Chapter 12
1359 Words
เวลาผ่านไปเอิงเอยไปช็อปปิ้งซื้อของกับเพื่อนที่ห้างในขณะที่สามีเดินทางไปทำงานเป็นปกติ เธอเริ่มสงสัยในตัวของสามีว่าเขาแอบมีคนอื่นรึเปล่าซึ่งเธอไม่อยากระแวงเลยแต่เขาดูมีความลับและทำดีกับเธอมากจนเกินไป
“แกเป็นยังไงบ้าง ไปหาคุณหมอมาเขาว่าไงบ้าง”
“ก็ดีนะปกติเลย คุณหมอบอกว่าแข็งแรงดีไม่มีอะไรน่าห่วง การตรวจร่างกายของฉันกับพี่แบงค์ก็ปกติ”
“ดีแล้วแบบนี้ค่อยสบายใจหน่อย แต่ว่าแกดูไม่ค่อยโอเคเลยนะ ทำหน้าเหมือนเครียดอะไรตลอดเวลามีอะไรจะระบายกับฉันมั้ย”
เพื่อนสนิทมองหน้าเธออย่างสงสัย ปกติจะร่าเริงและดูช่วงนี้อินเลิฟมากเพราะสามีดูรักและเป็นห่วงเสมอแต่ทำไมเจอกันครั้งนี้ดูแปลกไป
“ก็ไม่เชิงอ่ะแค่สงสัยว่าพี่แบงค์ทำดีกับฉันมากจนเกินไป”
“ทำดีก็ดีแล้วนี่ทำไมจะต้องมาสงสัยอะไรแบบนั้นด้วย”
เธอมองอย่างไม่เข้าใจ สามีดีด้วยคนปกติก็ต้องดีใจสิแต่ทำไมดูเหมือนเธอรู้สึกไม่ดีเลย
“มันเหมือนดีเพราะอยากจะกลบเกลื่อนอะไรบางอย่างไง เหมือนว่าเขากำลังมีความลับอะไรกับฉันอยู่”
เอิงเอยเงียบไปอย่างคิดหนักและเธอจะต้องสืบความจริงเรื่องนี้ให้ได้ว่าที่เขาทำแบบนี้เพราะอยากทำให้เธอจริงๆหรือแค่กลบเกลื่อนความลับอะไรบางอย่าง
ทางด้านของญาดาตอนนี้เธอเริ่มสนิทสนมกับเฮียแบงค์มากขึ้น ทั้งสองคนเปิดใจให้กันและยอมรับที่จะเรียนรู้กันและกันมากขึ้น เธอรู้สึกดีที่ในทุกวันได้เจอเขา ได้ทำกิจกรรมต่างๆด้วยกันแต่ยังไม่ลืมที่จะจัดการเอิงเอยโดยใช้พี่แบงค์เป็นเครื่องมือ ช่วงหลังเธอคุยกับเขามากขึ้นและเธอตั้งใจทำแบบนั้นเพื่อให้เอิงเอยสงสัยในตัวของพี่แบงค์ และถ้าถึงตอนนั้นเธอคงจะโกรธมากจนอกแตกตายไปเลยที่สุดท้ายผู้ชายที่แย่งคนอื่นมาเขาก็ไม่ได้รักตัวเอง
“ญาดา”
“คะเฮียเรียกญาดาทำไมอ่ะ”
เธอในตอนนี้กำลังป้อนอาหารนกอยู่ ตั้งแต่ที่เขาพาไปเจอเจ้าหนูจำไมเธอก็มาเล่นกับนกทุกวัน ฟังมันร้องเพลงอย่างเพลิดเพลินและมันทำให้เธอมีความสุขและเลิกคิดฟุ้นซ่านไปพักหนึ่ง
“มะรืนมีงานเลี้ยงพนักงาน เราจะแต่งตัวแบบไหนเหรอ”
