HOTNERD 5

1485 Words

@ห้องทำงานเคน “มึงไปเข้าก่อนเลย พอดีกูปวดขี้ เดี๋ยวมึงจะรอนาน” “เค” ฉันรีบเดินเข้าไปในห้องน้ำเพราะกลัวว่าอีซิลมันจะไม่ไหวแล้วเรี่ยราดเอาซะก่อน เมื่อเดินเข้ามาในห้องน้ำฉันก็ไล่มองไปรอบๆ ห้องน้ำ อย่างไม่เชื่อสายตาว่านี้คือห้องน้ำของผู้ชาย “สะอาดจัง” ใช้เวลาไม่นานฉันก็ทำธุระในห้องน้ำเสร็จก่อนจะเดินออกมานั่งรอซิลฟี่ที่โซฟาตัวยาวสุดหรู ดวงตาคู่สวยไล่มองไปรอบๆ ห้องทำงานของเคน ที่ดูสะอาดสะอ้านเขาตกแต่งห้องทำงานดูเรียบๆ แต่มีเสน่ห์น่าหลงใหลและดูน่าค้นหา ซึ่งมันบ่งบอกถึงบุคลิกภายนอกของเขาที่เซลีนเห็นได้ชัดมาก ร่างเล็กเดินสำรวจไปทั่วห้องทำงานใหญ่ของเคน ก่อนจะหยุดที่โต๊ะทำงานสุดหรู เธอถือวิสาสะกระโดดขึ้นไปนั่งไขว่ห้างด้านบนโต๊ะทำงานสุดหวงของเคน... โดยที่เธอลืมตัวไปเลยว่าในห้องทำงานของเขานั้นมีกล้องวงจรปิดซึ่งตอนนี้มันกำลังบันทึกภาพเธอทุกอิริยาบถไว้เรียบร้อยแล้ว เซลีนยังคงนั่งอยู่บนโต๊ะทำงานของเคนเธอใช้มือลูบมันไปมาด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม จนกระทั่งประตูห้องน้ำเปิดออก ร่างเล็กถึงกระโดดลงจากโต๊ะแต่ก็ไม่ทันกับสายตาของซิลฟี่เพราะเธอเห็นภาพตรงหน้าแล้ว “มึงขึ้นไปนั่งทำอะไรบนนั้นวะ?” “กูแค่อยากลองนั่งดูว่าโต๊ะมันจะนิ่มและแข็งแรงดีไหม” ฉันตอบพร้อมกับยกยิ้มที่มุมปาก “โต๊ะที่ไหนจะนิ่มวะ” “นั่นสิ” จากนั้นฉันกับซิลฟี่ก็รีบเดินลงไปข้างล่าง แต่เมื่อกำลังจะก้าวลงบันไดขั้นสุดท้าย เสียงโทรศัพท์ฉันก็ดังขึ้นก่อน ครืดดดด~ “มึงเดินไปก่อนนะ กูขอคุยโทรศัพท์แป๊บ” มันพยักหน้าตอบก่อนจะเดินไปที่โต๊ะที่มีพี่เคนกับพี่ธามนั่งพูดคุยกันอยู่ ฉันจึงหันมาสนใจโทรศัพท์ในมือและกดรับมันทันที “ว่าไง” (เบบี้ทำไร) “แดกเหล้า เลิกเรียกกูเบบี้สักที แสลงหู” (ได้ไงวะ แดกเหล้าไม่มีกู) ไอ้ไวฟายเริ่มพูดโวยวายขึ้นมา “มึงก็ตามมาสิ” (ทำเหมือนอยู่ใกล้) “แต่ก็ไม่เกินใจไวฟายคนหล่อหรอกใช่ไหม” ฉันพูดหยอกล้อมัน เพราะรู้ดีว่าคนแบบมันบ้ายอเป็นที่สุด (อย่าท้านะ ถ้ากูไปจริงๆ มึงจะจุก) “เดี๋ยว! จุกอะไรก่อน” ฉันกับมันชอบพูดสองแง่สองง่ามเป็นเรื่องปกติ แต่ระหว่างเราสองคนไม่ได้มีอะไรเกินเลยกว่าคำว่าเพื่อนสนิทเลย (จุกกับท่อนเอ็นใหญ่ของกูไง ฮ่า) “ใหญ่ไม่จริงอย่าทำคุยเยอะวะ” ขณะที่ฉันกำลังยืนคุยโทรศัพท์อยู่ที่บันไดนั้น