รักวุ่นวายเจ้าชายต่างแดน

"เจอกันแล้ว"

"วันนี้ พอแค่นี้ ไว้ชั่วโมงต่อไป เราค่อยมาต่อเรื่องหลอดเลือดหัวใจกันนะครับ"

"เดี๋ยวนักศึกษาคนนั้น ตามผมไปเอาชีตมาถ่ายเอกสารให้เพื่อนในห้องด้วย" อาจารย์มาไค ลุ๊คซ์ ชี้ไปที่ลดา

"ค่ะ" ลดาตอบรับ

"แล้วให้นักศึกษาสรุปความรู้จากในชีต มาส่งด้วย ใช้กระดาษขนาด A5 หนึ่งแผ่นใช้ด้านเดียว"

"ฉันไปก่อนนะ ไว้เจอกันพรุ่งนี้" ลดากระซิบบอกเจนนี่

"รีบไปเถอะ"

ลดาพยักหน้า แล้วรีบเดินตามอาจารย์มาไคไป เธอเดินตามอาจารย์มาไคโดยรักษาระยะห่างประมาณ 2 ก้าว

"สวัสดีครับ อาจารย์" มีนักศึกษาทักทายอาจารย์มาไค ตลอดทางที่เดิน

"เข้ามาสิ" มาไคเรียกเธอเข้าในลิฟท์

"ค่ะๆ " เธอเดินลิฟท์ หันหน้าไปทางอื่น ไม่กล้าสบตาเขา

"วันก่อนยังว่าผมอยู่เลย ทำไมวันนี้เงียบจัง" มาไคพูดกับเธอก่อน

“เรื่องวันนั้นต้องขอโทษจริงๆ นะคะ หนูไม่ทราบจริงๆ ว่าอาจารย์เป็นอธิการบดี" ลดาโค้งตัวขอโทษอย่างสุภาพ

"ถ้าผมไม่ได้เป็นอาจารย์สอนคุณ หรือเป็นอธิการบดี คุณมีสิทธิ์ว่าผมบื้อเหรอ" มาไคย้อนถาม

"แต่พูดกันตามจริง วันนั้นอาจารย์ก็ว่าหนูบื้อก่อนนะคะ" ลดาแย้ง

"ใช่ไง ก็เธอบื้อจริงๆ" มาไคไม่เถียงแถมยอมรับหน้าตาเฉย

ตึ้ง!! มาไคเดินนำลดาออกมา

"สวัสดีครับ อธิการบดี" เลขาหน้าห้องยืนขึ้นกล่าวทักทาย ลดาโค้งศีรษะให้เลขาแล้วเดินตามมาไคเข้าไปในห้อง ปล่อยในเลขาหนุ่มมองตามจนประตูปิด

“ปกติท่านอธิการไม่ชอบให้ใครมาวุ่นวายที่ห้องนี่”

"นี่ชีต ไปถ่ายที่ห้องถ่ายเอกสาร" มาไคยื่นชีตให้

"ค่ะ" ลดา รับมา

“ถ้าไม่มีอะไรแล้ว อตัวนะคะ”

"เดี๋ยวก่อนสิ"

"ค๊ะ? อาจารย์มีอะไรจะสั่งอีกคะ"

"นั่งลงก่อนสิ"

"...." ลดายืนนิ่งไม่ยอมนั่ง แต่มาไคเดินมานั่งลง

"ผมมีเรื่องจะถามเธอหน่อย"

"ถามมาได้เลยคะ" เธอยืนตอบ

"เธอมีแฟนหรือยัง"

"ห๊ะ!!" ลดาช๊อคกับคำถามของเขา หรือเธอฟังผิด

"ว่าไง มีหรือไม่มี" มาไคนั่งไขว่ห้าง เอนหลังพิงเก้าอี้

"แล้วเรื่องนี้มันเกี่ยวกับการเรียนด้วยเหรอคะ"

"เกี่ยวสิ"

"ไม่มีค่ะ"

"ดี ไปถ่ายเอกสารให้เพื่อนได้แล้ว"