เขาเอ่ยถามพร้อมกับส่งอาหารนกไปให้หญิงสาว เธอเงียบไปสักพักนึกคิดว่าตัวเองควรจะแต่งตัวแบบไหนดี ประชุมล่าสุดเห็นบอกว่าธีมงานคือสีขาว
“เป็นนางฟ้าดีมั้ยคะ มีปีกด้วยญาดาชอบ”
“ก็เหมาะนะ เราสวยใส่อะไรก็สวย”
เขาเอ่ยชมหญิงสาวอย่างไม่ปิดบัง ญาดาอมยิ้มเล็กน้อยแอบเขินในคำพูดของเขาก่อนจะเบือนหน้าไปทางอื่นทำอย่างอื่นกลบเกลื่อนเพราะไม่อยากให้เขารู้ว่าเธอแอบเขินอายอยู่
“งั้นเย็นนี้เราไปซื้อกันดีมั้ย”
“เฮียจะซื้อให้หนูเหรอคะ”
เธอเอียงคอถามพร้อมกับรอยยิ้มหวาน เขาพยักหน้าเป็นเชิงตกลงแค่เสื้อผ้าเล็กน้อยมันไม่แพงหรอกเขาให้ได้สบายมาก
“ได้สิเดี๋ยวซื้อให้”
“ขอบคุณนะคะเฮียใจดีที่สุดเลย”
“ไปทำงานกันเถอะสายแล้ว”
เขาเอ่ยชวนญาดาให้เตรียมตัวออกไปทำงาน เธอปล่อยเจ้าหนูจำไมให้กลับไปที่เดิมจากนั้นก็ลุกขึ้นเดินตามเขาไปขึ้นรถจากนั้นก็ไปลุยงานที่บริษัทต่อ การที่เธอแอบไปคุยกับพี่แบงค์ไม่มีใครสงสัยเลยแม้กระทั่งเฮียอาร์ตก็ไม่รู้นั่นเป็นเรื่องที่ดีเพราะเรื่องนี้มันไม่เกี่ยวกับเขาโดยตรง เธอเกลียดน้องสาวเขามากและยังไงมันจะต้องเจอหนักว่าที่เธอได้รับมัน
ญาดาตั้งใจทำงานอย่างเต็มที่และอาจารย์มาประเมินครั้งแรกถือว่าเธอผ่านไปได้ด้วยดี และจะมาหาอีกทีตอนที่ใกล้ฝึกงานจบแล้ว เอาจริงตื่นเต้นไม่ไหวเธออยากจะเรียนจบแทบตายแต่อีกไม่นานมันก็จะสำเร็จ
“น้องญาดาไปกินข้าวกันมั้ย”
“ไปสิคะญาดาเริ่มหิวแล้ว”
เธอบิดขี้เกียจเล็กน้อยก่อนจะวางทุกอย่างลงแล้วเดินไปพร้อมกับพี่ลี่คุณเลขาของเฮียอาร์ต ไม่รู้ว่าวันนี้มีอะไรให้เธอกินรึเปล่าและตั้งแต่ที่มาฝึกงานที่นี่จนถึงตอนนี้เธอกินอาหารตามสั่งเป็นแทบทุกอย่างรวมถึงข้าวมันไก่ของโปรดด้วย
“วันนี้มีขาหมูนะญาดาอร่อยมาก”
“ขาหมูเหรอคะ…”
ญาดานิ่วหน้าเล็กน้อยก่อนจะมองตรงหน้าแล้วกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก ดูมันดิเยอะมากแค่มองก็เลี่ยนแล้วอ่ะ
“ทำไมทำหน้าแบบนั้น”
“มันจะกินได้เหรอคะมันเยิ้มขนาดนั้น”
เธอทำท่าทางเหมือนกินไม่ได้แต่เลขาลี่ก็ยังยืนยันว่ามันอร่อยมากและเธอก็สั่งไปจานหนึ่ง
“ก็สั่งแบบไม่เอามันดิ อร่อยนะถ้าไม่ลองถือว่าพลาดมาก”