และกำลังจะหันไปมองดูว่าตอนนี้คนที่โต๊ะกำลังทำอะไรกันอยู่ แต่เมื่อหันกลับไปมองทางด้านหลังก็ถึงกับสะดุ้งตกใจ... “ว๊าย!” ทำให้โทรศัพท์ในมือฉันร่วงหล่นลงไปที่พื้นด้านหน้าพี่เคน ซึ่งเขาก็ยืนเอามือล้วงกระเป๋ามองหน้าฉันดูสายตาเรียบนิ่ง “พี่มาตั้งแต่ตอนไหน หนูตกใจหมดเลย” เพราะเธอเคยชินกับการที่ต้องเรียกแทนตัวเองว่าหนูกับพ่อแม่ เซลีนจึงเผลอเรียนแทนตัวเองว่าหนูกับเคนออกไป ซึ่งร่างสูงที่ได้ยินก็ถึงกับขมวดคิ้วงุนงงแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา แต่สายตาคมกลับจ้องมองมือเล็กที่กำลังยกขึ้นลูบลงที่หน้าอกของเธอที่กำลังปลอบขวัญให้กับตัวเองกับเหตุการณ์เมื่อสักครู่อยู่ “พึ่งมาครับ” เขาเลือกที่จะตอบโกหกออกไปทั้งที่เขายืนตรงนั้นสักพักแล้วและได้ยินบทสนทนาของเซลีนที่คุยกับไวฟายทั้งหมด แต่เขาก็เลือกที่จะไม่สนใจเพราะมันเป็นเรื่องของเธอ “อ่อ” “ขอทางหน่อยครับ” เพราะร่างเล็กยืนขวางบันไดทางขึ้นเขาอยู่ “อ่อได้ แป๊บนะคะ” ก่อนที่เธอจะก้มลงตรงหน้าเคนเพื่อเก็บโทรศัพท์ที่ตกอยู่ด้านหน้าเขา โดยเธอนั้นตั้งใจที่จะก้มลงตรงหน้าเขาเพื่อให้เขานั้นเห็นเต้าอวบของเธอที่ทะลักออกมาจากเสื้อเกาะอก สายตาคมจ้องมองเซลีนที่ก้มเก็บโทรศัพท์ของเธออยู่ด้านหน้า ด้วยท่าทียั่วยวนเขาจ้องมองเธอตาไม่กะพริบและไม่ได้หลบสายตาไปทางอื่น ในเมื่อมาก้มให้มองนม มีเหรอคนอย่างเขาจะไม่มอง “ได้แล้วค่ะ” ร่างเล็กลุกขึ้นพร้อมกับเสยผมที่มันปกปิดใบหน้าเธอออก ซึ่งท่าทีที่เธอกำลังแสดงออกมาก็ตั้งใจจะยั่วยวนเคนอีกเหมือนเดิม “ครับ” เคนขยับแว่นตาเล็กน้อย พร้อมตอบด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง ก่อนจะเดินขึ้นไปบนห้องของเขาทันที โดยมีสายตาของอีกคนมองตามเขาเดินขึ้นไปจนสุดสายตา "หึ ครับๆ คนอะไรมันช่างน่าโดนฉันจับรอบตึงจริงๆ" เราสี่คนนั่งดื่มกันปกติจนถึงช่วงเวลาเป่าเค้ก ซึ่งซิลฟี่กับพี่ธามเป็นคนซื้อเค้กมาให้พี่เคนในวันนี้โดยฉันไม่รู้เรื่องอะไรเลย เอาง่ายเหมือนมาแดกฟรีงานวันเกิดเขาแค่นั้นเอง แต่แล้วไง คนหน้าด้านอย่างฉันไม่แคร์อยู่แล้ว.... ตอนนี้ฉันยืนอยู่กับซิลฟี่สองคนที่ข้างบันไดทางขึ้นไปบนห้องทำงานของพี่เคน มันเรียกให้ฉันออกมาเพื่อจะเซอร์ไพรส์เค้กวันเกิดพี่เคนนั่นเอง “อ๊ะ” อีซิลยื่นเค้กมาด้านหน้าฉัน “อะไร?” “ถือเค้กไงกูจะจุดเทียน” เมื่อได้ยินคำตอบของมัน