"ค่ะ" ลดาเดินออกมาด้วยความงุนงง ‘มันเกี่ยวกับเรียนตรงไหน’

----//----

"สืบได้เรื่องแล้วพะยะค่ะองค์รัชทายาท" แดเนียลรายงานเจ้าชายขณะนั่งรถเตรียมกลับวัง

“"บอกกี่ครั้งแล้ว อยู่กันตามลำพัง ไม่ต้องมีพิธีรีตองเยอะ พูดกับเราปกติ" รัชทายาทบ่น

“ครับ”

"แล้วได้เรื่องว่าไง รีบบอกเรามา" รัชทายาทตื่นเต้น จนเก็บอาการไม่อยู่

"ใช่ครับ คุณลดามาศึกษาต่อด้านศัลยกรรมหัวใจ ที่มหาวิทยาลัยแห่งชาติคารีรายจริงๆ ครับ"

“เราไม่ได้ตาฝาดจริงๆ”

"เธอได้ทุนมาเรียนด้วยนะครับ" แดเนียลกล่าวเสริม

"แน่นอน" เขานึกย้อนไปตอนที่เขาช่วยเธอตรวจวิจัย แล้วเธอนอนหลับอยู่ข้างๆ ก่อนเผลอยิ้มออกมา

"รัชทายาทดีใจขนาดนั้นเลยเหรอครับ" รัชทายาทหุบยิ้ม

"แล้วตอนนี้เธอพักอยู่ที่ไหน"

"บ้านเช่าใกล้มหาลัยครับ"

"พักกับใคร"

"คนเดียวครับ"

"เราอยากไปหาเธอ" รัชทายาทบอกความต้องการแก่แดเนียล

"ไม่ได้ครับ" แดเนียลรีบห้าม

"แต่เธอมีบุญคุณกับเรา นายก็รู้ เรายังไม่ได้ตอบแทนเธอเลย"

"เรื่องนั้น...ให้ผมส่งของไปให้เธอก็น่าจะได้" แดเนียลเสนอ

"ไม่ได้!!" รัชทายาทขัดขึ้น

"แต่มันไม่ปลอดภัยนะครับ"

"ภารกิจของเราวันนี้หมดแล้วใช่มั้ย"

"ครับ แต่ไม่ได้เด็ดขาดครับ"

"เราแค่จะไปขอบคุณเธอ ทำไมไม่ได้"

"ถ้าใครเห็นเข้า มันจะเป็นข่าวได้นะครับ" แดเนียลเตือน

“…”

"อย่าลืมนะครับว่า พระองค์มีพระคู่หมั้นอยู่แล้ว ถ้ามีข่าวว่าแอบไปหาผู้หญิงคนอื่น มันจะดูไม่ดีนะครับ ถ้าคิงส์รู้ต้องกริ้วมากแน่"

"ยังไม่ได้เป็นพระคู่หมั้น เรายังไม่ได้เข้าพิธีหมั้น นายก็รู้ แล้วที่เราเลือกไปทำภารกิจมากมายทุกวันเพราะอะไร"

เพราะเขาอยากหลบ ไม่อยากเจอเจ้าหญิงแอนิตาไง เห้อ....

"แต่ยังไง พระองค์ก็ต้องอภิเษกกับเจ้าหญิงนะครับ" แดเนียลย้ำ

"แล้วนายจะมาตอกย้ำเราทำไม!! " รัชทายาทอารมณ์เสีย

"ขออภัยครับ" แดเนียลคุกเข่า

"เราจะไม่ให้อภัย จนกว่านายจะช่วยเรา"

"พระองค์กำลังกดดันกระหม่อมอยู่นะครับ" ถ้าองค์รัชทายาททรงอายุน้อยกว่านี้อีกหน่อย เขาจะเอาไม้เรียวตีสักทีสองที

"นายจะช่วยเราไหม"

"ไม่ช่วยครับ"

"นายก็รู้ว่า ถ้านายไม่ช่วย เราก็จะหาหนทางไปพบเธอเองจนได้"

"นี่พระองค์ขู่กระหม่อมเหรอครับ"

"เราเคยขู่ด้วยเหรอ" แดเนียลรู้จักนิสัยรัชทายาทดีกว่าใคร พระองค์ไม่ได้พูดล้อเล่น

"ขอกระหม่อมคิดก่อน" แดเนียลจนปัญญาที่จะห้าม

"ลุกขึ้นมานั่งข้างเราสิ นั่งแบบนั้นเมื่อยแย่เลย" รัชทายาทดึงแขนแดเนียลให้ลุกขึ้น หลังแดเนียลตบปากรับคำ

---///---

ลดาเอาชีตไปถ่ายเอกสาร

"เอาวันไหนครับ" เจ้าหน้าที่ถาม

"พรุ่งนี้เช้าค่ะ"

"ห้องนี้เปิด 8.00 น. นะครับ"

"ค่ะ"

แล้วแวะไปคืนหนังสือที่ห้องสมุด

"เอาหนังสือที่ยืมไปมาคืนค่ะ"

"ค่ะ"

ลดาเดินเข้าไปดูหนังสือเล่มอื่น จะได้เอากลับไปอ่านที่บ้าน

"อ้าว ลดา" ฟาเมส รุ่นพี่ทักเธอ

"ค่ะ"

"จำพี่ได้ไหม" เขาส่งยิ้มหวานละลายใจสาวให้

"ได้ค่ะ"

"แล้วลดามาอ่านหนังสือเหรอ"

"แวะเอาหนังสือที่ยืมไปวันก่อนมาคืน แล้วจะยืมเล่มใหม่ไปด้วยค่ะ"

"ลดายืมหนังสือได้เหรอ" ฟาเมสถามย้ำ เผื่อเขาเข้าใจผิด

"ค่ะ โชคดีมากเลยค่ะ ที่คณะเปลี่ยนกฎใหม่พอดี ลดาเลยได้ยืมหนังสือไปอ่านที่บ้าน" ลดายิ้ม

"อ่อ" ฟาเมสพยักหน้า แล้วยิ้มให้เธอ ห้องสมุดแห่งนี้ขึ้นชื่อเคร่งกฎที่สุด เพราะหนังสือที่นี่แต่ละเล่มล้วนแต่หายาก นักศึกษาต้องต่อคิวยืมกันด้วยซ้ำ บางเล่มต้องให้อาจารย์ที่สอนเซ็นต์รับรองด้วยถึงจะยืมได้ แต่นี่เข้ามาเลือกแล้วยืมออกไปได้เลย เธอช่างน่าสนใจจริงๆ

"แล้ววันนี้จะมายืมหนังสืออะไร"

"วิจัยเกี่ยวกับโรคหัวใจค่ะ พี่เคยเห็นไหมคะ ว่าอยู่ตรงไหน"

"จะยืมเล่มนั้นเหรอ" หนังสือเล่มนี้ คือหนังสือที่อนุญาตให้อ่านได้แต่ในห้องสมุดเท่านั้น แล้วอ่านได้ครั้งละไม่เกิน 3 ชั่วโมงด้วย แต่นี่เธอจะยืมเล่มนี้กลับบ้าเลยเหรอ น่าสนใจจริงๆ

"อยู่ทางนั้น พี่พาไปดูนะ" ฟาเมสรู้สึกสนุก

"ชั้นนี้จะเป็นเกี่ยวกับหัวใจและหลอดเลือดทั้งหมดนะ" ฟาเมสแนะนำ

"อื้ม... เล่มนี้ใช่ไหม" ฟาเมสยื่นหนังสือให้เธอ

"ใช่ค่ะ เล่มนี้เลย เคยเห็นแต่ปกในเน็ต แต่ไม่มีไฟล์ให้อ่านเลย"

"แน่นอน เพราะคนที่เขียนหนังสือเล่มนี้ไม่อนุญาตให้เผยแพร่ในทุกกรณี เข้มงวดสุดๆ"

"โชคดีที่ยังไม่มีใครยืมไปนะคะ" เธอเดินถือหนังสือไปที่เจ้าหน้าที่

"คงงั้น" ฟาเมสยิ้ม

"ยืมเล่มนี้ค่ะ" เธอยื่นหนังสือให้เจ้าหน้าที่

"ห๊ะ เล่มนี้เหรอ" เจ้าหน้าที่มองหนังสือ ฟาเมสมองเจ้าหน้าที่

"มีอะไรหรือเปล่าคะ" ลดาเห็นเจ้าหน้าที่อึ้งไป

'ถ้าเธออยากได้เล่มไหนกลับไปอ่าน ก็ให้ไป' ..คำสั่งที่ลอยขึ้นมา

"ค่ะ รอสักครู่นะคะ"

"มีบัตรนักศึกษายังคะ"

"ยังค่ะ"

"ไม่เป็นไรค่ะ" เจ้าหน้าที่ยื่นหนังสือให้เธอ

"ขอบคุณนะคะ"

เธอถือหนังสือเดินออกมา แล้วใส่ในกระเป๋าผ้าที่ถือมาเรียน

'เธอเป็นใครกันแน่ ถึงได้อภิสิทธิ์ขนาดนี้' ฟาเมสเดินตามเธอออกมา

"เย็นนี้ไปกินข้าวกับพี่มั้ย" ฟาเมสเอ่ยชวน เขาอยากรู้จักเธอให้มากขึ้นซะแล้ว

"ไม่ไปค่ะ ขอตัวนะคะ" เธอเดินแยกออกมา

ฟาเมสไม่ได้ตื้อต่อ ปล่อยให้เธอจากไป

----///----

"เดี๋ยวองค์รัชทายาทจะไปอ่านหนังสือที่ห้องสมุด เจ้าขับรถไปส่งพระองค์ที่นั่น" แดเนียลสั่งคนขับรถ

"ทำไมนายไม่แวะเลย จะกลับมาที่วังก่อนทำไม"

"นี่ครับ ตารางเรียนของเธอ"

"ตอนนี้เธอเลิกเรียนแล้ว"

"ใช่ครับ"

"นายไปหาหมวกให้เราสักใบสิ"

"เอาไปทำอะไรครับ"

"นายกลัวเราเป็นข่าวไม่ใช่เหรอ"

"แต่พระองค์อย่าลืมนะครับ เย็นนี้คิงส์เชิญเจ้าหญิงแอนิตามาทานอาหารที่วัง พระองค์มีเวลาแค่ 3 ชั่วโมงนะครับ"

"น้อยไปหน่อย แต่ก็ยังดี"

เจ้าชายใส่เสื้อยืด กางเกงยีนส์ รองเท้าผ้าใบ แม้แต่งตัวธรรมดา แต่มีใบหน้าหล่อเหลา แบบฉบับลูกรักพระเจ้า ก็ยังสะดุดตาคนที่พบอยู่ดี

เจ้าชายให้คนขับรถมาส่งที่ห้องสมุดมหาลัยแห่งชาติคารีราย แล้วพระองค์แอบออกมาดักรอลดาที่หน้าบ้าน โดยมีแดเนียลดูต้นทาง และดูแลความปลอดภัย

ลดาแวะไปซื้อขนมมาสองสามอย่างในซุปเปอร์มาร์เก็ตก่อนเข้าบ้าน

ลดาก้มหากุญแจในกระเป๋าผ้า "อุ้ย ขอโทษค่ะ" เธอเดินชนเข้ากับใครบางคน ก่อนถึงบ้านเธอเพียงเล็กน้อย

"ไม่เป็นไรครับ" ลดาชะงัก เสียงนี้ทำไมคุ้นหูจัง เธอหันไปมอง หัวใจเต้นแรงขึ้น เขาเปิดหมวกแก๊ปที่ดึงลงมาปิดหน้าเกือบหมดขึ้น แดเนียลที่ยืนดูอยู่ห่างๆ ถึงกับส่ายหัว นี่รัชทายาทเล่นอะไรอยู่ ถึงเดินไปชนเขาแบบนั้น

"นาย..."