เธอหันไปมองขาหมูตรงหน้าก่อนจะสั่งตามเลขาลี่คิอขาหมูจานใหญ่ แต่ว่าเธอขอไม่เอามันเยอะเพราะว่ามันอ้วนมากเธอขี้เกียจออกกำลังกาย
“เอาอันนี้ก็ได้ค่ะแต่ว่าขอไม่เอามันเยอะนะคะ”
“ได้จ้ะแม่หนู รอแป๊บหนึ่งนะ”
คุณป้าใส่ข้าวใส่ขาหมูให้ญาดาเยอะมาก เธอมองจานข้าวในมือของคุณป้าก่อนจะตาโตและไม่คิดว่าตัวเองจะกินหมด แต่ช่างเถอะเค้าอุตส่าห์ตักให้เยอะเพราะฉะนั้นเธอจะพยายามกินให้อิ่มและให้มากที่สุด
เธอถือจานมาวางไว้ที่โต๊ะก่อนจะลองชิมดูและมันอร่อยมากจนต้องอยากกินอีกเรื่อยๆ บอกเลยนะว่านี่เป็นครั้งแรกที่เธอกินและมันออกมาดีมาก
“อร่อยมากเลยค่ะพี่ลี่”
“เห็นมั้ยบอกแล้วว่ามันอร่อยมาก”
เธอยิ้มกว้างออกมาก่อนจะตักกินอย่างเอร็ดอร่อย เฮียอาร์ตที่เพิ่งกลับมาจากในไร่ก็มาต่อคิวเอาขาหมูจากนั้นก็เดินมานั่งลงข้างญาดาเบียดให้เธอแบ่งที่นั่งให้ด้วย หญิงสาวเงยหน้ามองชายหนุ่มก่อนจะยิ้มออกมา
“ไปข้างนอกมาเหรอคะ”
“อืม… ในไร่เค้ากำลังเก็บผลไม้อยู่ก็เลยไปดูความเรียบร้อยนะ เรากินอะไรเหรอ… ขาหมู เดี๋ยวนี้พัฒนาการกินขึ้นเยอะแหะอยู่ง่ายกินง่าย”
เฮียอาร์ตลูบผมหญิงสาวอย่างเอ็นดู ญาดายิ้มแก้มปริกินขาหมูอวดชายหนุ่มไปหนึ่งทีเพราะตอนแรกที่มาเธอไม่เคยกินอาหารจานเดียวแบบนี้เลยสักอย่าง กินเป็นก็ตอนฝึกงานเนี่ยแหละ
“เดี๋ยวนี้ญาดาเก่งแล้วค่ะ กินได้ทุกอย่างเลย”
“น่ารักมาก กินง่ายอยู่ง่ายแบบนี้แหละถึงจะสมกับการอยู่ไร่ เดี๋ยวเย็นนี้ซื้อของเสร็จจะพาไปกินหมูกระทะ”
“สามชั้นเหรอ… เอาๆญาดาชอบกินสามชั้น”
หญิงสาวยิ้มกว้างออกมาอย่างดีใจเหมือนเด็กได้ของเล่น และทุกอย่างอยู่ในสายตาของพนักงานทุกคนและพวกเขาหันไปมองหน้ากันเลิกลั่นแสร้งทำเป็นมองไม่เห็นการกระทำของเจ้านายที่มีต่อนักศึกษาฝึกงาน และมีคนเม้าท์มาว่าญาดาพักอยู่ที่บ้านของเฮียอาร์ตซึ่งเท่ากับว่าทั้งสองคนอยู่ด้วยกัน และจากการสนิทสนมกันแบบนี้ทั้งสองคงมีความสัมพันธ์แบบที่พนักงานคนอื่นสงสัยกันแน่นอนไม่ต้องสืบอีก การกระทำของเขามันก็ชัดเจนแล้ว
“เดี๋ยวจะจัดให้เยอะๆเลย”
“เฮียปิ้งให้หนูกินด้วยนะ”
“ได้สิ…”
- Writer
