หญิงสาวเฝ้ามองเจ้านายแหวกว่ายในสระน้ำโดยไม่ตั้งใจ ก็หล่อนไม่รู้ว่าต้องทำยังไง เจ้านายให้มาช่วยงานแต่หล่อนกลับมายืนจ้องมองเรือนร่างสมบูรณ์ของเขาที่กำลังดำผุดดำว่ายในสายน้ำแบบตาไม่กระพริบแบบนี้ โอ๊ย...จะบ้าตาย...มนัสยานึกในใจ นี่เขากะจะแกล้งให้หล่อนใจเต้นแรงเพราะความหล่อล่ำหรืออย่างไร หล่อนไม่ใช่พระอิฐพระปูนที่ไหนจะไม่รู้สึกรู้สาเลยก็กระไรอยู่ หญิงสาวเฝ้ามองเจ้านายของหล่อนอย่างเพลินตาจนลืมไปเลยว่าหล่อนมีหน้าที่อะไร เวลาผ่านไปสักสิบนาทีเห็นจะได้น้ำเหนือก็ขึ้นจากสระน้ำ เขายืนตระหง่านริมสระและหันมาทางหญิงสาวที่นั่งมองใจแทบละลาย
ก็ท่านประธานของหล่อนหล่อเหลาบาดใจ แถมหุ่นล่ำกล้ามแน่นจะไม่ให้หล่อนมองเขาเพลินได้ยังไงกัน ขณะนั้นมนัสยาก็ไม่อาจละสายตาไปจากร่างสูงใหญ่สีแทนเต็มไปด้วยหยดน้ำเกาะพราว หล่อนจ้องเขาตาไม่กระพริบกระทั่งได้ยินเสียงเขาดังขึ้นว่า
“มิ้ม...ช่วยหยิบผ้าขนหนูให้ผมหน่อย”
“คะ...ค่ะๆๆๆ.
