“หม่อมฉันเจอแล้วเพคะ เจ้าชาย” นางกำนัลซักรีดรีบนำชุดที่เจ้าชายใส่มาจากประเทศไทยมาถวายคืน
“นี่พะยะค่ะ” พระราชเลขานำมายื่นให้เจ้าชาย เขาแค่ไปเข้าเฝ้าคิงส์แค่แป๊บเดียว กลับมาข้าราชบริพารในวังต่างวิ่งวุ่น เพราะหาชุดนี้นะเหรอ เจ้าชายรับชุดมาถืออย่างทะนุถนอม
“ย้ายให้เธอไปทำงานที่วังอื่น” เจ้าชายสั่งท่านราชเลขา
“พะยะค่ะเจ้าชาย” ท่านราชเลขารับคำสั่ง
“ให้กระหม่อมเอาชุดไปซักให้ก่อนดีไหม พะยะค่ะ” ท่านราชเลขาเสนอ
“ไม่ต้อง ทุกคนออกไปให้หมด”
หลังจากทุกคนออกไป เจ้าชายมองชุดในมือ ‘ดี ที่ยังหากลับมาได้’ เจ้าชายเดินถือไปยังห้องซักล้าง แล้วไล่ทุกคนออกมา ก่อนจะลงมือซักเอง เหมือนที่เขาเคยซักตอนที่อยู่บ้านลดา
วันรุ่งขึ้น
เจ้าชายพาเจ้าหญิงแอนิตาไปยังแม่น้ำศักดิ์สิทธิ์ เขาเองก็มาหลายครั้งแล้ว แต่ก็ไม่เคยขอพรสักที วันนี้ถือโอกาสขอพรดูสักครั้ง เจ้าชายหวังว่าแม่น้ำศักดิ์สิทธิ์จะช่วยให้เขาสมหวัง
“หากเจ้าหญิงขอพรเสร็จแล้ว เสด็จกลับวังกันเถอะ” เจ้าชายเอ่ยชวน
“แต่หญิงขอไปแถวมหาวิทยาลัยคารีรายก่อนได้ไหมเพคะ หญิงอยากไปดูด้วยตาตนเอง” เจ้าหญิงอยากใช้เวลากับเจ้าชายให้มากขึ้น จึงหาข้ออ้าง
“ได้สิ” เจ้าหญิงยิ้มพึงพอใจ
“การามัน เจ้าพาเจ้าหญิงไป ดูแลเจ้าหญิงให้ดีด้วย” เจ้าชายสั่งคนขับรถ
“แล้วเจ้าชายหละเพคะ” เจ้าหญิงหุบยิ้มลงทันที
“ไม่ต้องห่วงกระหม่อม กระหม่อมกลับเองได้” เจ้าชายตอบ
“เจ้าชายไม่ไปกับหม่อมฉันหรือเพคะ”
“กระหม่อมรับปากเสด็จพ่อแค่พาเจ้าหญิงมาที่แม่น้ำศักดิ์สิทธิ์เท่านั้น หากเจ้าหญิงต้องการไปที่อื่นย่อมได้ แต่กระหม่อมคงไม่ได้ตามเสด็จไปด้วย” พูดจบเจ้าชายก็เดินแยกตัวออกมา
“เชิญเสด็จเจ้าหญิงขึ้นรถเถิดพะยะค่ะ” การามันโค้งศีรษะ
“เราไม่ไปแล้ว เราอยากกลับวัง”
1 เดือน ผ่านไป
วันนี้จะประกาศผลการคัดเลือกแพทย์ที่ได้ไปศึกษาต่อด้านนิติเวชแล้ว ลดากำลังลุ้นผล
“ยายช่วยลดา ด้วยนะ” เธอกดใส่รหัส กดปุ่มยืนยัน ตึ๊ง!! เธอรีบหลับตา สูดลมหายใจ ก่อนค่อยๆ ลืมตาทีละนิด
“เยส” มีชื่อเธอจริงๆ เธอผ่านการคัดเลือกแล้ว
“ยายจ๋า ลดาทำได้แล้วนะ ยายดีใจกับลดามั้ยคะ” เธอมองรูปยายที่กำลังยิ้มให้เธอที่ฝาผนัง
“ยังไงก็ต้องขอบใจนายด้วยนะ อาร์เดล”
ลดามีเวลาในการจัดเตรียมเอกสาร 2 เดือน แต่เธอตั้งใจจะไปก่อนมหาวิทยาลัยเปิดสักครึ่งเดือน เพราะทางนี้ก็ไม่มีอะไรให้เธอต้องเป็นห่วงอีกแล้ว
“ลดา แกต้องทักมาหาฉันบ่อยๆ นะ”
“แต่เวลาที่นั่นต่างจากบ้านเรา 8 ชั่วโมง เวลาฉันไปทำงาน พอดีแกนอนแล้ว” ลดาตอบฝ้าย
