“หลันเอ๋อร์จะทำตามไม่ให้ท่านชายต้องผิดหวัง”
ไท่ซือเฉินกระตุกยิ้มอย่างพอใจ
“ดี แต่เจ้าต้องเลิกร้องไห้ต่อหน้าผู้คนด้วย เข้าใจหรือไม่” เสียงทุ้มกล่าวจากนั้นก้มลงกระซิบข้างใบหู “หากจะร้องก็ร้องต่อหน้าข้าเพียงผู้เดียว”
จ้าวหลันเขินอายจนวางสีหน้าไม่ถูก ทำได้เพียงแค่ยกมือขึ้นมาปิดหน้าตนเพื่อข่มความรู้สึกของตนเอง ในเมื่อบุรุษผู้นี้ต้องการอนุผู้ร้ายกาจและหยิ่งผยอง นางก็จะสวมบทเป็นสตรีผู้นั้นให้
“ท่านชายท่านวางใจเถิด ข้าจะไม่กระทำตัวน่าอายเช่นนี้อีก” นางกล่าวด้วยน้ำเสียงและแววตาที่หนักแน่น
บุญคุณหนึ่งหยดน้ำทดแทนด้วยมหาสมุทร ในเมื่อไท่ซือเฉินไถ่ถอนชีวิตทาสของนาง ไม่ว่าเขาต้องการสิ่งใด นางก็พร้อมจะปฏิบัติตามคำสั่งอย่างไร้เงื่อนไข
“ไม่นึกฝันว่าเจ้าจะโชคดีถึงเพียงนี้ รู้หรือไม่ว่าข้าตกใจเพียงใดที่อยู่ๆ ก็รู้ว่าเจ้าได้รับการไถ่ถอนจากท่านชาย” รุ่ยเยว่กล่าวขณะสางผมให้สหาย ในแววตาทั้งชื่นชมทั้งอิจฉาใน
