แบล็คที่พยายามเอ่ยถามเอวาอย่างร้อนรนเมื่อเห็นสภาพของเธอที่เนื้อตัวมอมแมมมีแต่ฝุ่น ใบหน้าเปียกชุ่มไปด้วยคราบน้ำตา
"เธอบอกฉันซิ ใครทำอะไรเธอ ทำไมเป็นแบบนี้"
"พี่แบล็ค.."
"อย่าร้อง ... ฉันอยู่นี่แล้ว"
เขาช้อนมืออุ้มเอวาขึ้นก่อนจะกอดเธอไว้กับอกแล้วเดินออกจากที่นั่น ขาแกร่งก้าวเดินอย่างมั่นคงจนหญิงสาวรู้สึกปลอดภัยในอ้อมอก ทันทีที่กลับมาถึงคอนโด มาเฟียหนุ่มก็รีบเอาผ้ามาห่มให้เธอพรางเช็ดใบหน้าที่เปรอะเปื้อนน้ำตา
"เจ็บตรงไหนหรือเปล่า"
"ไม่ค่ะ.."
"นั่งดีๆ เดี๋ยวฉันจะเช็ดหน้าให้"
เอวาได้แต่นั่งหลบสายตามาเฟียหนุ่มในขณะที่เขาค่อยๆเช็ดใบหน้าให้เธออย่างเบามือ
"วันหลังไปไหนบอกฉันก่อน รู้มั้ย"
"อืม.."
"แก้มเธอเจ็บมั้ย ทำไมมันแดง"
"ไม่เจ็บค่ะ พี่หาวาเจอได้ยังไง?"
"ฉันฉลาด คิดว่าฉันขับรถตามหามั่วซั่วเหมือนพระเอกในละครหรือไง"มาเฟียหนุ่มเอ่ย
“ไม่รู้ซิคะ แล้วพี่หาวาเจอได้ยังไงละคะ”
แบล็คกดขำหลัง