“แกลืมไปแล้วเหรอ ว่าหมออย่างพวกเรา นอนไม่เป็นเวลา” ฝ้ายกอดลาลดาที่สนามบิน
“พี่ขอให้ลดาโชคดีนะ เรียนจบแล้วกลับมาเป็นหมอที่โรงพยาบาลเรานะ” พี่ก้อยเป็นพี่หมอที่ดูแลลดาตั้งแต่เข้ามาทำงานในโรงพยาบาลใหม่ๆ
“ขอบคุณทุกคนมากนะคะ ที่มาส่งลดา รีบกลับกันเถอะค่ะ ป่านนี้คนไข้รอกันแย่แล้ว”
“ถ้าแกเจอหนุ่มหล่อๆ อย่าลืมฉันนะ” ฝ้ายแซวลดา
“จะมีใครหล่อกว่าพี่หมอนนกุลของแกอีกห๊ะ” ลดาแซวกลับ
“ไม่มีอยู่แล้ว พี่หมอนนกุลหล่อที่สุด ฮ่าๆ”
“ลดาไปก่อนนะคะ บ๊ายๆ” ลดาบอกลาทุกคน
ลดานั่งอยู่บนเครื่องบิน 6 ชั่วโมง
“ถึงสักที ที่นี่หนาวกว่าที่คิดนะ” ลดากระชับผ้าพันคอให้แน่นขึ้น หลังจากออกมารอรถหน้าอาคารผู้โดยสาร
“สวัสดีครับ ใช่คุณณลดาไหมครับ”
“ค่ะ ใช่ค่ะ”
“ผมคนขับรถ หมายเลข PK2125871 ครับ มีกระเป๋าที่ต้องการเอาขึ้นรถไหมครับ”
“มีค่ะ” คนขับลงมาช่วยยกขึ้นท้ายรถ ก่อนเปิดประตูให้ลดาขึ้นนั่ง
“คุณผู้หญิงเดินทางมาคนเดียวเหรอครับ” คนขับชวนคุย
“ค่ะ”
“ยินดีต้อนรับสู่ประเทศอาเชอร์นะครับ”
“ขอบคุณค่ะ” ลดามองออกไปนอกรถ ที่นี่มีหิมะตกประปราย
“คุณผู้หญิงมาได้ช้าไปนิดหนึ่ง ประเทศของเราเพิ่งเฉลิมฉลองการแต่งตั้งองค์รัชทายาทไปเมื่อ 2 สัปดาห์ก่อนนี่เอง ช่วงเฉลิมฉลองร้านค้าเปิดให้ทานฟรี เข้าชมสถานที่ต่างๆ ก็ฟรีทั้งหมด พวกผมเองก็บริการรับส่งให้ฟรีครับ”
“ยินดีด้วยนะคะ คงเป็นพิธีที่ใหญ่มากเลยนะคะ”
“ใช่ครับ เป็นงานระดับประเทศที่ทุกคนเฝ้ารอ”
“ถึงแล้วครับ ให้ผมช่วยยกของเข้าไปในบ้านไหมครับ”
“ไม่เป็นไรคะ แค่กระเป๋าใบเดียวเอง”
“ขอบคุณที่ใช้บริการนะครับ รบกวนกดคะแนนการใช้บริการให้ผมด้วยนะครับ”
“5 ดาวไปเลยค่ะ”
“ขอบคุณครับ”
ลดาเช่าบ้านของญาติอาจารย์หมอในโรงพยาบาลที่เธอทำงาน ที่นี่ทำเลดีมาก อยู่ใกล้ถนนและสิ่งอำนวยความสะดวก ที่สำคัญอยู่ใกล้มหาวิทยาลัยด้วย สามารถเดินไปเรียนได้สบายเลย ลดาเช่าในราคาถูก เพราะญาติอาจารย์หมออยากช่วยสนับสนุนลดา และฝากดูแลบ้านด้วย
“ยายจ๋า ลดามาถึงแล้ว ยายเป็นกำลังใจให้ลดาด้วยนะ” เธอมองร็อคเก็ตรูปยาย ก่อนเดินเข้าไปในบ้าน
“ลดามาถึงแล้วนะคะ บ้านน่าอยู่มากๆ ขอบคุณมากๆ เลยนะคะ” เธอไลน์ไปบอกอาจารย์หมอ
“ดูแลตัวเองให้ดีนะ มีอะไรไปหาญาติอาจารย์ได้ตลอด อาจารย์ฝากให้ช่วยดูแลเราไว้แล้ว”
ลดาเดินสำรวจบ้าน เป็นอย่างที่อาจารย์หมอบอกจริงๆ ให้เธอเอามาแค่เสื้อผ้า เพราะที่นี่มีครบทุกอย่าง เธอเก็บเสื้อผ้าเข้าตู้
“ไปซื้อของเข้าตู้เย็นหน่อยดีกว่า” ระหว่างทางเธอไปดูไว้แล้วว่ามีซุปเปอร์มาร์เก็ตใกล้ๆ อยู่ สามารถเดินไปกลับได้
“ทั้งหมดเท่าไหร่คะ”
