กัลป์ส่ายหน้าพรืด มองสีหน้าใจดีที่แปรเปลี่ยนเป็นเคร่งเครียดของคนอาวุโสกว่าแล้วก็สังหรณ์ใจขึ้นมาแปลกๆ ใจอยากจะวางสมุดทิ้งแล้วหนีออกนอกร้านชะมัด แต่ก็ทำได้แค่ยืนนิ่งให้อีกฝ่ายได้มองซ้ายขวาเลิ่กลั่กราวกับกลัวมีคนมาเห็น ก่อนจะกระซิบบอกเสียงพร่า
“มันเป็นสมุดสมปรารถนา”
“สมุดอะไรนะครับ” หัวคิ้วย่นยู่ลงกว่าเดิม
“สมุดสมปรารถนา” หญิงชราว่าซ้ำ “เป็นสมุดที่ตกทอดมาตั้งแต่สมัยโบราณ ไม่มีใครรู้ว่าเกิดในยุคสมัยไหน ว่ากันว่ามันมีชีวิต และมันก็จะเลือกคนเป็นเจ้าของด้วยตัวของมันเอง ตระกูลฉันน่ะหามันมาหลายชั่วอายุคนแล้วแต่ไม่เคยมีใครหาเจอทั้งที่อยู่ร้านนี้มานาน ฉันเองก็หาไม่เจอ น่าแปลกที่มันปรากฏตัวให้เธอเห็น ดูท่าทางมันจะเลือกเธอนะ”
กัลป์เริ่มรู้สึกแล้วว่าหญิงชราคนนี้สติไม่เต็มเต็ง สมุดบ้าอะไรมันจะมีชีวิต หากแต่เขาก็ทำได้แค่ยิ้มแหยเท่านั้น
“แล้วถ้ามันเลือกผม ผมจะขอซื้อต่อได้มั้ยครับ” ตามด้วยตัดบทเพื่อให้
