อีธานในร่างหมาป่าตัวสีขาวสง่ากำลังมุ่งหน้าตรงไปยังเมืองใหญ่ในยามค่ำคืนที่ผู้คนกำลังหลับใหลเพราะเขาอดทนคิดถึงใครอีกคนต่อไปอีกไม่ไหวแล้ว และมันช่างทรมานหัวใจจนเขารู้สึกเหมือนจะขาดใจตายไปเสียอย่างไรอย่างนั้น
เป้าหมายตรงหน้าไม่ใช่ประตูใหญ่ที่เป็นทางเข้าหลัก แต่เขาดันเบี่ยงตัวเข้าไปในป่าและวิ่งไปข้าง ๆ กับเมืองใหญ่ก่อนจะได้พบเห็นกำแพงที่สร้างด้วยหินตั้งเด่นหราเป็นสง่าอย่างที่คนธรรมดาไม่สามารถที่จะเข้าไปภายในได้เป็นแน่แท้
ดวงตาสีฟ้าครามสดสวยจดจ้องไล่มองไปยังหน้าต่างของห้องต่าง ๆ และได้แต่หวังในใจลึก ๆ ว่าคงจะได้พบเห็นเธอในห้องใดสักห้องหนึ่ง เขาไม่ได้ต้องการที่จะเข้าไปพบปะหรือพูดคุย แต่เพียงได้มองเห็นใบหน้าของคนที่เขาโหยหาแค่นั้นมันก็คงจะเพียงพอให้เขาได้กลับไปนอนหลับฝันดีแล้วเป็นแน่แท้
และพระเจ้าก็ยังเหมือนกับเข้าข้างเขา เพราะตอนนี้คนที่เขาตามหานั้นเดินมานั่งลงอยู่ตรงบานหน้าต่างแล้ว...และเกรซก