“นี่คะ”
เธอเลือกซื้อของมาพอสมควร ‘มื้อแรกคงต้องพึ่งเจ้านี้ก่อนแล้วกัน’ เธอมองอาหารสำเร็จแช่แข็งในมื้อ
“ช่วยด้วยๆ ช่วยด้วย มีคนหมดสติ” เสียงคนตะโกน
ลดามองตามเสียงเจอคนเป็นลมหมดสติอยู่
ลดาวางถุงในมือ วิ่งไปช่วยทันที “ขอทางหน่อยค่ะ”
เธอตบไหล่เรียก “คุณๆๆ” ไม่มีการตอบสนอง
เธอจับชีพจรที่คอ พบว่าชีพจรเต้นอ่อนมาก เธอปลดกระดุมเสื้อเขาออก รีบทำ CPR จนเหงื่อชุ่มหน้าเธอ
“มีคนโทรตามรถพยาบาลยังคะ” ลดาตะโกนถาม
“โทรแล้วๆ รถพยาบาลกำลังมาแล้วหนู”
ลดาทำ CPR ต่อ เพื่อรอรถพยาบาล
“รถพยาบาลมาแล้ว ขอทางหน่อยครับ” คุณหมอแวกฝูงชนที่กำลังมุงดูเข้ามา เขาพบเด็กสาวตัวเล็กหน้าเอเชียกำลังทำ CPR อยู่ น่าจะทำมานานแล้ว เหงื่อถึงได้ชุ่มหน้าขนาดนี้
คุณหมอจับชีพจรคนไข้ “ผมทำต่อเอง” คุณหมอเข้ามาทำ CPR แทนลดา
“ค่ะ” ลดาหลีกทางให้คุณหมอทำต่อ แต่ยังคงยืนอยู่ใกล้ๆ
“ต่อเครื่อง AED”
“เรียบร้อยค่ะ คุณหมอ”
“ฉัน CPR ต่อเอง” ลดาเสนอตัว เพื่อให้คุณหมอไปใช้เครื่อง AED กระตุกหัวใจคนไข้
“ไหวเหรอ”
“ค่ะ”
“ชีพจรเริ่มกลับมาแล้ว ใส่เครื่องช่วยหายใจด่วน” คุณหมอมาใหม่สั่ง
“เปลมา” หลังจากพาคนไข้ขึ้นรถแล้ว คุณหมอหันมาทางเด็กสาวตัวเล็กหน้าเอเชียที่กำลังยืนมองคนไข้อยู่ก่อนประตูรถจะปิดลง
‘ขอให้คุณลุงปลอดภัยนะคะ’ ลดาเดินกลับมาเอาของที่ซื้อก่อนเดินกลับบ้าน
หลังจากได้รับการแต่งตั้ง ตอนนี้องค์รัชทายาทอาร์เดลต้องทรงงานมากขึ้น จะทำตัวเสเพลหนีเที่ยวเหมือนแต่ก่อนไม่ได้แล้ว มีภารกิจมากมายรอพระองค์ ทำให้ยิ่งนานวันบุคลิกของเจ้าชายยิ่งเปลี่ยนไป เจ้าชายทรงสุขุมและเย็นชามากขึ้น ไม่ทำตัวขี้เล่นเป็นเด็กเหมือนแต่ก่อน รับผิดชอบในงานจนได้รับคำชื่นชมมากมาย ทำให้คิงส์และควีนสบายใจกว่าแต่ก่อนมาก ตอนนี้เหลือเพียงเรื่องเดียว
“กระหม่อมงานยุ่ง ยังไม่พร้อมอภิเษกพะยะค่ะ” อาร์เดลกราบทูลคิงส์ลูติน
“อย่าเอางานมาอ้างกับพ่อนะ” คิงส์ลูตินรู้ทัน
“กระหม่อมมีตารางงานทุกวันไปจนถึงปีหน้าพะยะค่ะ”
“ก็ยกเลิกไปสิ”
“กระหม่อมคงจะยกเลิกงานส่วนร่วมเพื่องานส่วนตัวไม่ได้ เสด็จพ่อสอนเป็นคนสอนให้กระหม่อมต้องมีความรับผิดชอบเห็นประโยชน์ส่วนร่วมมาก่อนประโยชน์ส่วนตนไม่ใช่หรือพะยะค่ะ” อาร์เดลเถียงคิงส์
“ได้ พ่อจะให้เวลาองค์รัชทายาทเคลียร์งาน แต่อาทิตย์หน้าเจ้าหญิงแอนิตาจะเสด็จมาที่นี่ เพื่อเตรียมตัวเข้าเรียนการปกครอง แกก็แบ่งเวลามาทำความคุ้นเคยกับน้องไปก่อน ส่วนภารกิจที่รับมาแล้วก็จัดการทำให้จบ แต่ไม่ต้องรับเพิ่ม เพื่อเตรียมตัวอภิเษก” คิงส์ออกคำสั่ง