ฮอตเนิร์ด (ที่แปลว่า) ไม่เนิร์ด

@ประเทศนอก ร่างเล็กที่กำลังนอนหลับใหลฝันหวานอยู่บนเตียงนอนนุ่มภายในห้องของเธอจากปาร์ตี้เมื่อคืนทำให้เธอนั้นได้ดื่มแอลกอฮอล์เข้าไปเป็นจำนวนมาก จึงไม่รู้ว่าชายหญิงวัยกลางคนกำลังก้าวเดินเข้ามาภายในบ้านของเธอ... “ว๊าย! ตายแล้ว ทำไมบ้านเราถึงได้รกขนาดนี้” พลอยไพลิน พูดขึ้นเสียงดังด้วยความตกใจก่อนจะมองหน้าคนเป็นสามี “เฮ่อ จะเป็นใครไปได้ละถ้าไม่ใช่ฝีมือของลูกสาวตัวดีของคุณ” ทศพร พูดด้วยสีหน้าเรียบนิ่งเอื้อมระอาใจกับ เซลีน เพราะนี้ไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอชวนเพื่อนๆ ของเธอมาปาร์ตี้ที่บ้านระหว่างที่พวกเขานั้นไม่อยู่บ้าน ทั้งสองมองดูขวดแอลกอฮอล์ที่วางเกลื่อนไปทั่วบ้าน ก่อนจะเดินขึ้นไปบนห้องนอนของตัวต้นเรื่อง มือหยาบกร้านของคนเป็นพ่อค่อยๆ เปิดประตูห้องของลูกสาวเข้าไปโดยไม่ได้เคาะประตู พลอยไพลินเกาะแขนของสามีเพราะกังวลกับภาพตรงหน้า..... แอด! เมื่อประตูบานใหญ่เปิดออก ทั้งสองก็ต้องเบิกตากว้างกับภาพที่เห็นด้านหน้า ซากถุงยางที่ใช้แล้ววางตกเกลื่อนเต็มพื้นด้านในห้อง ก่อนจะมองเห็นเพื่อนลูกสาวนอนกอดกับผู้ชายอยู่ด้านล่างเตียง ส่วนลูกสาวของทั้งสองก็นอนกอดกับผู้ชายบนเตียงอยู่เช่นกัน ภาพตรงหน้าไม่อาจ ทำให้คนเป็นพ่อเป็นแม่รับได้.... “เซลีน!” ทศพรตะโกนเรียกชื่อลูกสาวเสียงดังลั่นบ้านทำให้คนตัวเล็กสะดุ้งตื่นด้วยความตกใจ ดวงตาคู่สวยเบิกตากว้างเมื่อเห็นพ่อกับแม่ของเธอยืนอยู่ที่ปลายเตียง เธอไม่คิดว่าพ่อกับแม่ของเธอจะกลับบ้านเร็วขนาดนั้นทั้งที่กำหนดกลับของพวกเขามันเหลืออีกตั้งสองวัน... “พ่อแม่!” “ไล่เพื่อนกลับให้หมดแล้วลงไปคุยกับพ่อข้างล่าง” มือหนากำแน่นด้วยความโมโหที่ลูกสาวเพียงคนเดียวของเขาทำตัวเหลวแหลกขนาดนี้ “ค่ะ” ฉันรีบตอบรับคนเป็นพ่อออกไป จากนั้นฉันก็ยกเท้าขึ้นถีบไอ้ ไวฟาย เพื่อนสนิทของฉันออกจากอ้อมกอด ไม่รู้ว่ามันมานอนกอดฉันตั้งแต่ตอนไหน ปั่ก! “โอ๊ย เบบี้ถีบฟายทำไม” “เบบี้พ่อมึงสิ มึงรีบปลุกอีคาร่ากับผัวของมันแล้วพวกมึงก็รีบออกไปจากบ้านกูก่อน พ่อแม่กูอยู่ข้างล่างแล้ว” ไอ้ไวฟายเกาหัวด้วยความงุนงงเหมือนสมองมันยังไม่ตื่น ก่อนมันจะลุกไปปลุกสองผัวคู่นั้นให้ลุกขึ้น ซึ่งฉันก็ไม่รู้ว่าคาร่ากับผัวของมันเข้ามานอนในห้องนอนของฉันตั้งแต่เมื่อไหร่ ฉันรีบก้าวลงจากเตียงเพื่อเดินไปล้างหน้าล้างตาในห้องน้ำให้เรียบร้อย แต่ขณะที่เท้าเหยียบลงที่พื้นนั้น.... หมับ! ดวงตาคู่สวยรีบก้มมองก่อนจะพบกับ.... “อีเหี้ย! ถุงยาง” ปากเล็กเบะขึ้นเมื่อรู้สึกขยะแขยงกับสิ่งที่เธอเหยียบเข้าเต็มๆ ดวงตาคู่สวยรีบหันไปมองหน้าเพื่อน แต่พอได้มองไปรอบๆห้องของเธอแล้วนั้น มันกลับไม่ได้มีแค่ชิ้นเดียว... “อีคาร่ามึง!” เพื่อนสาวของเธอส่งยิ้มหวานมาให้ ก่อนที่จะรีบใส่เสื้อผ้าให้เรียบร้อยและเดินออกไปจากห้องของคนตัวเล็กทันที เซลีนถึงกับยกมือขึ้นกุมขมับครั้งนี้มันเกินเยียวยาจริงๆ ไม่รู้ว่าเธอจะหาข้ออ้างไหนไปบอกพ่อกับแม่ของเธอ... #เวลาต่อมา ร่างเล็กเจ้าของใบหน้าสวยดวงตากลมโตมีเสน่ห์น่าดึงดูด ขับกับผิวที่ขาวเนียนอมชมพูราวกับหยวกกล้วยทั้งที่เธอนั้นเป็นคนไทยแท้ เด็กสาววัยกำลังโตนั่งมองพ่อกับแม่ของเธอสลับไปมา โดยไม่พูดอะไรออกมาสักคำ เพราะเธอรู้ดีว่าในตอนนี้เธอไม่ควรอ้าปากพูดอะไรออกมานอกจากปิดปากเงียบคือดีที่สุด เพราะดูจากสีหน้าของทั้งสองคนแล้ว..... “พ่อกับแม่ตัดสินใจแล้ว” ทศพรจ้องมองลูกสาวเพียงคนเดียวที่เขารักและตามใจอย่างกับอะไรดี แต่ไม่รู้เพราะตามใจมากไปและไม่ค่อยได้ดุด่าจึงทำให้เซลีนใจแตกแบบนี้ด้วยหรือเปล่า “คะ?” “แม่กับพ่อจะให้ลูกกลับไปอยู่ที่ไทยกับน้า” “หนูไม่กลับ” ร่างเล็กเถียงกลับทันทีเมื่อคนเป็นแม่พูดจบ “พ่อตัดสินใจแล้ว” “แต่พ่อ หนูไม่อยากกลับไปอยู่ไทย หนูจะอยู่ยังไงเพื่อนหนูก็ไม่มี” เพราะเธอย้ายมาที่นี่กับพ่อและแม่ของเธอตั้งแต่เซลีนได้สิบขวบทำให้เธอนั้นชินกับวัฒนธรรมและอากาศของที่นี่ไปแล้ว “ก็ซิลฟี่ไง ไหนจะเทอร์โบอีก” ฉันนึกถึง ซิลฟี่ และ พี่ เทอร์โบ สองคนที่ฉันสนิท จะไม่สนิทได้ยังไงในเมื่อสองคนนั้นเป็นลูกพี่ลูกน้องของฉัน แต่แล้วไงในเมื่อฉันไม่อยากกลับ ยังไงฉันก็จะเถียงและอ้อนจนกว่าจะชนะให้เหมือนทุกครั้งที่ผ่านมาให้ได้ “ไม่เอา เรื่องเรียนของหนูอีก ต้องไปเริ่มต้นใหม่ มันน่าเบื่อจะตาย” “งั้นก็ไม่ต้องเรียนลาออกมานั่งอยู่เฉยๆ” พ่อฉันพูดเสียงแข็งและหน้าตาจริงจังกว่าทุกครั้งที่ผ่านมา จนฉันเริ่มใจคอไม่ดี ฉันจึงเริ่มใช้ไม้ตาย ถ้าเถียงข้างๆ คูๆ ไม่ได้ผลแล้ว.... . . “พ่อขา หนูไม่อยากกลับไทย หนูอยากอยู่ที่นี่ อยากอยู่กับพ่อกับแม่ หนูขอโอกาสได้ไหมคะ หนูจะไม่ดื้อไม่ซน ไม่เที่ยวบ่อยขอแค่อาทิตย์ละสามวันก็ได้ค่ะ จะไม่ชวนเพื่อนมาปาร์ตี้ที่บ้านและทำตัวแบบนี้อีกแล้ว หนูสัญญา” ร่างเล็กเดินเข้าไปกอดแขนคนเป็นพ่อก่อนจะทำหน้าออดอ้อนและน้ำเสียงอ้อนวอนคนเป็นพ่อสุดชีวิต... ทศพรที่เห็นท่าทีของลูกสาวตัวแสบ เขาก็เงียบนิ่งเพราะในใจก็อยากจะใจอ่อนให้กับลูกสาวคนนี้เหมือนกับทุกครั้ง แต่เมื่อภาพเมื่อสักครู่ฉายแววเข้ามา เขาก็ไม่อาจเปลี่ยนใจได้จริงๆ.... “แล้วที่พ่อกับแม่เห็นมันก็ไม่ใช่อย่างที่เห็นนะ หนูอธิบายได้” หญิงสาวเริ่มพูดแก้ตัวไปเรื่อยๆเมื่อคนเป็นพ่อเอาแต่นิ่งเงียบ “พอหยุดแก้ตัวได้แล้ว พ่อพูดคำไหนคำนั้น” “พ่อ!” เซลีนผลักออกจากพ่อของเธอ ก่อนจะกอดอกมองดูท่านด้วยท่าทีไม่พอใจที่ครั้งนี้ท่านไม่ยอมใจอ่อนกับเธอง่ายๆ กระทั่งดวงตาคู่สวยเหลือบหันไปมองคนเป็นแม่ปากเล็กกำลังจะพูดขึ้น... “มะ (แม่) ” แต่.. “แม่เห็นด้วยกับพ่อของลูก”   “ไม่รู้อ่ะ ยังไงหนูก็ไม่กลับ ไม่ไปไหนทั้งนั้น” เธอตอบเสียงแข็งก่อนจะหมุนตัวเพื่อเดินขึ้นไปบนห้อง แต่ก็ยังก้าวได้เพียงไม่กี่ก้าว เสียงแข็งของคนเป็นพ่อก็พูดขึ้นก่อน.... “ก็เลือกเอาว่าจะกลับไทยหรือออกไปจากที่นี่” คำพูดของทศพรทำเอาเซลีนถึงกับชะงักนิ่ง ไม่กล้าแม้แต่จะหันกลับไปมองคนเป็นพ่อเลยแม้แต่นิดเดียว....