บทที่ 3 คนร้ายคือคนรู้จัก?(2)
1629 Words
ครองภพตั้งสติสูดลมหายใจเข้าปอด ก่อนจะตั้งใจถ่ายอีกครั้งเพื่อให้ผ่านในครั้งเดียว บทคือพระเอกต้องพูดประโยคซึ้งกินใจกับนางเอก จากนั้นก็ค่อยๆ โน้มหน้าลงไปจูบอย่างดูดดื่มโดยมีฉากหลังเป็นภาพพระอาทิตย์กำลังตกดิน
บรรยากาศถ่ายทำเต็มไปด้วยความโรแมนติก ทีมงานสาวๆ พากันจินตนาการว่าตัวเองเป็นนางเอกกันถ้วนหน้า เขินจนตัวบิดกันเป็นแถว ยกเว้นเบญญาพรที่มองแล้วส่ายหัว ใครอยากโดนครองภพจูบเชิญตามสบาย ส่วนเธอไม่เอาหรอก
จูบแรกของชีวิตเธอขอมอบให้ว่าที่สามีเท่านั้น สมองหวนกลับไปคิดถึงเรื่องบนห้อง เธอรู้แล้วทำไมเขาถึงบอกว่าแบบนั้นไม่ได้เรียกจูบ มันต้องแบบนี้ใช่ไหม แบบที่กำลังมองอยู่ตอนนี้ พระนางลิ้นแทบจะพันกันอยู่แล้ว
คัตตต เสียงของผู้กำกับลอยเข้ามาในหูของทุกคน พร้อมกับประโยคต่อมาที่บอกว่าปิดกล้อง ทำให้ทีมงานรวมถึงนักแสดงร้องเฮลั่นด้วยความดีใจ ครองภพขอตัวไปเข้าห้องน้ำด้วยความรวดเร็ว เพราะช่วงที่กำลังจูบกับหยกสวรรค์เขากลับคิดถึงแต่เบญญาพร
“มึงบ้าไปแล้วไอ้ไม้ ไปคิดถึงยัยป้าหน้าจืดทำไม เฮ้อต้องพักผ่อนให้เยอะหน่อยจะได้ไม่หลอนอีก” เขาบอกตัวเองก่อนจะเดินออกไปสมทบกับทีมงานที่กำลังคุยกันถึงเรื่องงานเลี้ยงฉลองคืนนี้
เบญญาพรได้รับข้อความจากคนผู้นั้น สั่งให้เธอลงมือตอนอยู่ในงานเลี้ยง เธอขมวดคิ้วด้วยความสงสัยหลังจากอ่านข้อความจบ คนผู้นี้รู้ได้อย่างไรว่าทางกองจะจัดงานเลี้ยงปิดกล้องคืนนี้ เพราะเรื่องงานเลี้ยงเพิ่งรู้กันไม่กี่ชั่วโมงนี้เอง
หลังจากแยกย้ายกันเบญญาพรก็รีบมาที่ห้องของพระเอกหนุ่มตามการนัดหมาย ส่วนคุณผู้จัดการมีงานด่วนจึงอยู่ต่อไม่ได้ ก่อนกลับยังกำชับครองภพให้ระวังตัวอย่าไว้ใจใครเด็ดขาดแม้กระทั่งเบญญาพร
“มานั่งสิคุณ มัวยืนทำอะไรตรงนั้น”
“ค่ะ แล้วคุณพิชชี่ล่ะคะ ยังไม่มาเหรอ”
“พี่พิชชี่มีงานด่วน ต้องกลับกรุงเทพฯ ไปก่อน ตอนนี้เหลือแค่เราสองคน”
“คุณครองภพมีแผนยังไง อ้อคนร้ายส่งข้อความแบบนี้มาให้ฝันด้วยค่ะ”
หญิงสาวส่งโทรศัพท์ให้ชายหนุ่มดูข้อความ ครองภพอ่านเสร็จก็เครียดขึ้นมาทันที งานเลี้ยงของกองคนนอกไม่มีทางรู้แน่นอนแสดงว่าคนร้ายต้องเป็นคนใน
“มันรู้ได้ยังไงว่าคืนนี้มีงานเลี้ยงปิดกล้อง คุณบอกเหรอ”
เขาเลิกคิ้วถามด้วยความสงสัยรู้สึกระแวงสาวแว่นขึ้นมา
“เปล่านะคะ ฝันยังไม่ได้พูดอะไรเลย”
เธอโบกไม้โบกมือปฏิเสธ
“แน่ใจ” ถามอีกครั้งเพื่อความมั่นใจแต่เห็นจากอาการของเธอแล้วเขาเชื่อว่าเธอยังไม่ได้พูดเรื่องนี้จริง
“แน่ใจค่ะ เอาฝันไปสาบานที่ไหนก็ได้ คุณครองภพคิดว่าคนร้ายเป็นคนในไหมคะ”
