ยวกับเขาโดยตรง เธอเกลียดน้องสาวเขามากและยังไงมันจะต้องเจอหนักว่าที่เธอได้รับมัน ญาดาตั้งใจทำงานอย่างเต็มที่และอาจารย์มาประเมินครั้งแรกถือว่าเธอผ่านไปได้ด้วยดี และจะมาหาอีกทีตอนที่ใกล้ฝึกงานจบแล้ว เอาจริงตื่นเต้นไม่ไหวเธออยากจะเรียนจบแทบตายแต่อีกไม่นานมันก็จะสำเร็จ “น้องญาดาไปกินข้าวกันมั้ย” “ไปสิคะญาดาเริ่มหิวแล้ว” เธอบิดขี้เกียจเล็กน้อยก่อนจะวางทุกอย่างลงแล้วเดินไปพร้อมกับพี่ลี่คุณเลขาของเฮียอาร์ต ไม่รู้ว่าวันนี้มีอะไรให้เธอกินรึเปล่าและตั้งแต่ที่มาฝึกงานที่นี่จนถึงตอนนี้เธอกินอาหารตามสั่งเป็นแทบทุกอย่างรวมถึงข้าวมันไก่ของโปรดด้วย “วันนี้มีขาหมูนะญาดาอร่อยมาก” “ขาหมูเหรอคะ…” ญาดานิ่วหน้าเล็กน้อยก่อนจะมองตรงหน้าแล้วกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก ดูมันดิเยอะมากแค่มองก็เลี่ยนแล้วอ่ะ “ทำไมทำหน้าแบบนั้น” “มันจะกินได้เหรอคะมันเยิ้มขนาดนั้น” เธอทำท่าทางเหมือนกินไม่ได้แต่เลขาลี่ก็ยังยืนยันว่ามันอร่อยมากและเธอก็สั่งไปจานหนึ่ง “ก็สั่งแบบไม่เอามันดิ อร่อยนะถ้าไม่ลองถือว่าพลาดมาก” เธอหันไปมองขาหมูตรงหน้าก่อนจะสั่งตามเลขาลี่คิอขาหมูจานใหญ่ แต่ว่าเธอขอไม่เอามันเยอะเพราะว่ามันอ้วนมากเธอขี้เกียจออกกำลังกาย “เอาอันนี้ก็ได้ค่ะแต่ว่าขอไม่เอามันเยอะนะคะ” “ได้จ้ะแม่หนู รอแป๊บหนึ่งนะ” คุณป้าใส่ข้าวใส่ขาหมูให้ญาดาเยอะมาก เธอมองจานข้าวในมือของคุณป้าก่อนจะตาโตและไม่คิดว่าตัวเองจะกินหมด แต่ช่างเถอะเค้าอุตส่าห์ตักให้เยอะเพราะฉะนั้นเธอจะพยายามกินให้อิ่มและให้มากที่สุด เธอถือจานมาวางไว้ที่โต๊ะก่อนจะลองชิมดูและมันอร่อยมากจนต้องอยากกินอีกเรื่อยๆ บอกเลยนะว่านี่เป็นครั้งแรกที่เธอกินและมันออกมาดีมาก “อร่อยมากเลยค่ะพี่ลี่” “เห็นมั้ยบอกแล้วว่ามันอร่อยมาก” เธอยิ้มกว้างออกมาก่อนจะตักกินอย่างเอร็ดอร่อย เฮียอาร์ตที่เพิ่งกลับมาจากในไร่ก็มาต่อคิวเอาขาหมูจากนั้นก็เดินมานั่งลงข้างญาดาเบียดให้เธอแบ่งที่นั่งให้ด้วย หญิงสาวเงยหน้ามองชายหนุ่มก่อนจะยิ้มออกมา “ไปข้างนอกมาเหรอคะ” “อืม… ในไร่เค้ากำลังเก็บผลไม้อยู่ก็เลยไปดูความเรียบร้อยนะ เรากินอะไรเหรอ… ขาหมู เดี๋ยวนี้พัฒนาการกินขึ้นเยอะแหะอยู่ง่ายกินง่าย” เฮียอาร์ตลูบผมหญิงสาวอย่างเอ็นดู ญาดายิ้มแก้มปริกินขาหมูอวดชายหนุ่มไปหนึ่งทีเพราะตอนแรกที่มาเธอไม่เคยกินอาหารจานเดียวแบบนี้เลยสักอย่าง กินเป็นก็ตอนฝึกงานเนี่ยแหละ “เดี๋ยวนี้ญาดาเก่งแล้วค่ะ กินได้ทุกอย่างเลย” “น่ารักมาก กินง่ายอยู่ง่ายแบบนี้แหละถึงจะสมกับการอยู่ไร่ เดี๋ยวเย็นนี้ซื้อของเสร็จจะพาไปกินหมูกระทะ” “สามชั้นเหรอ… เอาๆญาดาชอบกินสามชั้น” หญิงสาวยิ้มกว้างออกมาอย่างดีใจเหมือนเด็กได้ของเล่น และทุกอย่างอยู่ในสายตาของพนักงานทุกคนและพวกเขาหันไปมองหน้ากันเลิกลั่นแสร้งทำเป็นมองไม่เห็นการกระทำของเจ้านายที่มีต่อนักศึกษาฝึกงาน และมีคนเม้าท์มาว่าญาดาพักอยู่ที่บ้านของเฮียอาร์ตซึ่งเท่ากับว่าทั้งสองคนอยู่ด้วยกัน และจากการสนิทสนมกันแบบนี้ทั้งสองคงมีความสัมพันธ์แบบที่พนักงานคนอื่นสงสัยกันแน่นอนไม่ต้องสืบอีก การกระทำของเขามันก็ชัดเจนแล้ว “เดี๋ยวจะจัดให้เยอะๆเลย” “เฮียปิ้งให้หนูกินด้วยนะ” “ได้สิ…”
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD