GODDESS 03 มาเชิญไปงานแต่ง
1489 Words
บ้านผู้ใหญ่อารีย์
ปึก!!
“ไหนว่าที่เมียพ่ออะ?” เมื่อมาถึงบ้านผมก็อยากเห็นหน้าของว่าที่เมียพ่อแล้วละ
“พูดจาให้มันดี ๆ หน่อยและถ้าเจอนางแล้วก็ยกมือไหว้บ้างเขาอายุมากกว่ามึงไอ้มอนด์”
“อยากทำตัวไม่น่านับถือทำไมละไม่ไหว้เสียเวลา!” ผมบอกและมองไปรอบ ๆ บ้านดีที่บ้านผมมีแอร์เพราะว่าพ่อผมรวยที่สุดในหมู่บ้านนี้เผลอ ๆ รวยที่สุดในจังหวัดเลยก็ว่าได้เพราะว่าพ่อทำเป็นชาวไร่ที่มีพื้นมากกว่า 1000 ไร่ไม่ได้โม้นะแถมยังเป็นเจ้าของโรงสีข้าวอีก ไม่อย่างนั้นพ่อจะเอาเงินที่ไหนมาเลี้ยงผมจนโตป่านนี้ส่วนแม่ก็เสียไปตั้งแต่ผมยังเด็กพ่อเป็นคนเลี้ยงคนเดียวจนป่านนี้และตอนนี้พ่อผมก็อยากจะมีเมียขึ้นมาเพราะกลัวว่าผมจะไม่เลี้ยง
ป้าบบ!
“โอ๊ยยยย!!พ่อตบผมทำไมเนี่ย?” ผมร้องเมื่อพ่อตบหัวผมอย่างแรง
“มึงยังไม่เจอเขาเลยรู้ได้ยังไงว่าเขาไม่น่าเคารพนับถือนางไม่เหมือนผู้หญิงที่มึงเจอมาหรอกนะ”
“ไม่น่านับถือตั้งแต่เอาพ่อทำผัวแล้ว!!อายุห่างกันตั้งเท่าไหร่มาแต่งงานกันเนี่ยนะผู้หญิงคนนั้นคงต้องการเงินพ่อมากกว่า”
“ไอ้อัลมอนด์!!ใครเขาสั่งเขาสอนให้พูดจาหมา ๆ แบบนี้ฮะ!!!หรือว่าการที่กูส่งมึงไปเรียนกรุงเทพเนี่ยมันไม่ได้ช่วยอะไรเลย?! ถึงได้คิดอะไรในแง่ร้ายแบบนั้น?!” พ่อเท้าเอวด่าผม
“ก็แล้วมันไม่จริงหรือไง?! พ่อ!!ผู้หญิงที่พ่อจะแต่งงานด้วยเนี่ย!อายุจะเป็นลูกพ่อได้อยู่แล้วนะเว้ย!!ไม่อายชาวบ้านเขาหรือไง?!”
“ไม่อายเว้ย!!มีเด็กใคร ๆ ก็อิจฉาทั้งนั้นแหละเพราะงั้นมึงไม่ต้องพูดมากและอย่าพูดจาหมา ๆ ใส่เมียกูด้วย!”
“ห้ามให้ได้แล้วกันแบร่!!” ผมแลบลิ้นใส่พ่อ
“ไอ้อัลมอนด์!!!”
“พี่รีย์คะ...” ขวับ! ผมและพ่อหันไปตามเสียงของผู้หญิงคนหนึ่งน่าจะว่าที่เมียพ่อนั่นแหละ
“สวัสดีทักทายนางซะนั่นว่าที่แม่เลี้ยงแก”
“อย่าหาพูดเถอะพ่อแม่เลี้ยงอะไรไม่ได้ให้ผมมาสักหน่อย”
“ไอ้มอนด์!!” แล้วมันไม่จริงตรงไหนอะทำไมต้องเลี้ยงเมียใหม่พ่อว่าแม่เลี้ยงในเมื่อไม่ได้เลี้ยง? งงไหม?
“เอ่อ ไม่เป็นไรค่ะนางไม่ได้ว่าอะไรทานอะไรมาหรือยังคะเดินทางมาเหนื่อย ๆ ว้ายย!” พรึ่บ! ผมพุ่งหน้าไปมองเธอใกล้ ๆ
“ก็สวยนะ ท่าทางก็ดี มีมารยาททำไมมาเอาคนแก่ ๆ อย่างพ่อฉันได้เธอต้องการเงินเหรอ?” ผมถามออกไปผมยอมรับนะว่าเธอสวย...สวยกว่าผู้หญิงกรุงเทพบางคนซะอีกแต่ทำไมมาแต่งงานกับพ่อผมแก่จะลงโลงละ
“ไอ้อัดมอนด์!!”
“พ่อเลิกเรียกสักทีผมกำลังคุยกับว่าที่เมียใหม่พ่อนะ”
“คือว่า...จะบอกว่าไม่เกี่ยวกับเงินก็คงโกหกค่ะ” นั่นไงว่าแล้วเชียวแต่ก็กล้าเหมือนกันนะยอมรับออกมาขนาดนั้น
“นั่นไง...ต้องการเงินเท่าไหร่ก็บอกมาและไปซะ”
“แต่ว่า...มันก็ไม่ใช่ทั้งนั้นนะคะผู้ใหญ่อารีย์ช่วยพ่อของฉันเอาไว้ค่ะ ท่านจ่ายเงินค่าผ่าตัดของพ่อฉันเพราะความดีของผู้ใหญ่อารีย์เลยทำให้ฉันรักเขาค่ะแม้ว่าเริ่มต้นจะเป็นเพราะเงินผ่านตัดแต่ส่วนมากมาจากความดีที่ผู้ใหญ่อารีย์มอบให้ค่ะ ท่านดูแลถามไถ่ด้วยความเป็นห่วงเสมอเพราะงั้น...เพราะงั้นฉันเลยอยากดูแลและตอบแทนผู้ใหญ่อารีย์ค่ะ” เธอพูดแต่ผมก็ไม่อยากเชื่อร้อยเปอร์เซ็นหรอกนะ
เอาจริงว่าพ่อผมจะแต่งงานใหม่ก็ไม่ได้ว่าอะไรหรอกนะแต่ว่านี่มันเด็กไปไง!!ดูยังไงก็เหมือนหวังผลปนะโยชน์มากกว่าเพราะงั้นผมต้องสแกนอย่างดี!!!ไม่อย่างนั้นผมโดนแย่งสมบัติพอดี
“นาง...” หมับ! พ่อผมเรียกเธอเสียงหวานก่อนจะเข้าไปกอด
“เหอะ!!จะเพราะอะไรก็แล้วแต่เถอะแต่ถ้าเธอมาหลอกพ่อฉันเมื่อไหร่เตรียมตัวตายได้เลย!!!” ผมชี้หน้าเธอ
(เจ้าแม่ชะอมทอง)
ศาลเจ้าแม่ชะอมทองสุดแซ่บ
“หนอยยยยยย!!ไอ้เด็กเปรต!!พ่อแม่ไม่สั่งสอนนนนนนน!!!กล้าดียังไงมาว่าชื่อศาลฉันย่ะ!!ไอ้เด็กเวร!” ตอนนี้ฉันกำลังโมโหไอ้เด็กอัลมอนด์ลูกชายผู้ใหญ่บ้านอารีย์ที่ปากดีไม่มีใครเกิน!!
“แดงว่าผู้ใหญ่บ้านก็สั่งนะแต่มันไม่จำมากกว่า”
“นั่นสิขอรับคนแบบนั้นเจ้าแม่อย่าไปใส่ใจเลยเครียดเปล่า ๆ มีคนนับถือก็ต้องมีคนไม่นับถืออยู่แล้วเป็นเรื่องธรรมดาขอรับเจ้าแม่”
“เรื่องนั่นฉันรู้!!แต่มันไม่มีใครมาพูดจาหมา ๆ แบบนี้ไง!!ตอนเด็กก็น่ารักอยู่หรอกโตมาน่าถีบ!!!” ตอนมันยังเด็กผู้ใหญ่บ้านก็เคยพามันมาไหว้อยู่นะแต่ตอนนี้ฉันยังเป็นศาลเจ้าเก่าๆ ธรรมดาไม่ได้ครบครันแบบนี้หรอก
“อย่าเครียดเลยฮับเจ้าแม่เอาเวลาไปเลือกชุดสวย ๆ ไปงานแต่งงานผู้ใหญ่ดีกว่า”
“ตอนแรกก็อยากไปแต่ตอนนี้ไม่อยากไปแล้ว!!” ก็ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าผู้ใหญ่จะแต่งงานและได้เมียจริง ๆ ความจริงฉันไม่ได้ทำอะไรเลยนะน่าจะเป็นบุพเพสันนิวานของทั้งคู่มากกว่าที่จะได้มาเจอกันแต่ว่า...สเปคตรงตามที่บอกฉันเอาไว้เลยและฉันก็ตกใจมากที่ผู้ใหญ่อารีย์พาผู้หญิงมาไหว้และเชิญไปงานแต่งงานด้วย
อาทิตย์ก่อน...
“เจ้าแม่ชะอมครับวันนี้คำขอ ๆ ผมเป็นจริงแล้วไม่ว่าจะเป็นเพราะเจ้าแม่หรือไม่แต่ผมก็อยากเอาของมาถวาย...” ฉันกำลังนั่งกินโดนัทอยู่ก็ได้ยินเสียงของผู้ใหญ่บ้านอารีย์อยู่หน้าศาล
“วันนี้ผมพานางมาไหว้ครับ”
“เจ้าแม่ชะอมทองลูกชื่อว่านางนะคะเป็นคนที่นับถือเจ้าแม่มาก ๆ คนหนึ่งวันนี้ลูกมากราบเพราะพี่รีย์บอกว่าที่เราพบกันอาจจะเพราะว่าเจ้าแม่ดลจิตดลใจให้เราเจอกันค่ะวันนี้ลูกเลยเอาเสื้อผ้าอาภรณ์มาถวายเป็นงานที่ลูกตัดเองเลยนะคะ” ว้าววว!!สวยมากไม่คิดว่าจะมีฝีมือขนาดนี้นะเนี่ยปกติได้แต่แบรนด์เนม
“แล้วที่มาเนี่ยนอกจากเอาของมาถวายแล้วมีเรื่องอะไรอีกไหม?” รู้ว่าไม่ได้ยินหรอกก็ตามบทนั่นแหละ
“วันนี้ที่เราทั้งสองมาไม่ได้มาแค่เอาของถวายแต่อาทิตย์หน้าเราทั้งสองตัดสินใจแต่งงานร่วมหอลงโลงกันผมก็อยากจะเชิญเจ้าแม่ไปร่วมงานแต่งงานของเราด้วย...”
ปัจจุบัน
นั่นแหละ...ฉันเลยต้องไปงานแต่งงานฉันก็พึ่งเคยเจอคนชวนเจ้าแม่ไปงานแต่งงานนี่แหละ -.-
ชาวบ้านแถวนี้สปอยฉันเกินไปหรือเปล่านะ?
“ใส่ชุดที่เมียผู้ใหญ่เอามาถวายแล้วกัน ไหน ๆ ก็ตัดมาให้แล้วเพราะงั้นก็ใส่ให้หน่อยแล้วกันมันเริ่ดฉันชอบ >.วันต่อมา...
ตึก! ตึก! ตึก!
“โอ้ววววววววว!!”
“โอ้โห้!!!!!! 0^0”
“สะสวยมากเลยขอรับเจ้าแม่!!!”
“ถ้าพวกมนุษย์เห็นคงได้ตกหลุกรักเจ้าแม่เป็นแน่ ไม่สิไม่ว่าผีตัวไหนก็ต้องมองคอหมุน 3 ตลบเลยฮับ!!” ฉันแต่งตัวเสร็จแล้วก็เดินลงมาจากห้องของฉันและวันนี้ฉันจะไปร่วมงงานแต่งงานของผู้ใหญ่อารีย์กับแม่นางสักหน่อย
“ขอบใจสำหรับคำชม”
“แต่มันเป็นขาวดำจะไม่เป็นไรเหรอเจ้าแม่มันเป็นงานมงคลนะ”
“เมืองนอกใคร ๆ ก็ใส่กันทั้งนั้นมันเป็นสีสากลสุภาพย่ะ!!เพราะงั้นแค่ไม่เกินงามไปก็พอแล้ว” ฉันมองสองกุมารที่ใส่สูทน่ารักเชียวคนหนึ่งสีฟ้าคนหนึ่งสีชมพู
“ขอรับงั้นไปกันเลยนะขอรับเจ้าแม่”
“ไปสิ ตอนนี้ผู้ใหญ่บ้านอารีย์จุดธูปเชิญแล้ว” ฉันบอกก่อนจะเดินไปสตาร์รถที่มีคนมาถวายไม่อยากคุยเลยงะแต่ฉันขับรถสปอร์ตเด้อจ้าพอดีไปให้หวยถูกมา อิอิ
- Writer