ฉันก็ยื่นมือไปรับเค้กมาถือทันที จากนั้นซิลฟี่ก็เริ่มจุดเทียนวันเกิดที่ปักอยู่บนเค้กก้อนใหญ่จนเสร็จเรียบร้อย ก่อนที่มันจะหันไปส่งสัญญาณให้กับพนักงานในร้านเพื่อปิดไฟบริเวณที่เราล็อกโซนโต๊ะเอาไว้เพื่อจะได้ไม่รบกวนลูกค้าท่านอื่น พรึบ! เมื่อไฟดับลง แต่ก็ไม่ได้มืดที่มองไม่เห็นทางเดินเลย ยังพอมีแสงไฟสลัวจากด้านนอกสาดส่องเข้ามาให้ฉันเดินไปหาพี่เคนที่นั่งอยู่ที่โต๊ะได้ ฉันเดินถือเค้กและร้องเพลงเบิร์ดเดย์ให้พี่เขาไปด้วยราวกับว่าเป็นเมียเจ้าของวันเกิดยังไงยังงั้น... Happy birthday to you~ จนกระทั่งฉันเดินมาหยุดยืนอยู่ด้านหน้าเขา ดวงตาคมจ้องมองฉันเรียบนิ่งจนกระทั่งฉันร้องเพลงจบ พี่เขาก็เตรียมจะอ้าปากเพื่อเป่าเทียน แต่ฉันรีบเอาเค้กหลบก่อน “พี่ไม่อธิษฐานก่อนเหรอ?” เราสบตากันใต้แสงไฟสลัวครู่หนึ่งก่อนที่พี่เคนจะหลับตาลงเพื่ออธิษฐานตามที่ฉันบอก ตอนนี้เรายืนห่างกันนิดเดียวจึงทำให้ฉันได้โอกาสจ้องมองพิจารณาใบหน้าของเขาอย่างละเอียด ขนตางอน บวกกับริมฝีปากแดงนิดๆ รับกับจมูกโด่งๆ มันช่างลงตัวมาก... พรึบ! ฉันเผลอจ้องมองหน้าเขานานเกินไปกระทั่งดวงตาคมจากที่ปิดสนิทก็ลืมขึ้นทำให้เราสองคนสบตากัน.... แต่ทว่าสายตาที่เขามองฉันอยู่ภายใต้แว่นหนาตอนนี้มันช่างแตกต่างจากที่เจอกันครั้งแรก แต่ฉันก็เห็นมันเพียงครู่เดียวเท่านั้น เพราะเขาเลือกที่จะหลบสายตาของฉันเลื่อนลงมองเค้กด้านหน้าก่อนจะเป่าเทียน.... “เบิร์ดเดย์นะไอ้เคน” เจ้าของใบหน้าหล่อหันไปส่งยิ้มให้เพื่อนและพยักหน้ารับอย่างซึ่งใจที่เพื่อนของเขามาร่วมงานวันเกิดของเขาวันนี้ “เบิร์ดเดย์นะพี่เคนมีความสุขมากๆ นะพี่” “ขอบใจมากนะ แค่ทุกคนมากูก็ดีใจแล้ว” ปากหนาพูดพร้อมกับส่งยิ้มไปให้ธามและซิลฟี่ ก่อนจะหันมามองร่างเล็กที่ยืนถือเค้กอยู่ด้านหน้าเขา “แฮปปี้เบิร์ดเดย์นะคะพี่เคน ขอโทษด้วยนะที่วันนี้หนูไม่มีอะไรมาให้พี่เลย แต่ถ้าวันหลังพี่อยากได้….." เซลีนยังพูดไม่จบร่างสูงก็พูดขึ้นก่อน “ไม่เป็นไรครับ พี่ไม่ได้ต้องการอะไรจากเราอยู่แล้ว เราไม่ต้องพยายามจะให้พี่ก็ได้ครับ” ร่างสูงตอบเหน็บเธอและส่งยิ้มด้วยท่าทีสุภาพให้เธอ ก่อนจะเลือกนั่งลงยังโซฟาตัวเดิม ไม่ต้องการงั้นเหรอ แต่ ถ้าเสิร์ฟให้ไม่หยุดล่ะ อยากรู้เหมือนกันว่าจะเอาไหม....

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more