เธอคิดได้หลังจากเอะใจ ถ้าไม่ใช่คนในกองแล้วจะรู้เรื่องงานเลี้ยงได้ยังไงจริงไหม แสดงว่าคนร้ายต้องมีความเกี่ยวข้องกับกองละคร
“ฉลาดเหมือนกันนี่ ก็อาจจะเป็นไปได้และอาจจะเป็นไปไม่ได้ เราต้องเปลี่ยนแผน” เป็นครั้งแรกที่ชายหนุ่มรู้สึกถึงความฉลาดของคุณป้าแว่น แต่มันไม่สามารถฟันธงได้ว่าใช่หรือไม่ เพราะคนร้ายอาจจะบังเอิญรู้ก็ได้
“ยังไงคะ แล้วแผนเดิมคืออะไร” หญิงสาวเอียงคอเล็กน้อยหลังจากตั้งคำถาม แผนแรกเขายังไม่บอกเธอเลยมาแผนใหม่อีกแล้ว เธออยากรู้ว่าแผนก่อนหน้าคืออะไรจึงเอ่ยถามตามตรง
“แผนเดิมคือผมจะให้คนร้ายสมหวังแบบปลอมๆ ผมจะหลอกมันว่าคุณทำร้ายผมสำเร็จ ผมท้องเสียหนักมากแล้วให้พี่พิชชี่เป็นคนพาไปที่โรงพยาบาล แต่ตอนนี้พี่พิชชี่ไม่อยู่เราต้องเปลี่ยนแผน ถ้าไม่เปลี่ยนแผนแล้วใครจะเป็นคนพาผมไปโรงพยาบาล”
“ฝันไงคะ ฝันพาไปเอง”
“ถ้าเป็นคุณ คนอื่นก็ต้องสงสัยสิ ทำไมคุณถึงมาอยู่กับผม”
“จริงด้วยค่ะ ฝันคิดน้อยไปหน่อย”
“ทำตามที่ผมบอกเถอะ เปลี่ยนแผนดีที่สุด”
“โอเคค่ะ ฝันจะทำตามที่คุณครองภพบอกทุกอย่าง”
หญิงสาวพยักหน้าหงึกๆ รู้สึกตื่นเต้นอย่างบอกไม่ถูก
“ผมขอเวลาจัดการเรื่องแม่ของคุณแป๊บนึง”
ชายหนุ่มยกโทรศัพท์ติดต่อหาเลขาของบิดาจากนั้นก็บอกให้ช่วยจัดการตามที่ตัวเองสั่ง
ตอนนี้สำคัญที่สุดคือย้ายมารดาของหญิงสาวไปรักษาในโรงพยาบาลที่ปลอดภัย ห้ามใครเข้าเยี่ยมนอกจากเบญญาพร เขาอยากรู้ถ้าเธอไม่ทำตามแผนของคนผู้นั้นมันจะเป็นอย่างไรต่อ
“คุณครองภพแน่ใจนะคะ แม่ของฝันปลอดภัยแล้วจริงๆ”
เรื่องอื่นเธอไม่สนใจขอแค่แม่ปลอดภัยก็พอ เบญญาพรรักแม่มากเกินกว่าจะอธิบายให้ใครเข้าใจ ความกังวลในดวงตาเธอทำให้เขาต้องเอ่ยด้วยน้ำเสียงหนักแน่น
“แน่นอน นอกจากปลอดภัยยังมีทีมแพทย์ฝีมือดีดูแลตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง ดูแลจนกว่าจะหายป่วย ขอแค่คุณอยู่ข้างผมก็พอ”
แต่ถ้าเธอเลือกจะหักหลังเขา รับรองเธอจะได้รู้จักนรกบนดินแบบที่ไม่เคยเจอมาก่อนแน่นอน ชายหนุ่มคิดในใจพร้อมกับยิ้มร้าย
“ค่ะ คุณครองภพบอกมาได้เลย ฝันพร้อมแล้ว”
แววตาเต็มไปด้วยความมุ่งมั่นภารกิจตามหาคนร้ายต้องสำเร็จ ในเมื่อเขารับปากจะดูแลมารดาให้อย่างเต็มที่ เธอก็จะช่วยเขาตามหาคนร้ายอย่างสุดความสามารถ
“ตอนนี้ผมขอให้คุณเรียกผมว่า ไม้ ไม่ใช่ครองภพ เราลงเรือลำเดียวกันแล้วเรียกแบบนั้นห่างเหินเกินไป”
“ได้ค่ะคุณไม้”
“ดีครับ” ชายหนุ่มยิ้มพอใจที่บังคับหญิงสาวสำเร็จ จากนั้นต่างคนก็ต่างแยกย้ายไปอาบน้ำแต่งตัวเพราะอีกไม่ถึงครึ่งชั่วโมงก็ถึงเวลาของงานเลี้ยง
บรรยากาศในงานเลี้ยงสนุกสนานมาก ไม่มีอะไรผิดปกติแม้แต่นิดเดียว ทีมงานและนักแสดงมากันครบทุกคน รวมถึงเจ้าของบริษัทและภรรยาคนสวย ภายในงานมีกิจกรรมมากมายไม่แบ่งแยกว่าใครเป็นใครให้ร่วมสนุก
“น้องหยกไม่ขึ้นไปเล่นเกมเหรอคะ” โฉมนพินกระซิบถามหยกสวรรค์ที่นั่งอยู่ติดกัน ส่วนอติเทพผู้เป็นสามีซึ่งเป็นเจ้าของบริษัทนั่งอยู่ข้างๆ ถัดไปคือครองภพ
“ไม่ดีกว่าค่ะพี่โฉม หยกไม่ค่อยถนัด” ไม่ใช่ไม่ถนัดแต่ขี้เกียจมากกว่า
“พี่ก็เหมือนกันค่ะ คุณเทพไปไหมคะ” เธอถามดาราของช่องเสร็จก็หันไปถามสามีด้วยน้ำเสียงอ่อนช้อยพร้อมส่งยิ้มหวาน
“ไม่เอาเหมือนกัน ผมให้เด็กๆ เล่นดีกว่า เราล่ะตาไม้ไม่ไปเล่นกับเขาเหรอ”
“ผมก็ไม่ถนัดเหมือนกันครับน้าเทพ นั่งมองแบบนี้ดีแล้ว”
งานเลี้ยงล่วงเลยไปหลายชั่วโมงบางคนเริ่มเมา บางคนยังพอมีสติ ครองภพดื่มเล็กน้อยเท่านั้น ส่วนเบญญาพรไม่ดื่มเลยเพราะไม่ชอบของมึนเมาทุกชนิด อยู่ๆ โทรศัพท์ก็มีข้อความเข้ามาอีกครั้งบอกว่าให้รีบลงมือ
“ไม่ทำ ฉันจะไม่ทำอะไรทั้งนั้น”
เธอพูดก่อนจะคว่ำโทรศัพท์ลงบนโต๊ะด้วยความสะใจ หารู้ไม่ทั้งคำพูดและการกระทำกำลังตกอยู่ในสายตาใครบางคน
ก่อนงานเลี้ยงจะเลิกหญิงสาวหายไปเข้าห้องน้ำ หลังจากเดินกลับมาก็บังเอิญเจอกับหยกสวรรค์และอติเทพ กำลังยืนคุยกันในที่ลับตาคน ความสัมพันธ์ของทั้งคู่ดูเหมือนจะไม่ธรรมดา เพราะอติเทพเอามือขึ้นมาจับแก้มฝ่ายหญิงราวกับสนิทชิดเชื้อ
“เหมือนฝัน”
“...” เบญญาพรมัวแต่มองจึงไม่ได้ยินเสียงเรียกของโฉมนพินผู้เป็นเจ้านาย
“เหมือนฝัน”
“คะ อ้าวพี่โฉม เรียกฝันเหรอคะ”
“ใช่จ้ะ พี่เรียกตั้งนาน”
“เอ่อ พี่โฉมมีอะไรเหรอคะ”
“เรานั่นแหละมีอะไร พี่เห็นเราดูอะไรอยู่”
“อ้อฝันกำลังดู อ้าวหายไปไหนแล้ว”
เบญญาพรชี้ไปตรงที่ตนเองเห็นเมื่อสักครู่ทว่าตอนนี้กลับไม่มีใครยืนอยู่ เหมือนไม่มีใครมาตั้งแต่ต้นจึงหันซ้ายหันขวามองด้วยความตกใจ
“ดูอะไร” โฉมนพินหันมองตามการชี้นิ้วของเบญญาพร
“ไม่มีอะไรค่ะ ฝันคงตาฝาด พี่โฉมจะไปเข้าห้องน้ำเหรอคะ”
“จ้ะ เจอหนูพอดี พี่จะถามว่าแม่เป็นยังไงบ้าง พี่ว่าจะไปเยี่ยมแต่งานยุ่งมาก”
“ดีขึ้นแล้วค่ะ อีกไม่นานก็คงรู้สึกตัว”
“เป็นข่าวดีมาก ถ้ามีอะไรให้ช่วยบอกพี่ได้ตลอด”
“ขอบคุณนะคะ พี่โฉมใจดีกับพนักงานมาก ฝันโชคดีจริงๆ ที่มีเจ้านายแบบพี่โฉม ทั้งสวยทั้งใจดี”
“ชมพี่เกินไปแล้ว”
โฉมนพินยิ้มพรายไปทั้งใบหน้าหลังจากได้ยินคำชม ก่อนจะขอตัวไปเข้าห้องน้ำ
เบญญาพรจึงหันไปมองตรงทางเดินที่ไม่ค่อยมีใครผ่านไปมาอีกครั้งด้วยความงงงวย เมื่อสักครู่เธอเห็นอติเทพกับหยกสวรรค์จริงๆ ไม่ได้ตาฝาดแน่นอน
ติ๊งงง เสียงข้อความจากโทรศัพท์ดังขึ้นมา ก่อนที่เธอจะก้าวขาเข้าไปในงานจึงรีบกดอ่าน
‘ถ้าคืนนี้ครองภพยังอยู่ดีมีสุข เราได้เห็นดีกันแน่แม่สาวน้อย’
- Writer
